Όταν ο Μητσοτάκης έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για την εγκληματικότητα

14:50 14/6/2017 - Πηγή: Antinews

«Δεν είμαι ειδικός σε θέματα ασφάλειας και προστασίας του πολίτη, νομίζω όμως ότι τα τελευταία χρόνια και από τα στοιχεία τα οποία επανειλημμένα με διάφορες αφορμές έχει παρουσιάσει στη Βουλή ο κ. Τόσκας δείχνει όχι μία έξαρση της εγκληματικότητας και μια αντιμετώπιση της παραβατικότητας-εγκληματικότητας με έναν σχετικά αποτελεσματικό τρόπο. Αυτό δεν αναιρεί ή δεν μπορεί να εμποδίσει ή δεν αποκλείει το γεγονός να έχουμε μία ας το πούμε λαϊκά μια στραβή σαν αυτό που συνέβη στο Μενίδι».

Τάδε έφη υφυπουργός Μεταναστευτικής

Πολιτικής Γιάννης Μπαλάφας. Ο θάνατος ενός 11χρονου παιδιού στο Μενίδι ήταν για τον υπουργό της Αριστεράς… μια στραβή. Ενώ ο θάνατος του Γρηγορόπουλου ήταν δολοφονία κι όχι μια στραβή για την οποία κάηκε επί μία εβδομάδα η Αθήνα.

Δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε με τα λεγόμενα ενός ανθρώπου που έχει πει κι άλλες μπαρούφες. Όμως, αυτές οι αρλούμπες που λέγονται κατά καιρούς είναι ενδεικτικές της άποψης που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά γενικότερα για τη ζωή, για την ασφάλεια, για την καθημερινότητα. Άλλωστε για μια… στραβή βρέθηκαν στην εξουσία οι αριστεροί και για μια στραβή που έγινε τα τελευταία δύο χρόνια συνεχίζουν να μας προκαλούν θλίψη και απαισιοδοξία.

Το θέμα της ασφάλειας του πολίτη είναι μείζον. Είναι θέμα που ίσως πρέπει να απασχολήσει περισσότερο κι από το χρέος που για άλλη μια φορά θα παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες. Με αφορμή τη δολοφονία (γιατί περί δολοφονίας πρόκειται κι όχι περί στραβής) του Μάριου και με τα γεγονότα που γίνονται στο Μενίδι όπου κινδυνεύει να μετατραπεί σε πεδίο μάχης και έξαρσης όλων των στερεότυπων που υπάρχουν στη χώρα, είναι καιρός να γίνει μια σοβαρή συζήτηση.

Πριν από μερικούς μήνες ο Κ. Μητσοτάκης προκάλεσε συζήτηση στη Βουλή για την εγκληματικότητα, με αφορμή κυρίως τα όσα συμβαίνουν στο κέντρο της Αθήνας με τους μπαχαλάκηδες. Όπως θα θυμάστε, η συζήτηση μετατράπηκε ακόμη σε μια πολιτική σκιαμαχία όπου ο Τσίπρας βρήκε την ευκαιρία να πει τα ίδια και τα ίδια χωρίς ουσιαστικές απαντήσεις. Είχε πει τότε ο πρωθυπουργός: «Είναι σε όλους προφανές. Ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε ένα χρόνο μετά την εκλογή του να καταθέσει επίκαιρη ερώτηση. Όλη η κοινωνία ασχολείται με την διαπραγμάτευση και αν ο κ. Μητσοτάκης θα μας απαντήσει για την στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τον λόγο που πήγε να συναντήσει τον Σόιμπλε στο Βερολίνο αλλά και για τα θαλασσοδάνεια, επινοεί ένα άλλο ζήτημα που παρά την προσπάθεια κάποιων δελτίων ειδήσεων να το φέρουν στην επικαιρότητα είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εδώ και χρόνια. Αλλά δεν είναι επίκαιρο».

«Φόβος και κινδυνολογία για την οικονομία, για την ασφάλεια, για τα εθνικά θέματα», είπε ο πρωθυπουργός αποκαλώντας όλα αυτά ως την πιο σκληρή ατζέντα της δεξιάς. «Η πολιτική του φόβου και η ακροδεξιά. Είναι πολύ μικρή η απόσταση που χωρίζει την βαριοπούλα από τα βουλευτικά έδρανα της ΝΔ που κάθεται ο κ. Βορίδης, πρόσθεσε ο ίδιος.

Λίγους μήνες μετά έχουν συμβεί δεκάδες επιθέσεις στα Εξάρχεια, έχουν καεί περιουσίες, η ανασφάλεια έχει επιστρέψει ενώ «αποκαλύφθηκε» και το γκέτο του Μενιδίου. Για το οποίο φταίνε όλες οι κυβερνήσεις αυτή είναι μια αλήθεια. Όμως, αντί η… στραβή για τον μικρό Μάριο να κινητοποιήσει τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης, αντί η ίδια να το κάνει πρώτο θέμα στη Βουλή και να επανέλθουν όλοι, να καταθέσουν προτάσεις για το τι συμβαίνει στο Μενίδι και πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα τι κάνει; Βγάζει τον Τόσκα και μια σειρά από στελέχη να λένε ανοησίες. Η ασφάλεια είναι μείζον θέμα και δεν είναι όλη αυτή η μπουρδολογία που είπε ο Τσίπρας τότε στη Βουλή θέλοντας να αποκρούσει τον Μητσοτάκη. Κι αν η αριστερά δεν καταλαβαίνει ότι οι πολίτες πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς, να εξαλειφθούν τα γκέτο και να μην υπάρχουν άβατα στη Δημοκρατία, πρέπει να κινητοποιηθούν όλοι οι υγιείς πολίτες. Διότι είναι αδιανόητο να μαζεύονται 20.000 κόσμος για να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού κι όχι 5.000 να μαζευτούν στο Σύνταγμα και να κάνουν ένα μνημόσυνο, μια ειρηνική διαμαρτυρία για τον μικρό Μάριο και για όσους είναι εν δυνάμει θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου.

Διαβάστε περισσότερα