Ποιος φταίει περισσότερο; Οι δημόσιοι υπάλληλοι ή οι ελεύθεροι επαγγελματίες;

15:26 27/8/2011 - Πηγή: Antinews

Μια από τις πιο ύπουλες επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης που μας ταλανίζει ως χώρα είναι και η μεγάλη διάσταση που προέκυψε μεταξύ των υποστηρικτών του δημοσίου, και του  ιδιωτικού τομέα.Ο λεγόμενος κοινωνικός αυτοματισμός, που υπέβοσκε επί δεκαετίες,  έδειξε το σιχαμερό του πρόσωπο, με αποτέλεσμα τις ατέλειωτες κόντρες μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων και αυτών του ιδιωτικού τομέα, όσον αφορά στο ποιος φταίει για τα χάλια μας. Αποτέλεσμα; Οι εκατέρωθεν εκτοξεύσεις αφορισμών και κακεντρεχειών, και οι απειλές ένθεν κακείθεν. Την ίδια ώρα που το σύστημα τρίβει τα χέρια του. Το διαίρει

και βασίλευε σε όλο του το μεγαλείο. Προσωπικά, απεχθάνομαι σε αφάνταστο βαθμό το ελληνικό δημόσιο όπως αυτό λειτουργεί. Για αυτό και αποφεύγω, όσο μπορώ, όπως ο διάβολος το λιβάνι, οποιαδήποτε συναλλαγή μαζί του. Κάποτε  μάλιστα έγραψα εδώ,  μεταξύ άλλων, και για το «κολαστήριο του ΟΠΑΔ», το οποίο ταλαιπωρεί και βασανίζει συστηματικά τους …ίδιους τους δημοσίους υπαλλήλους! Έτσι είναι προγραμματισμένο να λειτουργεί το δημόσιο.Όσοι όμως επιτίθενται λάβροι εναντίον του δημόσιου τομέα και των προνομιούχων υπαλλήλων του, κάνουν ένα βασικό λάθος. Δεν λαμβάνουν υπόψη, ότι για το χάλι του δημοσίου δεν φταίνε οι υπάλληλοι. Αυτοί αυτό το καθεστώς  βρήκαν, αυτό συνεχίζουν. Και όσοι εξ αυτών αποπειραθούν να το αλλάξουν, προσπαθώντας να εργαστούν φιλότιμα και καθαρά, αντιμετωπίζουν τη χλεύη εκ μέρους των υπολοίπων, αλλά και την υπηρεσιακή στασιμότητα.Το ελληνικό δημόσιο, όπως είναι διαρθρωμένο, εξυπηρετεί τον εαυτό του, ως μια ατέρμονη αυτοτροφοδοτούμενη γραφειοκρατία, και δευτερευόντως τα κομματικά συμφέροντα και τίποτα άλλο. Αν είσαι κομματόσκυλο, θα περάσεις καλά και θα προαχθείς. Άσχετα αν είσαι τελείως ανεπαρκής, ή ακόμη και επίορκος. Αν είσαι ακομμάτιστος και φιλεργατικός, θα σε γονατίσουν, οπότε και θα καταλήξεις αδιάφορος. ‘Έτσι απλά.Όσον αφορά στην ατελείωτη παραφιλολογία για τη περίφημη μονιμότητα, πολλοί αγνοούν ότι αυτή δεν υφίσταται όπως την εννοούν, αφού παύει να ισχύει με βάση 4-5 όρους του  υπάρχοντος ήδη Συντάγματος, όπως επί παραδείγματι η κατάργηση μιας υπηρεσίας, ή μιας οργανικής θέσης κλπ. Και εν πάση περιπτώσει, αν τυχόν καταργηθεί ολοσχερώς, ποιος νομίζετε ότι θα φύγει πρώτος; Ο  κομματικά  διασυνδεδεμένος επίορκος, ή ο ακομμάτιστος εργατικός; Μάλλον ο δεύτερος.Για το μεγάλο ζήτημα της ατιμωρησίας, πάλι δεν φταίει ο δημόσιος υπάλληλος, ούτε η ισχύουσα νομοθεσία. Αυτή καλύπτει κάθε ενδεχόμενο, και προβλέπει αρκετές ποινές για όσους τις αξίζουν. Ένας υπάλληλος μπορεί  να τιμωρηθεί, αλλά και να απολυθεί, αν υποπέσει σε μια σειρά από παραβάσεις που αναφέρονται σαφώς στον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα. Το αν αυτό δεν γίνεται… αναζητήστε τους λόγους στις κομματικές διασυνδέσεις, στην πολιτική καμαρίλα,  και στις συνδικαλιστικές ρουσφετολογικές πολιτικές.Επομένως πριν ρίξουμε το ανάθεμα στους δημοσίους υπαλλήλους συλλήβδην, ας εξετάσουμε λίγο πιο προσεκτικά το τι πραγματικά ισχύει. Κι αν δεν ξέρουμε, ας ρωτήσουμε κάποιον δημόσιο υπάλληλο. Κάθε οικογένεια διαθέτει και από ένα