«Ψάχνονται» ενόψει ευρωεκλογών ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Αλαβάνος

09:46 24/12/2013 - Πηγή: Antinews

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι ζυμώσεις στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που συγκεντρώνει τη συντριπτική πλειονότητα εκείνων των αριστερών πολιτών που δεν εκφράζονται εκλογικά ούτε απ’ το ΣΥΡΙΖΑ, ούτε απ’ το ΚΚΕ. Οι ζυμώσεις αυτές κινούνται στην προσπάθεια εξεύρεσης μιας προγραμματικής συμφωνίας που θα επιτρέψει την κοινή εκλογική κάθοδο στις ευρωεκλογές.

Οι επίσημες πρωτοβουλίες ανήκουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ

αλλά και στο Σχέδιο Β του Αλέκου Αλαβάνου με τη μορφή συναντήσεων τακτικών στις οποίες συμμετέχουν και διάφορες άλλες συλλογικότητες που κινούνται στο χώρο της αριστερής «διανόησης». Η τελευταία τέτοια συνάντηση έγινε την Τετάρτη στις 18 Δεκεμβρίου. Το κάλεσμα έκανε η κίνηση του Αλέκου Αλαβάνου και πήραν μέρος η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο όμιλος «επαναστατικής θεωρίας» και η ομάδα «Λογική της Ιστορίας» του καθηγητή Δημήτρη Πατέλη, αντιπροσωπεία του συλλόγου μαρξιστικής σκέψης «Γιάννης Κορδάτος» (πρώην μέλη του ΚΚΕ) καθώς και ανένταχτοι.

Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά δεν υπάρχει κάποιο απτό αποτέλεσμα σε ότι αφορά μια συμφωνία κοινής εκλογικής καθόδου ωστόσο συμφωνούν στο να συνεχιστούν οι τακτικές επαφές μεταξύ αυτών των ομάδων και κινήσεων και μάλιστα έχουν ανανεώσει το ραντεβού τους για το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου του 2014.

Όπως όλα δείχνουν το πιο σημαντικό σημείο αγκάθι για την επίτευξη μιας προγραμματικής συμφωνίας που θα επιτρέψει την κοινή εκλογική κάθοδο αυτών των δυνάμεων είναι το ζήτημα της ΕΕ, το αν δηλαδή θα επιδιωχθεί ως άμεσος στόχος η αποδέσμευση απ’ την ΕΕ ή αν ως άμεσος στόχος θα τεθεί μια πιο ριζοσπαστική γραμμή εναντίωσης με το μνημόνιο και το ευρώ και στην πορεία θα φανεί κατά πόσο είναι ώριμο το αίτημα της αποδέσμευσης απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση στην κατεύθυνση «της ρήξης με τον καπιταλισμό στην προοπτική του σοσιαλισμού».

Μάλιστα αυτό το θέμα εκφράζεται ως επί το πλείστον στις επιφυλάξεις που διατηρούν δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κυρίως μεγάλο τμήμα της βασικής του συνιστώσας του ΝΑΡ στο πρόσωπο και τη γραμμή του Αλέκου Αλαβάνου. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι στιγμής η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η μόνη κίνηση που έδωσε την τοποθέτησή της στη δημοσιότητα και για όσους μπορούν να διαβάσουν πίσω απ’ τις γραμμές η τοποθέτησή της αναδεικνύει αυτή τη διαφορά αντίληψης με το Σχέδιο Β’ του Αλέκου Αλαβάνου ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις κύκλων της αριστεράς η τοποθέτηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι έτσι διατυπωμένη για να μη διευκολύνει σ’ αυτή τη φάση την κοινή εκλογική κάθοδο με τον Αλέκο Αλαβάνο.

Αυτές τις πληροφορίες και εκτιμήσεις επιβεβαιώνει και το ρεπορτάζ του «ΠΡΙΝ» (εφημερίδας του ΝΑΡ) για τη σύσκεψη αυτή, όπου αναφέρεται ότι «τα κομβικά σημεία που θα έπρεπε να περιλαμβάνει μια επαρκής κοινή πολιτική δήλωση για την παρέμβαση στη συγκυρία…. Στην πρόταση του Σχεδίου Β ήταν πολύ αδύναμα». Ενώ σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας «ο Αλέκος Αλαβάνος στην τοποθέτησή του ανέφερε ότι υπάρχει διαφορά λογικής και όχι επιμέρους ζητημάτων ανάμεσα στην πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στην πρόταση του Σχεδίου Β».

Αυτές τις απόψεις μεγάλου μέρους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σχετικά με τις επιφυλάξεις κατά πόσο χωράει σε ένα τέτοιο εγχείρημα ο Αλέκος Αλαβάνος, φαίνεται σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες να ενστερνίζονται και άλλες δυνάμεις απ’ τους συμμετέχοντες στις συσκέψεις αυτές αν και δεν διατυπώνονται ευθέως.

Στην πραγματικότητα όμως για τους γνωρίζοντες καλά τα πράγματα στο χώρο αυτή η κατάσταση αντανακλά κυρίως μια διαπάλη αντιλήψεων στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κυρίως του ΝΑΡ που αφορά στις επιφυλάξεις που δείχνει η πλειοψηφούσα άποψη αυτού του κόμματος έναντι της μειοψηφίας, η οποία ουσιαστικά κατηγορείται χωρίς να λέγεται και ευθέως ότι δεν έχει καθαρή στάση αντιπαλότητας με τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα αυτή η διαπάλη είχε ενταθεί το καλοκαίρι του 2012 πριν αλλά και στον απόηχο των εκλογών του Ιουνίου που εξανέμισε το εκλογικό ποσοστό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που είχε συγκεντρώσει το Μάιο και ήταν απ’ τα καλύτερα απ’ τη μέρα της ίδρυσής της.

Πάντως η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς το «ρεαλισμό» είναι γεγονός ότι έχει τροφοδοτήσει την κινητικότητα στο χώρο αυτό της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ωστόσο είναι αμφίβολο με τα ως τώρα δεδομένα κατά πόσο μπορεί να βρεθεί μια φόρμουλα κοινής εκλογικής έκφρασης αυτών των δυνάμεων.

Κάλχας