Ολυμπιακός: Το τέλος της αλαζονείας

13:59 5/8/2016 - Πηγή: Antinews

Ποδοσφαιρικό σάιτ δεν είμαστε αλλά το κάζο του Ολυμπιακού στο Ισραήλ έχει και πολλά πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά στοιχεία που πρέπει να αναλυθούν. Κι αν θα έβαζε κάποιος ένα τίτλο σ' αυτή την ποδοσφαιρική καταστροφή του αιώνιου πρωταθλητή στην Ελλάδα είναι ότι «έφτασε το τέλος της αλαζονείας».

Από προχθές η... εταιρεία Ολυμπιακός

κι όχι η ιδέα επιχειρεί να διαχειριστεί επικοινωνιακά το Βατερλό. Όπως κάνει δηλαδή και η κυβέρνηση κάθε φορά που έρχεται δαρμένη και ταπεινωμένη από τις Βρυξέλλες ή από άλλα «γήπεδα» λήψης αποφάσεων. Η ΠΑΕ λοιπόν «πλήρωσε» καλά τα σάιτ και τις αθλητικές εφημερίδες που ελέγχει ώστε να παίξουν το σύνθημα «όλα από την αρχή» ή «κάνουμε νέα αρχή» ή «αλλάζουν όλα», όπως το πήρε ο καθένας το μήνυμα.

Φυσικά δεν μπήκε στο κόπο ούτε η ΠΑΕ ούτε ο φυσικός ηγέτης της, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, να κάνουν την αυτοκριτική τους. Να κοιτάξουν εν πάση περιπτώσει τον εαυτό τους στον καθρέφτη και να πουν ότι «εμείς φταίμε για όλα».

Η εύκολη λύση στις ομάδες όταν έρχεται με μεγαλειώδης αποτυχία είναι να διώχνουν τον προπονητή, άντε κι έναν – δύο ποδοσφαιριστές, ώστε να «ταρακουνήσουν το σύστημα». Τη στρατηγική διαχείρισης κρίσεων την έχουμε δει πολλές φορές στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τη βλέπουμε και σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής, όπως π.χ. στην πολιτική. Όταν η κυβέρνηση τρώει μια γερή ήττα, τι κάνει; Αντί να αλλάξει ο ηγέτης, αλλάζει η ομάδα, ακόμη κι αν ο πάγκος είναι λειψός.

Στην περίπτωση του Ολυμπιακού ο Μαρινάκης έκανε ένα... προπατορικό αμάρτημα. Η απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας του τον τύφλωσε τόσο πολύ που άφησε γυμνή την ομάδα του. Νομίζοντας ότι η Ευρώπη, έστω κι αν παίζεις με ένα... καφενείο από το Ισραήλ, είναι σαν την Ελλάδα, πίστεψε ότι με τη φανέλα θα μπει στο γήπεδο και θα σαρώσει.

Όμως, η Χαποέλ από την έρημο του έδωσε ένα γερό μάθημα. Ότι στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν υπάρχουν ούτε βολικοί διαιτητές, ούτε ομάδες με ένα τσούρμο δανεικούς, ούτε φοβισμένοι παράγοντες, ούτε βεβαίως και «περίεργα» αποτελέσματα. Παίζεις κι έχεις φιλοδοξίες; Κερδίζεις.

Η ηγεσία του Ολυμπιακού ήξερε από πέρυσι τον Φεβρουάριο ότι θα πάρει το πρωτάθλημα. Ήξερε επίσης ότι θα παίξει για πρώτη φορά μετά από χρόνια δύο γύρους για να μπει στους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Και τι έκανε; Απολύτως τίποτε. Δεν πήρε παίκτες για να ενισχύσει την ομάδα όταν από τον τελικό με την ΑΕΚ «φώναζε» ότι δεν τραβάει. Έδιωξε τον προπονητή και ποτέ δεν θα μάθουμε γιατί ο Σίλβα έφυγε...νύχτα και ακόμη δεν έχει βρει ομάδα.

Επίσης, βοά ο τόπος ότι ο Μαρινάκης έχει αγοράσει την Νότιγχαμ Φόρεστ στην Αγγλία και μάλιστα την έχει ενισχύσει με 7 μεταγραφές. Η μία είναι του καλού επιθετικού Βέλλιου που υποτίθεται ότι θα πήγαινε στον Ολυμπιακό. Και δεν πήγε και έμεινε ο Πειραιάς με επιθετικούς... παρτάλια που δεν έκαναν ούτε μια ευκαιρία.

Η άλλη μεταγραφή ήταν ο Κασάμι που έφυγε ξαφνικά από τον Ολυμπιακό ενισχύοντας τους Άγγλους. Και ήδη υπάρχουν φήμες ότι ο Μαρινάκης θα επιθυμούσε να πάει σε άλλες ποδοσφαιρικές πολιτείες.

Εν πάση περιπτώσει ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, στην αλαζονεία του και στη σιγουριά του ότι μπορεί η φανέλα να νικήσει τα καφενεία, έκανε τα μοιραία λάθη και τα ρίχνει πλέον στην ομάδα. Τους είχε πει «μη γυρίσετε από το Ισραήλ αν δεν νικήσετε». Γύρισαν αλλά όχι για πολύ. Όμως, ό,τι κι αν κάνει τώρα είναι αργά. Με τέτοια ομάδα ούτε στο... Ιντερτότο δεν μπορεί να παίξει ο Ολυμπιακός ενώ και το πρωτάθλημα της εγχώριας μπανανίας δεν το έχει στο τσεπάκι του.

Το βασικότερο: Η τσέπη του προέδρου είναι άδεια αφού χάνει σχεδόν 30 εκατ. ευρώ από αυτό το χαστούκι των Ισραηλινών. Ενώ και του χρόνου πάλι την ίδια διαδικασία θα ακολουθήσει ο πρωταθλητής, επομένως, δεν είναι σίγουρα τα έσοδα.

Α, και μην ξεχάσουμε: Καταγγέλλουν οι φίλαθλοι ότι μπήκαν να κάνουν σχόλια στην επίσημη ιστοσελίδα του Ολυμπιακού αλλά τους μπλόκαραν. Τόση αγάπη για το λαό του Θρύλου.

Συμπέρασμα: Ο αετός (όχι ο δικέφαλος) πετάει στον αέρα περήφανος και δυνατός. Αν φτάσει όμως κοντά στον ήλιο καίγεται. Ο ηγέτης του Ολυμπιακού θα πρέπει να καταλάβει πλέον καλά ότι είναι ο βασικός υπαίτιος της απαξίωσης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με το να είναι ισόβιος πρωταθλητής απλά επιδεινώνει το αίσθημα της ανωτερότητας που νομίζει ότι έχει. Μέχρι που έρχεται η σβουριχτή φάπα...

Διαβάστε περισσότερα