Ομόλογα στην υγειά της Ντόρας, η ανθρωπιστική βοήθεια σε ΜΚΟ

21:10 1/4/2017 - Πηγή: Antinews

Όταν το 2008 η κ.Ντόρα Μπακογιάννη ως υπουργός Εξωτερικών υπέγραφε για να δοθούν στην οργάνωση “Κέντρο Κλιματικής Αλλαγής της Καραϊβικής” τέσσερα εκατομμύρια δολάρια αναπτυξιακή βοήθεια από τα κονδύλια του κρατικού κορβανά, φανταζόμαστε ότι σχεδόν δέκα χρόνια μετά, και αφού είχε φαλιρίσει το “μαγαζί” που λέγεται Ελλάδα, ούτε στ' όνειρό της δεν θα είχε δει ότι τα λεφτά που έδωσε, όχι μόνον δεν αξιοποιήθηκαν,

αλλά έγιναν ομόλογα (!). Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, από αυτά τα χρήματα που έδωσε η Ελλάδα, βάσει το μνημονίου που είχε υπογραφεί επί υπουργίας της κ.Μπακογιάννη, τα δυόμισι δεν είχαν μπει σε τραπεζικό λογαριασμό, όπως αρχικά ελέχθη, αλλά η Οργάνωση που τα πήρε, τα έκανε ομόλογα. Και εάν δεν τις έψαχνε όλες αυτές τις -λείαν επιεικώς- “περίεργες” χρηματοδοτήσεις των ΜΚΟ από το 2000 έως το 2010, ο πρέσβης, κ.Νικόλαος Βαμβουνάκης, είναι αμφίβολο εάν θα επαναπατρίζονταν έστω και αυτά τα 2,5 εκατομμύρια που ξαναπήρε πίσω η χώρα. Ίσως, μάλιστα, κάποιοι και να τα έπιναν στην υγειά των Ελλήνων κορόϊδων.

Κοντολογίς, ένα σημαντικό μέρος των χρημάτων που δόθηκαν για σειρά “ανθρωπιστικών” προγραμμάτων, όχι μόνον δεν έπιασαν τόπο για την “ανάπτυξη” του τρίτου κόσμου, αλλά κάποιοι τα φύλαγαν, άγνωστο γιατί. Άραγε, αυτά τα 2,5 εκατομμύρια, όπως και άλλα τουλάχιστον δέκα εκ. δολάρια για άλλα προγράμματα, τα οποία τώρα αναζητάει το υπουργείο Εξωτερικών, είναι φυσιολογικό να βολοδέρνουν επί σειρά πολλών ετών σε κάποιους λογαριασμούς ή σε ομόλογα στη Λατινική Αμερική, την Αφρική και την Ασία, όταν μάλιστα η χώρα μας έχει πτωχεύσει; Πολύ περισσότερο, ουδείς φέρει ευθύνη που αυτά τα χρήματα δόθηκαν χωρίς καν να το έχει εγκρίνει, όπως ορίζει ρητά ο νόμος, η ελληνική Βουλή; Εν τέλει, είναι νόμιμες ή παράνομες αυτές οι χρηματοδοτήσεις και πως διασφαλίστηκαν τα συμφέροντα του ελληνικού Δημοσίου που πρόσφερε αυτά τα ποσά;

Οι ευθύνες

Μετά την ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών για τον “επαναπατρισμό” των 2,5 εκ. δολαρίων, εμφανίστηκε ο κ.Θοδωρής Σκυλακάκης, που πρόσφατα ως πρόεδρος της “Δράσης” πέρασε στη ΝΔ, να πει ότι είναι ψεύδος ότι δεν επικυρώθηκε η απόφασή του από τη Βουλή. Ως γνωστόν, ο ίδιος ως παλιός στενός συνεργάτης της κ.Μπακογιάννη, όταν αυτή ήταν στο υπουργείο Εξωτερικών, με την ιδιότητα του γενικού γραμματέα διεθνών οικονομικών σχέσεων και αναπτυξιακής βοήθειας, είχε υπογράψει τη σχετική χρηματοδότηση. Ορθώς είπε. Και έδωσε στη δημοσιότητα το ΦΕΚ του 2011 με την κύρωση της Βουλής. Τι ήθελε να αποδείξει με αυτό τον ισχυρισμό; Ότι έχει δίκιο; Δηλαδή, το υπουργείο Εξωτερικών υπογράφει μνημόνιο για να χορηγήσει τέσσερα εκατομμύρια δολάρια στην χ-ψ Οργάνωση της Καραϊβικής για το κλίμα, το 2008, αρχίζει άμεσα την εκταμίευση της πρώτης δόσης, και μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια, και αφού έχουν δοθεί τα χρήματα, καλείται η Βουλή να εγκρίνει ή να απορρίψει τη συμφωνία; Μα, αυτό είναι κατάφωρη κοροϊδία απέναντι στον Έλληνα φορολογούμενο και δεν γίνεται ούτε σε τριτοκοσμικές χώρες. Και αν δεν είχε εγκριθεί η συμφωνία – μνημόνιο από τη Βουλή, και το ελληνικό Δημόσιο είχε χάσει τα λεφτά του, τι θα είχαν να πουν τότε ο κ.Σκυλακάκης και η κ.Μπακογιάννη; Τέλος, γνώριζαν αν υλοποιούνταν τα προγράμματα για τα οποία είχαν διατεθεί τα χρήματα ή αυτά θα γίνονταν ... ομόλογα;

Αμφιβάλουμε αν υπάρχει καμία χώρα στον κόσμο που υπουργός ή γενικός γραμματέας πρώτα λαμβάνουν απόφαση και, μάλιστα, την υλοποιούν, και κατόπιν ρωτάνε τη Βουλή αν εγκρίνει ή απορρίπτει την απόφασή τους. Άραγε, τώρα που αποδεικνύεται ότι τα λεφτά, αντί να πάνε για τους φτωχούς του τρίτου κόσμου, έγιναν ομόλογα, υπάρχει κάποιος πολιτικός που μπορεί να ισχυριστεί ότι έτσι προστατεύθηκαν τα συμφέροντα του Έλληνα -νεόπτωχου- φορολογούμενου; 'Η έχουν τη συνείδησή τους ήσυχη, επειδή όταν δόθηκαν, δεν είχε ξεσπάσει ακόμα η οικονομική κρίση στην Ελλάδα; Και, επειδή είναι άδικο να ρίχνουμε όλη την ευθύνη στην κ.Ντόρα Μπακογιάννη, να πούμε ότι με τον ίδιο τρόπο χειρίστηκε το θέμα αυτό και το ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε, η τελευταία δόση της συγκεκριμένης χρηματοδότησης, εστάλη το 2011 (επί κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, βέβαια), εν μέσω κρίσης. Αλλά, φανταζόμαστε, ότι, όπως η κ.Μπακογιάννη και ο κ.Σκυλακάκης, αποποιούνται πάσης ευθύνης, το ίδιο θα κάνει και ο κ.Γ.Παπανδρέου.

“Χοντράδες” και στον Ινδικό

Η περίπτωση της Οργάνωσης της Καραϊβικής για την κλιματική αλλαγή δεν ήταν η μοναδική που υπεγράφη την περίοδο της υπουργίας της κ.Μπακογιάννη. Κατά πληροφορίες, περί τα πέντε εκατομμύρια δολάρια φέρεται να υπέγραψε το υπουργείο Εξωτερικών για να δώσει στην Αφρικανική Ένωση και ένα εκατομμύριο ακόμη αναζητείται στην Ελβετία, για το Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Κέντρο. Επίσης, άλλα τέσσερα εκ. δολάρια, θα εδίδοντο στην Επιτροπή Ινδικού Ωκεανού (IOC). Δεν ξέρουμε ποιοι “φανατικοί”, (υπερατλαντικοί;) περιβαλλοντολόγοι είχαν πείσει το υπουργείο Εξωτερικών (το θέμα είχε φέρει δυναμικά στη “μόδα” ο άλλοτε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Αλ Γκόρ), αλλά όλα αυτά προορίζονταν για την κλιματική αλλαγή.

Στις 18 Σεπτεμβρίου 2009, λοιπόν, στο περιθώριο μάλιστα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η Ελλάδα εμφανίζεται να υπογράφει “μνημόνιο κατανόησης” με την IOC (μερικές εβδομάδες μετά, τον Οκτώβριο, έγιναν οι εκλογές). Σε αυτό αναφερόταν ότι η χώρα μας θα δώσει τέσσερα εκ. δολάρια (ένα κάθε έτος, επί τέσσερα χρόνια). Το ενδιαφέρον είναι ότι τέσσερις μήνες πριν, την 1η Ιουνίου 2009, η αρμόδια Νομική Υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών, προειδοποιούσε με έγγραφό της τους αρμόδιους πολιτικούς παράγοντες του υπουργείου ότι “το μνημόνιο χρήζει νομοθετικής κύρωσης από τη Βουλή”, σύμφωνα με το νόμο και το Σύνταγμα. Είναι απορίας άξιον: Για το προηγούμενο μνημόνιο του 2008, με το Κέντρο Κλιματικής Αλλαγής της Καραϊβικής, δεν είχε λάβει κανένα παρόμοιο έγγραφο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών;

Όπως και να' χει, και σε αυτή την περίπτωση ακολουθήθηκε η ίδια απαράδεκτη διαδικασία διαχείρισης του δημόσιου χρήματος. Σύμφωνα με πολύ καλά πληροφορημένες πηγές, “το μνημόνιο (σ.σ. με την IOC) δεν φαίνεται να κυρώθηκε στη Βουλή, αν και είχε ξεκινήσει από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου η σχετική διαδικασία κύρωσης”. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, υπάρχει σχετικό έγγραφο του υπουργείου στις 8 Δεκεμβρίου 2009 με όλες τις σχετικές λεπτομέρειες για το θέμα. Εύλογα, λοιπόν, γεννάται το ερώτημα: Ενώ ακόμα και οι πέτρες στο υπουργείο Εξωτερικών γνώριζαν πάρα πολύ καλά τις διαδικασίες που έπρεπε να ακολουθηθούν βάσει των νόμων, γιατί δεν τις εφάρμοσαν; Πολύ περισσότερο, αν σε μια περίπτωση τις εφάρμοσαν, γιατί με καθυστέρηση ετών; Άραγε, ήταν τόσο δύσκολο να στείλουν τα μνημόνια για έγκριση της Βουλής, από το ένα πεζοδρόμιο της Βασιλίσσης Σοφίας, στο άλλο; Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι στην περίπτωση της IOC οι υπηρεσίες του υπουργείου Εξωτερικών είχαν ενημερώσει την ηγεσία του τόσο πριν όσο και μετά την υπογραφή του μνημονίου για την παροχή αναπτυξιακής βοήθειας. Άρα, οι ευθύνες φαίνεται πως “αγγίζουν” τόσο την πολιτική ηγεσία του επί Ν.Μπακογιάννη, όσο και κατόπιν, επί κυβέρνησης Γ.Παπανδρέου.

Στην περίπτωση της IOC, πάντως, το ελληνικό Δημόσιο γλύτωσε λεφτά. Όχι επειδή διαχειρίστηκαν σωστά το θέμα οι πολιτικοί, αλλά επειδή “έσκασε” η κρίση. Αφού, λοιπόν, το 2010 η Ελλάδα είχε καταβάλει την πρώτη δόση (ένα εκατομμύριο ... “στραγάλια” - διότι, ακόμα τότε, “λεφτά υπήρχαν”), το 2011 αποφασίστηκε να μετατεθεί η εκταμίευση των υπολοίπων χρημάτων για το 2012. Γιατί; 1.Λόγω μη απορρόφησης των κονδυλίων (!). 2.Εξαιτίας των δημοσιονομικών δυσκολιών, λόγω κρίσης. Υπογραμμιζόταν, δε, ότι για να δοθεί και το υπόλοιπο ποσόν, απαραίτητη προϋπόθεση είναι “να υπάρξει κύρωση από τη Βουλή”. Να σημειωθεί ότι κανένα από τα τρία μνημόνια (Αφρικανική Ένωση, Ινδικός Ωκεανός και Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Κέντρο) δεν κυρώθηκαν από τη Βουλή. Μπορεί, λοιπόν, στους πολιτικούς που διαχειρίστηκαν το δημόσιο χρήμα όλα αυτά να μην λένε τίποτα, και να υποστηρίζουν οι ίδιοι ότι δεν έχουν νομικές ευθύνες, ωστόσο είναι ηλίου φαεινότερο ότι έχουν τεράστιες πολιτικές ευθύνες, για τις οποίες πάντως δεν βγαίνουν ούτε καν να ζητήσουν “συγγνώμη” από τον πτωχευμένο Έλληνα.

Διαβάστε περισσότερα