Πανάκριβος για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις ο λογαριασμός του PSI

11:33 5/2/2012 - Πηγή: Antinews

Επώδυνες επιπτώσεις για ασφαλιστικά ταμεία, ασφαλιστικές εταιρίες, Επιμελητήρια αλλά και το σύνολο της πραγματικής οικονομίας

Νέο ντόμινο επώδυνων εξελίξεων για τα ασφαλιστικά ταμεία, τις ασφαλιστικές εταιρίες, τα Επιμελητήρια, το σύνολο της πραγματικής οικονομίας και το επίπεδο ζωής των Ελλήνων πολιτών θα είναι το πανάκριβο τίμημα του διαφαινόμενου «κουρέματος» του δημόσιου χρέους που κατέχουν οι ιδιώτες επενδυτές (PSI+), ενώ η επόμενη μέρα θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από το μεγάλο «στοίχημα» της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.

Μάλιστα, πολλοί οικονομολόγοι εκτιμούν ότι θα απαιτηθεί συνέχιση της εσωτερικής υποτίμησης, η οποία θα επιφέρει περαιτέρω πτώση του βιοτικού επιπέδου κατά 30% σε ορίζοντα τριετίας.

Η απομείωση μέρους του δημόσιου χρέους κατά 50% βάσει της συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου αφαιρεί μεν όντως ένα βάρος από τις πλάτες των φορολογουμένων, αλλά η πραγματική, καθαρή ελάφρυνση είναι μικρότερη απ’ ό,τι εκ πρώτης όψεως φαίνεται, ενώ αντιθέτως τα ανταλλάγματα είναι πολύ μεγάλα, όπως έχει επανειλημμένα τονίσει ο «ΤτΚ» εδώ και μήνες: ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και σημαντικής στήριξης των ασφαλιστικών ταμείων, ακόμα σκληρότερη λιτότητα και έλλειψη ρευστότητας στην αγορά.

Λίγο πριν ολοκληρωθεί η συμφωνία του περασμένου Οκτωβρίου, μελέτη που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) εκτιμούσε ότι από τη διαγραφή περίπου 103 δισ. ευρώ χρέους στο πλαίσιο ενός «κουρέματος» της τάξεως του 50%, το καθαρό όφελος -δηλαδή, το ποσό που θα εξοικονομείτο μετά την αφαίρεση των χρημάτων για την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, ασφαλιστικών ταμείων κ.λπ.- θα έφθανε μόλις τα 43,6 δισ. ευρώ (περίπου 20% του ΑΕΠ). Την ίδια περίοδο, ο σημερινός πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος (με την ιδιότητα του συμβούλου του Γιώργου Παπανδρέου, τότε) τόνιζε σε άρθρο του στις εφημερίδες «Το Βήμα» και «Financial Times»: «Μια μη εθελοντική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι πιθανόν ότι θα οδηγήσει σε περιορισμένα (καθαρά) οικονομικά οφέλη και θα συνεπάγεται σημαντικούς κινδύνους που θα απειλήσουν σοβαρά τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και τις οικονομικές επιδόσεις της ευρωζώνης στο σύνολό της».

Έκτοτε, η άκρως υφεσιακή πολιτική που επιβάλλει η Τρόικα σπρώχνει την ελληνική οικονομία όλο και πιο βαθιά στον γκρεμό και πλέον αποτελεί κοινό τόπο ότι η ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν ιδιώτες επενδυτές δεν θα σταθεί αρκετή για να καταστεί μακροπρόθεσμα βιώσιμο το δημόσιο χρέος. Γι’ αυτό, άλλωστε, και οι ιδιώτες ομολογιούχοι υπέστησαν ασφυκτικές πιέσεις, προκειμένου να αποδεχθούν μεγαλύτερες απώλειες. Το μεσοσταθμικό επιτόκιο των νέων κρατικών τίτλων που θα λάβουν περιορίστηκε κοντά στο 3,7%, ενώ οι ζημιές σε όρους καθαρής παρούσης αξίας (NPV) κινούνται στην περιοχή του 70% ή λίγο υψηλότερα, αλλά θα περιοριστούν αν η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα χρόνια ξεπεράσει τις προβλέψεις και ενεργοποιηθούν έτσι οι ρήτρες ανάπτυξης των νέων ομολόγων.

Το πρόβλημα είναι πως