Πώς η νίκη θα μπορούσε να είναι πύρρειος για την Τερέζα Μέι

21:54 4/6/2017 - Πηγή: Antinews

Η Τερέζα Μέι δείχνει αναστατωμένη και οι δημοσκοπήσεις το αποδεικνύουν, σχολιάζει ο Philip Stephens.

Το σενάριο για τις γενικές εκλογές της Βρετανίας γράφτηκε ως βασιλική πομπή. Η Τερέζα Μέι, ισχυρή και σταθερή (επαναλαμβάνω, ισχυρή και σταθερή) ηγέτιδα του έθνους, θα επέστρεφε στην Downing Street με μια συντριπτική πλειοψηφία. Οπλισμένη με τη νέα

εντολή της θα πήγαινε στη μάχη με τους αλλοδαπούς στις Βρυξέλλες. Η Βρετανία θα πετύχαινε το Brexit. Η πολιτική δεν λειτουργεί πάντα βάσει σχεδίου.

Ο Τζέρεμι Κόρμπιν είναι ο λιγότερο πιθανός υποτιθέμενος πρωθυπουργός στη ζωντανή μνήμη. Άνετος με τις παρέες ενεργών σταλινικών, τροτσκιστών και ό,τι ενδιάμεσο, ο ηγέτης των Εργατικών θεωρεί πολιτικούς ήρωες τον Φιντέλ Κάστρο και τον Ούγκο Τσάβες. Ωστόσο, με κάποιο τρόπο -και η πολιτική γίνεται όλο και πιο δύσκολο να εξηγηθεί, πόσο μάλλον να προβλεφθεί- φαίνεται να έχει πείσει ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος, ιδιαίτερα των νέων, ότι είναι πραγματικά πολύ ωραίος τύπος. Παλαιομοδίτης σίγουρα, παραπλανημένος πιθανότατα, αλλά, τουλάχιστον, οι υπεύθυνοι των μέσων μαζικής ενημέρωσης το επιβεβαιώνουν, ένας τίμιος άνθρωπος σε έναν ανέντιμο κόσμο. Κάτι παρόμοιο ειπώθηκε για την προεκλογική εκστρατεία του Ντόναλντ Τραμπ.

Στην πραγματικότητα, η πόρτα ανοίχθηκε στο σήμα κατατεθέν του αριστερού λαϊκισμού του Κόρμπιν με την εκστρατεία υπέρ της αποχώρησης στο δημοψήφισμα της ΕΕ το περασμένο έτος. Θυμάστε την υπολογισμένα ψευδή υπόσχεση ότι η αποχώρηση από την ΕΕ θα απελευθέρωνε επιπλέον 350 εκατ. λίρες την εβδομάδα για την Εθνική Υπηρεσία Υγείας ή την επιμονή του εξέχοντος "Brexiter" Μάικλ Γκόουβ ότι οι άνθρωποι βαρέθηκαν τους "ειδικούς"; Αποκλείστε τα γεγονότα και τη λογική από την πολιτική συζήτηση, όπως θα έκαναν και άλλου σαν τον Γκόουβ, και η υπόσχεση του Κόρμπιν να μοιράσει στο έθνος χρήματα που αντλεί από μια χούφτα πλουτοκράτες αρχίζει να ακούγεται εύλογη.

Σε κάθε περίπτωση, οι δημοσκοπήσεις που μόλις λίγες εβδομάδες πριν διαβεβαίωναν ότι η Μέι θα πετύχαινε μια συντριπτική νίκη (ήταν 20 με 25 μονάδες μπροστά) δεν φαίνονται πλέον τόσο σίγουρες. Πολλοί λένε ότι η ηγεσία της κυρίας Μέι έχει περιοριστεί σε μεμονωμένους αριθμούς. Καναδυό υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση μπορεί να χάσει την σημερινή, αν και λεπτή, πλειοψηφία. Οι υπουργοί αρχίζουν να ρωτούν την επίφοβη ερώτηση "τι θα γίνει αν;".

Στη δημόσια διοίκηση επίσης προκαλείται αναστάτωση. Όχι, οι μανδαρίνοι δεν περιμένουν να καλωσορίσουν τον Κόρμπιν στο κατώφλι της Ντάουνινγκ Στριτ, αλλά τι θα συμβεί αν η Μέι επιστρέψει άσχημα τραυματισμένη από το πεδίο μάχης; Κάτι, φυσικά, που μπορεί να αποδειχθεί την Πέμπτη ότι δεν είναι τίποτα. Μια σκέψη που ακούγεται τόσο από τους Εργατικούς όσο και από τους υποψήφιους των Τόρις είναι ότι οι δημοσκοπήσεις στην αρχή της εκστρατείας υπερεκτίμησαν το προβάδισμα της Μέι και ότι τα τελευταία στοιχεία ενδέχεται να την υποτιμούν. Με αυτόν τον υπολογισμό, μια θορυβώδης εκστρατεία, όπως συμβαίνει συχνά, πιθανότατα να είχε ελάχιστη επίδραση, και η Μέι εξακολουθεί να πορεύεται προς τη νίκη με ένα υγιές περιθώριο. Οι δημοσκοπήσεις που δίνουν στους Εργατικούς υψηλά ποσοστά του 30% απλώς δεν συμφωνούν με όσα ακούνε οι υποψήφιοι του κόμματος στις εκλογικές περιφέρειες.

Αλλά τι θα θεωρούσε νίκη η Μέι; Πήγε στις εκλογές με μια σημαντική πλειοψηφία και μπορεί να την ανατρέψει πλήρως. Πλαισίωσε την εκστρατεία από την αρχή ως κάποια αποφασισμένη αλλά για όλο το έθνος πρωθυπουργός, με έναν ηγέτη της αντιπολίτευσης που χαρακτηρίστηκε ακροαριστερός εξτρεμιστής από πολλούς από τους δικούς του βουλευτές. Το απροσδόκητο εμπόδιο με τέτοιου τύπου προεδρικές εκστρατείες είναι ότι αν τα πράγματα πάνε στραβά ο μόνος που αναλαμβάνει την ευθύνη είναι ο ηγέτης. Οι προσδοκίες έχουν σημασία. Στα υπουργικά κουτσομπολιά πλέον ακούγεται ότι οτιδήποτε λιγότερο από την πλειοψηφία του 50 θα αποτελούσε σοβαρή απογοήτευση για την Μέι. Λιγότερο από 40 θα έφερνε ένα σοβαρό πλήγμα στην εξουσία της. Και κάτω από 20 θα έθετε ένα άμεσο ερωτηματικό πάνω στην ικανότητά της να διαπραγματευτεί μια συμφωνία για το Brexit. Πόσο καιρό πριν ο Μπόρις Τζόνσον, ένας υπουργός Εξωτερικών με φιλοδοξίες που ξεπερνούν πάντα τα ταλέντα του, έδειξε την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος για το δαχτυλίδι της ηγεσίας;

Έτσι ένα ευτυχές τέλος για την κυρία Μέι μπορεί να απαιτήσει περιθώριο άνω των 70 (θυμηθείτε ότι η Μάργκαρετ Θάτσερ κέρδισε μια πλειοψηφία 144 εδρών ενάντια στον τελευταίο απροκάλυπτα σοσιαλιστή ηγέτη των Εργατικών Μάικλ Φουτ το 1983). Επειδή άσχετα με την αξία της, η αντίληψη ανάμεσα στις πολιτικές τάξεις εξακολουθεί να είναι ότι μια τέτοια νίκη παραμένει ακόμα στις δυνατότητες της πρωθυπουργού.

Όποια και αν είναι η έκβαση, όμως, η εκστρατεία θα έχει αφήσει το σημάδι της. Μία ηγέτιδα η οποία ήθελε να προβάλει μια εικόνα ατσαλένιας αποφασιστικότητας φάνηκε, αντιθέτως, σαφώς φρικαρισμένη. Και το προεδρικό στυλ έχει αρχίσει να μοιάζει με μια συγκεκριμένη μοναξιά. Κάτι πάει στραβά όταν οι φίλοι της Μέι λένε ότι εμπιστεύεται μόνο δύο στενούς βοηθούς της στη Ντάουνινγκ Στριτ και τον σύζυγό της. Ακόμη και οι ισχυρότεροι πρωθυπουργοί χρειάζονται μια ομάδα υπουργών - ανώτερους υπουργούς πρόθυμους να εκτρέψουν τα βέλη της πολιτικής ατυχίας που στοχεύουν στον ηγέτη. Αποξενωμένη από τον υπουργό Οικονομικών Φίλιπ Χάμοντ (πιθανότατα θα τον διώξει αν κερδίσει μεγάλη πλειοψηφία), η Μέι βασίζεται σε κάποιο βαθμό σε συναδέλφους όπως η Αμπερ Ραντ, η υπουργός Εσωτερικών. Αλλά αυτό που χρειάζεται είναι μια συνεκτική ομάδα πιστών που είναι έτοιμοι να σταθούν στο πλευρό της όταν τα πράγματα πάνε στραβά. Και με τις διαπραγματεύσεις του Brexit εν όψει, μπορεί να είναι σίγουρη ότι τα πράγματα θα πάνε πράγματι στραβά.

ft.com

Διαβάστε περισσότερα