Ποια είναι τα ανταλλάγματα για την αμερικανική στήριξη;

15:12 5/12/2015 - Πηγή: Antinews

Η επίσκεψη του Τζον Κέρι στην Αθήνα πέρασε και δεν ακούμπησε. Ούτε διαδηλώσεις, ούτε «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», ούτε αντιδράσεις από τα κόμματα του αντι-ιμπεριαλισμού. Ο «θείος Σαμ» ήρθε είδε και απήλθε σε μια φιλική χώρα που τίποτε δε θυμίζει τα χρόνια του άκρατου αντιαμερικανισμού.

Στις συναντήσεις του με τον Τσίπρα και τον Κοτζιά παρείχε πλήρη στήριξη

στην Ελλάδα για να βγει από την κρίση, επαίνεσε τις προσπάθειες που γίνονται για το προσφυγικό και απλά έκανε μια αναφορά στα ελληνοτουρκικά γιατί εκεί υπάρχει και η Άγκυρα που είναι ζωτικής σημασίας για την Ουάσιγκτον. Άλλωστε, το γεγονός ότι κάνουν τουμπεκί όταν παραβιάζεται ο ελληνικός εναέριος χώρος αλλά επαινούν την Τουρκία όταν καταρρίπτει ρωσικά αεροσκάφη δείχνει ότι καλοί φίλοι οι Έλληνες αλλά καλύτεροι οι Τούρκοι.

Εν πάση περιπτώσει, η επίσκεψη Κέρι και η εν γένει συμπεριφορά της Ουάσιγκτον προς την ελληνική κυβέρνηση είναι εξαιρετικά περίεργη. Ο αμερικανικός παράγοντας δείχνει να εμπιστεύεται έναν πρώην εξτρεμιστή αριστερό πολιτικό που διαδήλωνε με την παλαιστινιακή μαντίλα κατά του Ισραήλ και των ΗΠΑ, που πήγαινε στη Γένοβα ή έπαιρνε μέρος σε διαδηλώσεις προς την αμερικανική πρεσβεία. Αλλά και σε μια κυβέρνηση που διάκειται φιλικά σε τρομοκράτες, που βγάζει βραχιολάκια για τον Ξηρό ή τον «Μαύρο Δεκέμβρη» Ρωμανό, που έχει ακόμη στις τάξεις της στελέχη που θεωρούν ότι οι δολοφόνοι της «17Ν» ή άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων είναι ακτιβιστές και πολιτικοί κρατούμενοι.

Όπως είναι γνωστό οι ΗΠΑ δεν αφήνουν να πέσει τίποτε κάτω σε ότι αφορά την τρομοκρατία και έχουν «φακελωμένους» όλους του Συριζαίους και μη που κινούνται στις παρυφές της παρανομίας με λόγια ή με πράξεις.

Από πού λοιπόν αυτή η ξαφνική αγάπη για τον Τσίπρα και την παρέα του; Και γιατί η άλλοτε αντιαμερικανική αριστερή τάση έχει… χαλαρώσει τόσο πολύ που υποδέχεται τον Κέρι με ανοικτές αγκάλες; Μήπως τα ανταλλάγματα για την αμερικανική στήριξη είναι πολλά αλλά δεν τα γνωρίζουμε;

Κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να συνδέσει την επίσκεψη Κέρι και τον ξαφνικό έρωτα της Ελλάδας με τις ΗΠΑ με τη βοήθεια που παρείχε η Ουάσιγκτον στον Αλέξη Τσίπρα. Τόσο για να γίνει πρωθυπουργός όσο και αργότερα. Το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, η σύντομη χειραψία με τον πλανητάρχη, οι επαφές με τον αμερικανικό παράγοντα, το προφίλ που του έφτιαξε ο Κλίντον και η Γιάννα με εκείνη τη συνέντευξη που ο Αλέξης τα έκανε μαντάρα δείχνουν πολλά.

Επίσης, με κάποιο τρόπο θα πρέπει να συνδεθούν όλα αυτά με τις πληροφορίες που διέρρευσαν ότι η ελληνική κυβέρνηση ενεργοποίησε του S-300, το ρωσικό πυραυλικό σύστημα για να εκπαιδευτούν οι… πιλότοι του Ισραήλ. Ουσιαστικά έδωσε τα ρωσικά μυστικά στους Ισραηλινούς, φίλους των Αμερικανών. Με εντολή της Ουάσιγκτον άραγε τον περασμένο Απρίλιο ο ακομβίωτος στρατάρχης Πάνος άνοιξε τα ρωσικά συστήματα στην Κρήτη για να μάθουν οι Ισραηλινοί;

Πόσο τυχαίο είναι επίσης το γεγονός ότι η πίεση προς την Ελλάδα για έξοδο από τη συνθήκη Σένγκεν (η οποία νομικά δεν μπορεί να γίνει, όπως και το Grexit) σταμάτησε μόλις δεχθήκαμε την Frontex στα σύνορα με τα Σκόπια;

Άραγε να είναι η «κερκόπορτα» για τις κοινές περιπολίες στο Αιγαίο με τους Τούρκους και με προκάλυμμα την Frontex;

Όλα αυτά θα μπορούσαν να συνδυαστούν με την προσπάθεια που κάνει η Ουάσιγκτον να αποδομήσει πλήρως τη Γερμανία, να μειώσει την κυριαρχία της στην Ευρώπη. Η Ελλάδα αποτελεί για το Βερολίνο το πειραματόζωο για μια «γερμανική Ευρώπη», κάτι που οι Αμερικανοί δεν θα ήθελαν με τίποτε. Το «ψαλίδισμα» της γερμανικής κυριαρχίας έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό με πρόσφατο παράδειγμα το σκάνδαλο της VW που κόστισε στο Βερολίνο και τη γερμανική οικονομία. Το να «κλέψουν» οι ΗΠΑ τους συμμάχους της Μέρκελ είναι το επόμενο βήμα, εξ’ ου και η περιοδεία του Τζον Κέρι στην περιοχή. Η Ελλάδα έχει ακόμη γι’ αυτούς στρατηγικό χαρακτήρα, ειδικά τώρα που οι ΗΠΑ επιχειρούν να παίξουν ακόμη πιο σημαίνοντα ρόλο στη Μέση Ανατολή. Και θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα του Τσίπρα το «προκεχωρημένο φυλάκιο» ενάντια τόσο στους Τζιχαντιστές όσο και στους Ρώσους. Αλλά κυρίως στους Γερμανούς, τους οποίους βεβαίως οι Έλληνες «μισούν» πλέον περισσότερο. Ο αντιγερμανισμός μοιάζει πολύ με τον αντιαμερικανισμό των προηγούμενων δεκαετιών.

Το θέμα είναι ως πότε θα στηρίζουν τον Αλέξη οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί. Και με ποια ανταλλάγματα.

Διαβάστε περισσότερα