Πώς o Ντόναλντ Τραμπ κάλυψε το έλλειμμα αξιοπρέπειας της Αμερικής

18:21 10/11/2016 - Πηγή: Antinews

Κατά τον τελευταίο μισό αιώνα, το ποσοστό των ανδρών σε ηλικία εργασίας που δεν περιλαμβάνεται στο εργατικό δυναμικό διπλασιάστηκε, σχολιάζει ο Arthur C. Brooks, πρόεδρος του American Enterprise Institute.

Τα αποτελέσματα των εκλογών της Τρίτης εξέπληξαν δημοσκόπους και ειδικούς. Αλλά για τους παρατηρητές που βλέπουν τις βαθύτερες τάσεις σε ολόκληρη την Αμερική, το αποτέλεσμα δεν ήταν ακατανόητο. Δεν έχει καταγραφεί σε καμιά έρευνα, αλλά μια οξεία κρίση έχει εκτροχιάσει την εργατική τάξη της Αμερικής. Ούτε η συμβατική αριστερά, ούτε η συμβατική δεξιά το έχει κατανοήσει

πλήρως.

Επί δεκαετίες, οι προοδευτικοί τονίζουν το "εισοδηματικό χάσμα" που χωρίζει πλούσιους και φτωχούς. Οι κραυγές τους έχουν αυξηθεί μετά από την οικονομική κρίση. Ισχυρίστηκαν ότι η ανισότητα του εισοδήματος θα πυροδοτήσει μια νέα ταξική πάλη, προκαλώντας πρωτοφανή πολιτική αναταραχή. Αυτό ήταν κατά το ήμισυ σωστό. Υπάρχει πράγματι ένα κενό σε αυτή τη χώρα, και τώρα έχει οδηγήσει σε μια πολιτική επανάσταση, μια σημαντική επανευθυγράμμιση στην αμερικανική πολιτική. Αλλά η σχετική διαφορά δεν αφορά το εισόδημα. Αφορά την αξιοπρέπεια.

Πάρα πολλοί Αμερικανοί έχουν χάσει την υπερηφάνεια τους. Έχουμε την αίσθηση της αξιοπρέπειας, δημιουργώντας αξία με τις ζωές μας, μέσα από τις οικογένειες, τις κοινότητες και ιδιαίτερα την εργασία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι αμερικανοί ηγέτες τόσο συχνά μιλούν για την αξιοπρέπεια, στο πλαίσιο της εργασίας. Όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δίδαξε, "κάθε εργασία που ανυψώνει την ανθρωπότητα έχει αξιοπρέπεια και σημασία και θα πρέπει να γίνεται με επίπονη τελειότητα". Αντίθετα, τίποτα δεν καταστρέφει την αξιοπρέπεια περισσότερο από την αδράνεια και την αίσθηση της περιττότητας - την αίσθηση ότι κάποιος απλά δεν χρειάζεται.

Αυτή είναι η περίπτωση στην οποία βρίσκονται εκατομμύρια Αμερικάνοι σήμερα. Βιβλία που έγιναν best-seller τα τελευταία χρόνια, όπως το "Coming Apart" του Charles Murray και το "Hillbilly Elegο" του J.D. Vance, διηγούνται την ιστορία. Οι ΗΠΑ είναι διχασμένες σε ένα έθνος οικονομικών νικητών και ηττημένων και αυτή η διάκριση εγχέεται στην αμερικανική κουλτούρα. Το χάσμα της αξιοπρέπειας μεγαλώνει κάθε φορά και όσοι χάνουν ακούνε τη φράση "Δεν θα σας χρειαστούμε άλλο".

Ποιος πέφτει στη λάθος πλευρά αυτού του χάσματος αξιοπρέπειας; Αυτές τις ημέρες, είναι οι άνδρες της εργατικής τάξης. Στο νέο του βιβλίο "Άνδρες χωρίς εργασία", ο Nick Eberstadt δείχνει ότι μεταξύ 1965 και 2015 το ποσοστό των ανδρών σε ηλικία εργασίας που είναι εκτός του εργατικού δυναμικού αυξήθηκε σε 22% από 10%. Πολλά εκατομμύρια περισσότεροι είναι υποαπασχολούμενοι. Ο λόγος της απασχόλησης προς τον πληθυσμό για τους άνδρες ηλικίας 25-54 ετών είναι 6,8% χαμηλότερα σήμερα από ότι ήταν το 1930, μέσα στη Μεγάλη Ύφεση.

Αυτές οι κοσμικές τάσεις ενισχύθηκαν από τη μη επαναφορά των περισσότερων Αμερικανών μετά από τη Μεγάλη Ύφεση. Μόνο περίπου ένα πέμπτο της οικονομίας είδε θετικά την αύξηση του εισοδήματος κατά το μεγαλύτερο μέρος της προεδρίας Ομπάμα, σύμφωνα με τα δεδομένα της Στατιστικής Υπηρεσίας, ενώ οι περισσότεροι άλλοι κατά μέσο όρο δεν είδαν καμία αύξηση. Αυτή η στασιμότητα έχει αποδεκατίσει μεσήλικες άνδρες χωρίς ανώτατη εκπαίδευση, ειδικά στις αγροτικές περιοχές.

Οι άνδρες χωρίς εργασία είναι πολύ λιγότερο πιθανό να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια από ό,τι οι άνδρες που εργάζονται, δείχνει ο Eberstadt, επιδεινώνοντας περαιτέρω το πρόβλημα. Μήπως η σύγχρονη κοινωνία λέει σε πολλούς άνδρες της εργατικής τάξης ότι χρειάζονται και εκτιμώνται ως σύζυγοι και πατέρες; Αυτό το ερώτημα αποτελεί και την απάντηση.

Η ζωή χωρίς αξιοπρέπεια μπορεί να παράξει συγκλονιστικά αποτελέσματα. Σε μια εργασία του 2015, οι οικονομολόγοι του Princeton Anne Case και Angus Deaton έδειξε ότι τα ποσοστά θνησιμότητας των αμερικανικών λευκών μέσης ηλικίας έχουν πράγματι αυξηθεί από το 1999. Είναι η μόνη δημογραφική ομάδα, για την οποία αυτό είναι αλήθεια. Οι κύριοι λόγοι; Κίρρωση του ήπατος (έως και 50% από το 1999 μεταξύ αυτής της ομάδας), αυτοκτονίες (μέχρι 78%), και δηλητηριάσεις που οφείλονται στα ναρκωτικά και το αλκοόλ (μέχρι 323%). Οι τάσεις αυτές προέρχονται κυρίως από άτομα με λιγότερη εκπαίδευση.

Πολλοί από αυτούς τους Αμερικανούς δεν έκαναν τον κόπο να ψηφίσουν στο παρελθόν. Άλλοι ακολούθησαν τον Πρόεδρο Ομπάμα ή τους παραδοσιακούς αντιπάλους του. Αλλά ήταν έτοιμοι για ένα αουτσάιντερ, που τους υποσχέθηκε να ανατινάξει τους παλιούς τρόπους της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Όταν εμφανίστηκε, δεν δίστασαν να τον ακολουθήσουν.

Πολλοί άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα ψήφισαν τον Ντόναλντ Τραμπ, αλλά ο δημογραφικός πυρήνας της στήριξης του ταιριάζει με την ευάλωτη ομάδα που εντόπισαν ο Eberstadt, η Case και ο Deaton. Τα exit polls έδειξαν ότι ο Τραμπ προηγούνταν σημαντικά του Μιτ Ρόμνεϊ στους λευκούς άνδρες, χωρίς όμως να εγκαταλείψει την περιορισμένη υποστήριξη που ο Ρόμνεϊ έλαβε από Αφροαμερικανούς και ισπανόφωνους άνδρες. Αυτοί οι νέοι ψηφοφόροι ήταν το "κλειδί" για να γίνουν κόκκινες οι 230 και πλέον επαρχίες που ήταν μπλε το 2012, αλλά την Τρίτη ψήφισαν Τραμπ.

Τι ακριβώς προσέφερε ο Τραμπ σε αυτούς τους ψηφοφόρους; Τσαρλατανισμούς, λένε οι επικριτές. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι προέβλεπαν ότι οι πολιτικές που χτίστηκαν στην αντιμεταναστευτική και ενάντια στο εμπόριο ρητορική του Τραμπ δεν θα βοηθήσει καθόλου τους ανέργους, τους ανθρώπους της εργατικής τάξης σε μέρη όπως το Κεντάκι και η Δυτική Βιρτζίνια. Αλλά εκεί που οι ειδικοί άκουγαν ασυναρτησίες, πολλοί ψηφοφόροι άκουγαν ένα συνεχώς βαθύτερο θέμα: Μια υπόσχεση να εργαστεί σκληρά για την αποκατάσταση της χαμένης αξιοπρέπειας των Αμερικανών, φέρνοντας πίσω θέσεις εργασίας και πλήττοντας τις ελίτ που τους περιφρονούν.

Αυτή η ιστορία δεν είναι μόνο ζωτικής σημασίας για την κατανόηση αυτών των εκπληκτικών εκλογών. Είναι επίσης ο πολικός αστέρας για την πολιτιστική ανανέωση και την καλύτερη πολιτική, άσχετα με τη θέση κάποιου στο ιδεολογικό φάσμα. Οι ηγέτες και των δύο πλευρών θα συμφωνήσουν με ορισμένα μέρη της ατζέντας του Τραμπ. Αλλά όλοι πρέπει να αντιμετωπίσουν την κεντρική πραγματικότητα που έφερε στο φως: Την πείνα για αξιοπρέπεια σε κοινότητες όπου είναι περισσότερο απούσα.

wsj.com

Διαβάστε περισσότερα