Οι σχέσεις στ(οργής) Γιώργου- διαπλοκής

09:07 8/1/2012 - Πηγή: Antinews

Ο Γιώργος Παπανδρέου, από την πρώτη ημέρα που έγινε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ευαγγελιζόταν πως θα καταπολεμήσει τη «χειραγώγηση της πολιτικής ζωής» από τα «συμφέροντα». Τα οποία, πάντως, τον στήριξαν απλόχερα και στις εκλογές του 2004 και στις εκλογές του 2007. Μετά την ταπεινωτική ήττα του ΠΑΣΟΚ το 2007, τα περισσότερα συγκροτήματα Τύπου ζητούσαν την παραίτησή του και εκείνος κατήγγειλε -πάλι- ότι τον πολεμούν τα συμφέροντα. Έπειτα έγινε πρωθυπουργός, ξεχνώντας τα περί «χειραγώγησης». Και διευκολύνσεις προσέφερε και απλόχερη στήριξη στη μνημονιακή πολιτική του είχε. Αλλά, όπως λέει κι ένα τραγούδι, «ό,τι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με πόνο…».

 Αυτός ο «πόνος» φάνηκε στη δημόσια αντιπαράθεση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ με τον ισχυρό άνδρα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, Σταύρο Ψυχάρη, που αποκάλυψε τις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας ενός καταρρέοντος συστήματος διαπλοκής μεταξύ πολιτικής εξουσίας και μιντιακών συμφερόντων.

Ως τώρα, σε όλες τις στιγμές αδυναμίας, ο Γιώργος Παπανδρέου πάντα επικαλείτο τα… συμφέροντα που τον πολεμούν. Κατά πολλούς, μάλιστα, αυτές οι καταγγελίες τού εξασφάλισαν τη νίκη απέναντι στον Ευάγγελο Βενιζέλο την 11η Νοεμβρίου 2007, όταν το Κίνημα βρέθηκε ένα βήμα πριν από τη διάσπαση.

Τα περί «συμφερόντων» επικαλέστηκε και την περασμένη Τετάρτη, στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, όταν προσπαθούσε να πείσει τα στελέχη του κόμματος να τον… αφήσουν να παραμείνει στο τιμόνι του Κινήματος ως τον Ιούνιο. Συγκεκριμένα, ο κ. Παπανδρέου κατονόμασε τον Σταύρο Ψυχάρη ως ένα από τα συμφέροντα «που υπονόμευσαν την κυβέρνησή μας».

 Όμως, υπαινιγμούς και σαφή υπονοούμενα δεν άφησε μόνο ο Γιώργος Παπανδρέου κατά του Σταύρου Ψυχάρη. Ο πρόεδρος του ΔΟΛ, με οργίλη ανακοίνωσή του, ισχυρίστηκε ότι «ανεπισήμως» ενημερώθηκε από την Εθνική Τράπεζα ότι το δάνειο «το έκοψε το Μαξίμου» και κάλεσε τον Γιώργο Παπανδρέου «να δηλώσει υπό ποιες συνθήκες συναντηθήκαμε τελευταία φορά στο Μέγαρο Μαξίμου και γιατί ζητήθηκε να πάμε από την πίσω πόρτα του κτιρίου. Και ποιος ζήτησε κάτι από τον άλλον».  Η Εθνική Τράπεζα άδειασε και τις δύο πλευρές, αφού με ανακοίνωσή της διέψευσε ότι «ζητήθηκε η γνώμη ή η άποψη οιουδήποτε εκτός της Τράπεζας», απέρριψε τους ισχυρισμούς Ψυχάρη πως «το δάνειο έκοψε το Μαξίμου» και «εξέθεσε» τον ΔΟΛ, πληροφορώντας ότι όντως απέρριψε το δάνειο, γιατί δεν προσφέρονταν οι απαραίτητες διασφαλίσεις.

Ωστόσο, ο Γιώργος Παπανδρέου έπρεπε να φτάσει στη σημερινή του κατάσταση, δηλαδή στο φάσμα της πολιτικής εξαφάνισης, προτού «ανακαλύψει» τα συμφέροντα, για δεύτερη φορά. Ως πρωθυπουργός δεν είχε κανένα πρόβλημα να τα συμπεριλαμβάνει στον πολιτικό του σχεδιασμό, να τα «διευκολύνει» -στο πλαίσιο των στενών δυνατοτήτων του Μνημονίου, φυσικά- και να έχει προνομιακή σχέση με ορισμένους «βαρόνους» που παραδοσιακά στήριζαν τη «δημοκρατική παράταξη». Άλλωστε, μέσα σε μόλις δύο χρόνια, δηλαδή από το 2007 στο 2009, άλλαξαν και πάλι πολλά. Το 2007, το «Βήμα» του Σταύρου Ψυχάρη είχε τίτλο «Παραιτηθείτε, κύριε πρόεδρε» και το 2