Προσδοκίες και παρενθέσεις - Μέρος Γ’: ΚΙΝΑΛ

12:47 4/6/2019 - Πηγή: Antinews

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έφερε το ΚΙΝΑΛ σε μία γλυκόπικρη θέση να βρίσκεται με ένα σχετικά χαμηλό ποσοστό για τις προσδοκίες του, αλλά από τα ψηλότερα τα οποία αναμέναμε και να έχει κερδίσει καθαρά την μάχη για την τρίτη θέση.

Ταυτόχρονα, οι άμεσοι αντίπαλοι του κινήματος αλλαγής ήταν πλέον ή στο βάθος της κατάταξης και εκτός ευρωβουλής ή απορροφημένοι στο ΣΥΡΙΖΑ.

Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφάνισε προφανή αδυναμία

να αποσπάσει ψηφοφόρους από το κίνημα αλλαγής παρά την σωρεία μεταγραφών το προηγούμενο εξάμηνο.

Με βάση τα δεδομένα τα οποία υπήρχαν, το ΚΙΝΑΛ εμφάνισε νίκη στις ευρωεκλογές και τελικά όπως φάνηκε από τη διαχείριση του αποτελέσματος και την εκδίωξη Βενιζέλου ηττήθηκε από τις προσδοκίες του.

Το Κίνημα Αλλαγής δεν είναι πλέον το παλιό ΠΑΣΟΚ το οποίο εξέφραζε ταξικά τους μη προνομιούχους χωρίς σαφές ιδεολογικό στίγμα, αλλά ένα κόμμα του κέντρου με αντιδεξιά φρασεολογία το οποίο εκφράζει τον διαρκώς μειούμενο πανευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικό χώρο.

Οι άμεσοι αντίπαλοι του ΠΑΣΟΚ στον ενδιάμεσο χώρο ήταν το Ποτάμι και η Ένωση Κεντρώων. Και τα δύο κόμματα περιορίζονται κάτω του 1,5% το οποίο είναι το πλαφόν χρηματοδότησης ενός κόμματος από τη συμμετοχή του σε μία εκλογική διαδικασία. Το δε ποτάμι έριξε λευκή πετσέτα και δεν κατέρχεται στις εκλογές.

Το ΚΙΝΑΛ λοιπόν είχε και μία δεξαμενή ψήφων έτσι ώστε να μπορέσει να αντλήσει και κάποια μικρά ποσοστά από τον ενδιάμεσο χώρο ο οποίος πλέον συγκροτούνταν μόνο από αυτό.

Η Φώφη όμως είχε άλλη άποψη. Θεώρησε το κόμμα της ηττημένο από τον ΣΥΡΙΖΑ και μέσω παρότρυνσης, ενδεχομένως από εξωγενείς παράγοντες, εγκατέλειψε αυτήν τη φυσιογνωμία του διώχνοντας τον Ευάγγελο Βενιζέλο και επιλέγοντας μία σύγκρουση στις 7 Ιουλίου με τον ΣΥΡΙΖΑ με προφανείς δυσμενείς συσχετισμούς.

Οι δυσμενείς συσχετισμοί έγκεινται στο γεγονός πώς η παρούσα εκλογική βάση του ΚΙΝΑΛ δεν εκφράζεται από πιθανή αριστερίζουσα στροφή και ενδεχομένως να υποστεί ρήγμα λόγω της απουσίας του φυσικού αρχηγού της από τα ψηφοδέλτια.

Το έτερο είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολύ μεγάλη διαφορά από το ΚΙΝΑΛ και το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει η Φώφη Γεννηματά είναι να αποσπάσει ένα μικρό μέρος, με κριτήριο τη νοσταλγία και να μπορέσει αυτή να φέρει τη διαφορά από το ΣΥΡΙΖΑ σε μονοψήφιο νούμερο ποντάροντας στα πολύ πιθανά εσωκομματικά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζοντας πάντα, η μεταβολή που συνετελέσθη το 2012 να αντιστραφεί.

Πρακτικά το ΚΙΝΑΛ αλλάζει φυσιογνωμία και από κόμμα του κέντρου μετασχηματίζεται σε κόμμα της αριστεράς με δημοκρατικό ωστόσο παρελθόν και χρώμα. Μετατοπίζεται δηλαδή προς το ιδεολογικό στίγμα του Γεωργίου Παπανδρέου.

Με δεδομένο το μικρό χρονικό διάστημα ως τις κάλπες, δεν υπάρχει δυνατότητα να προκύψει κάποιο άλλο κόμμα στον ενδιάμεσο χώρο και έτσι τις απώλειες τις οποίες θα υποστεί το ΚΙΝΑΛ λόγω του μετασχηματισμού του πιθανότατα θα τις καρπωθεί η Νέα Δημοκρατία.

Το Ποτάμι το οποίο ήταν ένας πιθανός προορισμός έχει πλέον εξαλειφθεί και βιάστηκε να ανακοινώσει πως δεν θα συμμετάσχει στις εκλογές. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, το Ποτάμι πιθανώς να μην μπορούσε να συμμετέχει στις εκλογές με πλήρη ψηφοδέλτια μετά τις τραγικές του αποφάσεις στήριξης του Τσίπρα, όπου αυτό ήταν δυνατόν και με εμβληματική στιγμή την συμφωνία των Πρεσπών.

Επιπλέον, το ΚΙΝΑΛ θα έχει να αντιμετωπίσει και προβλήματα συνοχής, καθώς είναι εξαιρετικά πιθανό να εκλεγούν ευάριθμοι βουλευτές οι οποίοι έχουν προσωπική και ιδεολογική αναφορά στον Ευάγγελο Βενιζέλο και κυρίως εχθρική στάση απέναντι στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ . Το τι θα πράξουν θα εξαρτηθεί από τις εξελίξεις μετεκλογικά.

Η πρώτη πρόβλεψη η οποία μπορεί να γίνει, είναι πως το κόμμα της κυρίας Γεννηματά δεν θα συμπράξει σε κυβέρνηση συνεργασίας σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας. Αυτό είναι βέβαιο πως σε αυτήν την ομάδα των βουλευτών θα προκαλέσει αντιδράσεις.

Μία δεύτερη πρόβλεψη, είναι πως σε μία πιθανή ήττα του ΚΙΝΑΛ στις εκλογές με τη διαφορά αυτού με τον ΣΥΡΙΖΑ να κινείται σε διψήφιο νούμερο, τότε είναι πιθανόν να αντιμετωπίσει το φάσμα της διάσπασης και της προσκόλλησης των τεμαχίων του στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ ή όπως αλλιώς μπορεί αυτός να λέγεται.

Εάν υπάρχει κάποιος υποβολέας αυτής της κίνησης στην κυρία Γεννηματά, αυτός επιθυμεί την δημιουργία ενός σταθερού δικομματισμού στην Ελλάδα με την εξάλειψη του ενδιάμεσου χώρου για την παγίωση ενός σχήματος υπό τον Αλέξη Τσίπρα ως αξιωματική αντιπολίτευση και κατά συνέπεια ως πιθανή κυβερνητική επιλογή.

Σε περίπτωση δε παγίωσης της απλής αναλογικής ως εκλογικό σύστημα η οποία είναι πιθανόν να προκύψει εάν η Νέα Δημοκρατία δεν πάρει αυτοδυναμία, τότε στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και με βάση τα υπάρχοντα κόμματα δεν προκύπτει άλλη κυβέρνηση πλην του Μεγάλου Συνασπισμού. Που αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο στις εκλογές που έρχονται.

Με τον κίνδυνο να γίνω κουραστικός, επαναλαμβάνω πώς αυτή η εξέλιξη είναι επιθυμητή από πολλούς παράγοντες πλην του βασικού ο οποίος καθορίζει τους συσχετισμούς στις δημοκρατίες, του ελληνικού λαού.

Κατά τη γνώμη μου το λάθος της κυρίας Γεννηματά ήταν ο χρόνος στον οποίον έκανε αυτή την κίνηση, καθώς μετά τις εθνικές εκλογές με το ΣΥΡΙΖΑ σε κατάσταση ημιδιάλυσης, η αντίστροφη πορεία των πασοκογενών ψηφοφόρων σε σχέση με τον Μάιο του 12’ θα ήταν εξαιρετικά πιθανή.

Όντως, χωρίς τον Ευάγγελο Βενιζέλο το ΚΙΝΑΛ θα ήταν ο προφανής προορισμός για τους ψηφοφόρους, οι οποίοι φεύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η άλλη επιλογή θα ήταν η συγκεκριμένη κίνηση να είχε γίνει σε προγενέστερο χρόνο χωρίς το ΠΑΣΟΚ να είχε μπλεχτεί σε ανούσιες συμμαχίες με αστεία κόμματα, τα οποία τώρα προσχώρησαν μέσω των γεφυρών στον ΣΥΡΙΖΑ και έχουν επιδεινώσει στο μέτρο του δυνατού την σχέση ισχύος μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.

Εάν η κυρία Γεννηματά είναι ειλικρινής έχει επιλέξει την λάθος στιγμή για να συγκρουστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι συσχετισμοί σε μία τέτοια σύγκρουση είναι σαφώς εναντίον της. Και καλό είναι για την κυρία Γεννηματά να ελέγξει τις προθέσεις του εισηγητή αυτής της κίνησης.

Το μόνο βέβαιο με τις εξελίξεις σε αυτό το κόμμα είναι πως δεν θα πλήξουμε. Και έχουμε να δούμε πολλά και πριν και μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου.

Διαβάστε κι αυτά: Προσδοκίες και παρενθέσεις - Μέρος Α’: Νέα Δημοκρατία, Προσδοκίες και παρενθέσεις - Μέρος B΄: ΣΥΡΙΖΑ

Διαβάστε περισσότερα