Ποιος και γιατί υπονομεύει τον Αντώνη Σαμαρά;

15:24 21/6/2013 - Πηγή: Antinews

Του Νίκου Αργεάδη

Όταν ο Α. Σαμαράς διέβη τον Ρουβίκωνα των μεταρρυθμίσεων με το κλείσιμο της ΕΡΤ, κινητοποιήθηκαν οι γνωστοί-άγνωστοι μηχανισμοί υπονόμευσής του με στόχο την ματαίωση κάθε απόπειρας εξυγίανσης.

Με πρόσχημα την απόλυση των εργαζομένων, ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ως αντιδημοκράτη και ο κ. Τσίπρας

κήρυξε «ανένδοτο» από το Σύνταγμα (οι χειρονομίες του, η φωνή του και ο λόγος του θύμιζαν τον Α. Παπανδρέου) ενώ στην ουσία προσέβλεπε σε κομματική ανασύνταξη και απεμπλοκή από την άρνηση των συνιστωσών του να ενοποιηθούν σε ένα κόμμα.

Βλέποντας την αντίδραση του κόσμου, οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης, υιοθέτησαν αρχικά μαξιμαλιστικές θέσεις οι οποίες οδήγησαν στο έμπλεο αγωνίας χθεσινοβραδυνό μαραθώνα διαβουλεύσεων, ίσως υπολογίζοντας πως έτσι θα ανέτρεπαν την κατωφερική εκλογική τους πορεία όπως φαινόταν από τις αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις.

Και ενώ ο Α. Σαμαράς υποχώρησε στο θέμα των υπαλλήλων δείχνοντας υπερκομματική ευελιξία, ο κ. Κουβέλης ξαφνικά άλλαξε πορεία, ενώ ο κ. Βενιζέλος, σε αντίθεση με τον κ. Κουβέλη που πιθανώς και να αμφισβητηθεί στο κόμμα του, αναγνωρίζοντας πως τα ωφέλη θα είναι μηδαμινά εν σχέσει με τα κέρδη, κράτησε πιο ισορροπημένη στάση γιατί προσβλέπει στον εξωραϊσμό του από τις (όντως μεγάλες) ευθύνες για την σημερινή κατάσταση, ειδικά μετά το PSI. Το ερώτημα γιατί ο κ. Κουβέλης υπαναχώρησε αιφνιδιάζοντας όλους, θα παραμείνει αναπάντητο για καιρό.

Γιατί λοιπόν, για να σωθούν εκλογικά, διακινδύνευσαν την σταθερότητα της χώρας;

Η απάντηση, όσο γενική και αν είναι, είναι προφανής: Μα γιατί εκπροσωπούν μεγάλο τμήμα των διαπλεκόμενων συμφερόντων που και μεταρρυθμίσεις δεν θέλουν και να διατηρήσουν τα κρατικοδίαιτα προνόμια που απολαμβάνουν μέχρι τώρα.

Ο κ. Βενιζέλος υπήρξε «χαλίφης στην θέση του χαλίφη» τα προηγούμενα τρία χρόνια και εν τούτοις πέραν των μαφιόζικων μέτρων με τα χαράτσια και την αύξηση όλων των έμμεσων και άμεσων φόρων –βέβαιη συνταγή για οικονομική καταστροφή σε μία χώρα με αυξανόμενο και μη εξυπηρετήσιμο χρέος- ως ΠΑΣΟΚ δεν έκαναν απολύτως τίποτα δομικό για την εξυγίανση του υδροκέφαλου κράτους.

1) Δε έγινε ουδεμία αξιομνημόνευτη μεταρρύθμιση στα τρία προηγούμενα χρόνια και μόλις ο Α. Σαμαράς ξεκίνησε την προσπάθεια, «σπάζοντας αυγά» κατά την πεζή έκφραση, αμέσως ξεκίνησαν τα όργανα για την ματαίωσή της. Μετά από τρία χρόνια μνημονίου η διαπλοκή οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων που ουσιαστικά κυβερνά μετά την μεταπολίτευση κυριολεκτικά κινητοποιήθηκε για να τον σταματήσει.

2) Οι στόχοι των ιδωτικοποιήσεων, όπως της ΔΕΠΑ, παραμένουν όμηροι των συγκρούσεων εγχώριων και διεθνών συμφερόντων. Είναι αμφίβολο αν οι στόχοι του 2013 θα ευοδωθούν.

3) Ο συνδυασμός δε της «σφαγής» μισθωτών /συνταξιούχων και της παντελούς απουσίας βελτίωσης του υδροκεφαλικού κράτους, ενέτειναν τόσο πολύ τις υφεσιακές πιέσεις που ακόμα και αύριο να άνοιγαν κρουνοί επενδύσεων, τα αποτελέσματά τους θα ήταν πενιχρά έως ανύπαρκτα διότι μεσολαβεί πολύς καιρός για να φανούν τα ευεργετικά αποτελέσματα στην οικονομία και στην κοινωνία.

4) Δημιουργείται κακό προηγούμενο με τις διεθνείς αγορές –επομένως και τους δυνητικούς επενδυτές- να βλέπουν πως η σύγκρουση συμφερόντων που δεν θέλουν μεταβολή του στάτους κβο να υποβόσκει, θα διστάσουν να έρθουν σε μια χώρα όπου ο κρατικός μηχανισμός χωλαίνει και το περιβάλλον είναι εχθρικό από τα διαπλεκόμενα.

Ο Α. Σαμαράς έκανε την αρχή. Θα έχει μεγαλύτερες Λερναίες Ύδρες να αποκεφαλίσει, αυτές της αντιφατικής νομοθεσίας, της παράλυτης Δικαιοσύνης, της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς σε ΟΛΑ τα επίπεδα, της δυσβάστακτης πλέον φορολογίας, και το κυριώτερο, των αλληλοσυγκρουόμενων οικονομικών συμφερόντων που διαφεντεύουν τα κράτος.