Πώς η παραίτηση Φλιν δείχνει ότι ο Πούτιν παίρνει αυτό που θέλει από τον Τραμπ

23:10 14/2/2017 - Πηγή: Antinews

Η παραίτηση του συμβούλου εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ Μάικλ Φλιν δείχνει πόσο τοξική έχει γίνει για την Ουάσιγκτον οποιαδήποτε σχέση με τη Ρωσία, σχολιάζει ο Leonid Bershidsky.

Θα ήταν δελεαστικό να πούμε ότι η υποτιθέμενη βοήθεια που έλαβε ο Ντόναλντ Τραμπ για να εκλεγεί γύρισε μπούμερανγκ στον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα: μέχρι στιγμής, έχει πάρει ακριβώς ό,τι θέλει από τις ΗΠΑ.

Ο Φλιν αναγκάστηκε να παραιτηθεί φαινομενικά επειδή περιέγραψε ανακριβώς το περιεχόμενο των τηλεφωνημάτων του με τον Πρέσβη της Ρωσίας Σεργκέι Κισλιάκ, το οποίο έγινε πριν από την ορκωμοσία του Τραμπ. Ήταν ένα εμπόδιο για την κυβέρνηση σε κάθε περίπτωση, επειδή φάνηκε ανίκανος να συνεννοηθεί με την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών. Αλλά στην κοινή γνώμη θα μείνει το ότι ο Φλιν έφυγε επειδή ήταν πολύ κοντά στους Ρώσους. "Ρωσική έξοδος" διαλαλούσε στην πρώτη σελίδα της η New York Daily News.

Ο Τραμπ μπορεί να είναι ασυνεπής, αλλά πρέπει να είναι σαφές σε αυτόν -και σε λιγότερο ευμετάβλητους ανθρώπους στη διοίκηση του, όπως ο υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον- ότι κάθε σημάδι εμπλοκής με τη Ρωσία θα μεγεθύνεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του Λευκού Οίκου. Είναι απίθανο να φτάσει τώρα σε συνομιλίες με τη Ρωσία για οποιαδήποτε συνολική συμφωνία που θα περιλαμβάνει, για παράδειγμα, την επέκταση της συνεργασίας στη Μέση Ανατολή, σε αντάλλαγμα την αδράνεια των ΗΠΑ σχετικά με την Ουκρανία.

Οι Ιβάν Κράστεφ και Σίβεν Χολμς έγραψαν στο Foreign Policy ότι η πολιτική επανάσταση που εκτυλίσσεται στις ΗΠΑ ανέτρεψε την ισορροπία του Κρεμλίνου: "Ο Πούτιν έχει γίνει όμηρος της επιβίωσης και της επιτυχίας του Τραμπ. Αυτό έχει περιορίσει σοβαρά τις γεωπολιτικές επιλογές της Ρωσίας. Το Κρεμλίνο έχει πλήρη επίγνωση ότι οι Δημοκρατικοί θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη Ρωσία για να δυσφημίσουν και, ενδεχομένως, να αποπέμψουν τον Τραμπ, ενώ η ελίτ των Ρεπουμπλικάνων θέλει να χρησιμοποιήσει τη Ρωσία για να ηρεμήσει και να πειθαρχήσει τον Τραμπ. Η ρωσική κυβέρνηση φοβάται όχι μόνο την πτώση του Τραμπ, φυσικά, αλλά και την πιθανότητα ότι θα μπορούσε ευκαιριακά να στραφεί σε μια σκληρή γραμμή κατά της Μόσχας, προκειμένου να κάνει ειρήνη με τους επιθετικούς Ρεπουμπλικανούς ηγέτες στο Κογκρέσο".

Αυτό είναι ευσεβείς πόθοι. Ο Πούτιν είναι πολύ έμπειρος και πολύ βουτηγμένος στον αντι-αμερικανισμό της KGB για να αναμένει μια φιλική διοίκηση των ΗΠΑ. Είναι προβλέψιμο ότι ορισμένοι ρώσοι σχολιαστές θα επικρίνουν την απόλυση του Φλιν. "Είτε ο Τραμπ δεν έχει λάβει την ανεξαρτησία που ζήτησε" έγραψε ο Κονσταντίν Κοσάτσεφ, επικεφαλής της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων της Άνω Βουλής του ρωσικού κοινοβουλίου, στο Facebook, "είτε η ρωσοφοβία έχει πλήξει τη νέα διοίκηση, επίσης, από πάνω ως κάτω". Αλλά ο ίδιος ο Πούτιν και ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ -οι δύο άνθρωποι που έχουν σημασία- έχουν δείξει πάντα αυτοσυγκράτηση όταν μιλάνε για τον Τραμπ και την κυβέρνησή του.

Πριν ο Τραμπ πραγματοποιήσει την πρώτη τηλεφωνική συνομιλία του με τον Πούτιν τον περασμένο μήνα, μια φήμη κυκλοφόρησε -και αναπαράχθηκε μέσω Twitter από πολλούς ειδικούς της πολιτικής της Ουάσιγκτον, δημοσιογράφους και ξένους πολιτικούς- ότι ο Τράμπ θα άρει τις κυρώσεις των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, που επιβλήθηκαν για την επιθετικότητα της στην Ουκρανία και την υποτιθέμενη παρέμβαση της στις αμερικανικές εκλογές. Αυτό δεν έχει συμβεί, και ο Πούτιν προφανώς ποτέ δεν ανέφερε τις κυρώσεις στον Τραμπ. Η επίσημη ρωσική θέση είναι ότι η Μόσχα δεν θα αναφέρει πρώτη τις κυρώσεις, επειδή "δεν μας εμποδίζουν να χτίσουμε και να συνεχίσουμε ένα παράθυρο διαλόγου για θέματα που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τη Ρωσική Ομοσπονδία". Η πιο πρόσφατη φήμη, ότι η Ρωσία εξετάζει την παράδοση του πληροφοριοδότη της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας Έντουαρντ Σνόουντεν στις ΗΠΑ για να κερδίσει την εύνοια του Τραμπ, πιθανότατα θα αποδειχθεί αβάσιμη.

Ο Πούτιν δεν θέλει να προσφέρει δώρα στον Τραμπ, με αντάλλαγμα οποιοδήποτε άμεσο κέρδος. Παίζει ένα μακροπρόθεσμο παιχνίδι, στο οποίο τόσο ο Τραμπ όσο και τα αντι-ρωσικά συμφέροντα στην Ουάσιγκτον τώρα τον βοηθούν ενεργά. Σε ό, τι αφορά τον Πούτιν, το μεγαλύτερο πρόβλημα με τις ΗΠΑ είναι η προθυμία τους να παρεμβαίνουν σε καταστάσεις μακριά από τα σύνορά της - στη Μέση Ανατολή, στην Ευρώπη, στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Ο Τραμπ, ανεξάρτητα από το τι σκέφτεται για τη Ρωσία, είναι οπαδός του απομονωτισμού: "Η Αμερική πρώτα" είναι το σύνθημά του. Ούτε ο ίδιος ούτε οι ψηφοφόροι του εμφανίζονται πρόθυμοι να υποστηρίξουν την άμεση στρατιωτική επέμβαση σε οποιαδήποτε χώρα με ισχυρά ρωσικά συμφέροντα. Ο Πούτιν δοκιμάζει την ειλικρίνεια του Τραμπ, ενθαρρύνοντας την έξαρση των συγκρούσεων στην ανατολική Ουκρανία, αλλά χωρίς να κάνει αποφασιστικές κινήσεις εκεί. Οι ΗΠΑ φαίνονται σχετικά αδιάφορες, εκτός από την καταδίκη ρουτίνας του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Εάν αυτό το μοτίβο συνεχιστεί, ο Πούτιν -του οποίου η κατανόηση των ρωσικών εθνικών συμφερόντων είναι διαφανής και προβλέψιμη- θα προχωρήσει μονομερώς στη διασφάλιση των συμφερόντων αυτών, έτσι όπως αυτό τα βλέπει.

Οι ΗΠΑ δεν είχαν ποτέ αρκετές εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία έτσι ώστε οι δικές της οικονομικές κυρώσεις να είναι κάτι περισσότερο από το "τσίμπημα ενός κουνουπιού" για κάθε πλευρά. Οι εξαγωγές των ΗΠΑ προς τη Ρωσία ποτέ δεν ξεπέρασαν τα 11,1 δις δολ. (αυτό το επίπεδο ρεκόρ είχε επιτευχθεί το 2013). Η ουσιαστική οικονομική σχέση της Ρωσίας είναι με την Ευρώπη και είναι οι πολιτικές των περιορισμών που επηρεάζουν αυτή τη σχέση οι οποίες βλάπτουν λίγο περισσότερο. Και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Τραμπ - όπως και ο Πούτιν, αλλά για διαφορετικούς λόγους- υποστηρίζει τους ευρωσκεπτικιστές εθνικιστές, οι οποίοι εργάζονται κατά της συνοχής της κοινότητας. Δεν είναι υπέρμαχος του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και έχει δείξει την πιθανότητα μιας στρατιωτικής απαγκίστρωσης ως απάντηση στην απροθυμία των Ευρωπαίων να πληρώσουν περισσότερα για την προστασία των ΗΠΑ. Μπορεί ακόμη και να είναι έτοιμος να επιβάλει τιμωρητικούς δασμούς στα ευρωπαϊκά προϊόντα - κάτι που θα κάνει τους Ευρωπαίους πρόθυμους να πουλήσουν αλλού -και στη Ρωσία. Ακόμα κι αν ο Τραμπ υιοθετήσει ξαφνικά μια αντι-ρωσική πορεία, έχει τόσο λίγους φίλους στην Ευρώπη που η γνώμη του σχετικά με την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία δεν μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντική για την ΕΕ.

Στην πραγματικότητα, η αλλεργία του πολιτικού κατεστημένου στη Ρωσία εμποδίζει τις ΗΠΑ στην επιδίωξη των συμφερόντων της. Αν η εμπλοκή με τη Ρωσία δεν ήταν τόσο τοξική για ολόκληρο το αμερικανικό πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο, ο Τραμπ θα μπορούσε να ασκήσει πιέσεις για συνομιλίες με τη Ρωσία, οι οποίες θα απαιτούσαν πάρε-δώσε. Η άρνηση θα έκανε τη Ρωσία να φαίνεται παράλογη και υπερβολικά επιθετική. Ο Πούτιν θέλει να είναι ισότιμος εταίρος στη Δύση, και όχι ο αιώνιος "κύριος Όχι". Από την άλλη πλευρά, ο συμβιβασμός με τι ΗΠΑ θα έθετε σε κίνδυνο την εγχώρια θέση του, υπονομεύοντας την εικόνα του κακού που η μηχανή προπαγάνδας του Πούτιν έχει δημιουργήσει με κόπο για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι πολύ καλό για τον Πούτιν που υπάρχει τέτοια πίεση στον Τραμπ για να μην επιδιώξει επαναπροσέγγιση. Είναι ακριβώς το είδος του δράματος που η ρωσική κρατική τηλεόραση θέλει.

Για τη Ρωσία του Πούτιν, οι ΗΠΑ υπό την ηγεσία του Τραμπ είναι ένας αντίπαλος με μειωμένο ηθικό κύρος και χωρίς όρεξη για ανάμιξη σε απομακρυσμένες περιοχές. Ο Πούτιν απολαμβάνει όλα τα οφέλη που θα μπορούσε να αναμένει από τη διοίκηση Τραμπ, χωρίς να χρειάζεται να πληρώσει γι 'αυτά. Ακόμα και αν ο Τραμπ είχε την τάση να κάνει ουσιαστικές συνομιλίες με τον Πούτιν για το πώς θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν παγκόσμια προβλήματα, η αποστροφή της Αμερικής προς τη Ρωσία θα το εμπόδιζε. Έτσι, για πρώτη φορά από τότε που ήρθε στην εξουσία, ο Πούτιν φαίνεται ελεύθερος να παίξει το γεωπολιτικό παιχνίδι του.

bloomberg.com

Διαβάστε περισσότερα