Στην κόψη του ξυραφιού...

16:02 29/6/2019 - Πηγή: Antinews

Το πολιτικό προσωπικό που κυβέρνησε είτε εμφανώς (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ρεζέρβες από Ποτάμι και Ένωση Κεντρώων) είτε αφανώς (Παυλόπουλος, Καραμανλής) τα τελευταία 4.5 χρόνια αποχωρεί ηττημένο από τον εαυτό του. Στις ευρωεκλογές δεν κέρδισε η ΝΔ, έχασαν αυτοί που κυβερνούσαν: τους αηδίασε και ο πιο προκατειλημμένος, μένουν να τους στηρίζουν μόνο όσοι έχουν ατροφήσει ψυχολογικά και προτιμούν την εξευτελιστική εξάρτηση από κρατικά ελεγχόμενο βοήθημα. Πάμε παρακάτω.

Η πραγματική Δεξιά (η σκληρή, η πεφωτισμένη) αποφάσισε τον Μάρτιο, κατόπιν διαβουλεύσεων με γαλαξιακά πνεύματα του βουνού, να στηρίξει

Μητσοτάκη, δίνοντας μια τελευταία ευκαιρία στο πολιτικό προσωπικό που περιφέρεται ασκόπως στο πατριωτικό χωράφι να συμπεριφερθεί συνειδητά ως μουσαφίρης, όχι ως καταληψίας. Μοναδική απαίτηση της πραγματικής Δεξιάς ήταν και παραμένει η στρατηγική τοποθέτηση της Ελλάδας πιο κοντά στο νυν administration των ΗΠΑ παρά στον Άξονα Κλίντον-Σόρος-Γερμανίας-Τουρκίας-Ιράν. Ούτε θέσεις, ούτε καρέκλες, ούτε αξιώματα.

Ποιός είναι ο λόγος; Είναι το momentum. Εάν η Ελλάδα πάρει λάθος θέση στον 100ετή γεωπολιτικό ανασχεδιασμό της περιοχής, θα βρεθεί στον κάλαθο της ιστορίας, θα Ρομαποιηθεί ο ελληνικός πληθυσμός, θα γίνουμε Σκύθες. Ποιοί θέλουν να εξαφανιστούμε ιστορικά; Ο Άξονας. Άρα, όποιος είναι με τον Άξονα, είναι εχθρός του έθνους. Απλά, ξεκάθαρα πράγματα.

Η κυβέρνηση που φεύγει(;) απέδειξε ποικιλοτρόπως ότι ήταν υπέρ του Άξονα. Αμέσως μετά τα πρώτα τεκμηριωμένα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων για τις ευρωεκλογές, οι τρεις κύριες συνιστώσες της έσπευσαν να χτυπήσουν βρώμικα τον Μητσοτάκη: η εγχώρια ολιγαρχία των Δημοκρατικών που έφτιαξε τη συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου έκανε νεύμα στήριξης στη ΝΔ, ο Καμμένος δήλωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στις εθνικές εκλογές και στηρίζει Μητσοτάκη, και ο Καραμανλής εμφανίστηκε για πρώτη φορά μετά την επιτυχία του δημοψηφίσματος (έκανε διάγγελμα υπέρ του ΝΑΙ, βγήκε ΟΧΙ) για να ψαλιδίσει την αυτοδυναμία στηρίζοντας Μητσοτάκη.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι εθνική ανάγκη να γίνει αντιληπτό από όλους πως η Ελλάδα κινδυνεύει από την αδυναμία κατανόησης του ρόλου του στρατηγικού εταίρου. Ο Μητσοτάκης δεν πρέπει να κερδίσει τον κόσμο / τις εκλογές / την αυτοδυναμία. Πρέπει να κερδίσει το ρόλο του στρατηγικού εταίρου των ΗΠΑ. Καλή η ΕΕ (που ούτε κυρώσεις δεν είναι ικανή να επιβάλλει στην Τουρκία), καλές οι γενικότερες ψυχολογικές συνεργασίες, αλλά δυό καρπούζα στην ίδια μασχάλη δεν χωράνε. Δεν μπορείς να μιλάς για ευρωπαϊκή ΑΟΖ και η ΕΕ να μη στέλνει ούτε Eurofighter για να εμπλακεί με τα τουρκικά F-16 να πάρει μια γλύκα. Ας το χωνέψουμε: «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» σημαίνει «η Ελλάδα θα πληρώνει για να προστατεύει μόνη της τους ενεργειακούς πόρους που θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για να ορθοποδήσει η Γερμανία».

Από την άλλη, οι ΗΠΑ γιατί να μας βοηθήσουν; Δημιουργήσαμε τέτοιες συνθήκες; Εμείς οι ίδιοι δεν λέμε ότι μιλάμε με τις ΗΠΑ ως η τελευταία τρύπα του ζουρνά της ΕΕ; Στο κάτω-κάτω της γραφής, αν ο Μητσοτάκης επιλέξει να μην έχει στρατηγικό εταίρο (=μοναδικό καρπούζι στη μασχάλη) τις ΗΠΑ, ποιός θα εμποδίσει της ΗΠΑ να μας κάνουν Ουκρανία, αν αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους; Ποιός θα ευθύνεται; Οι ΗΠΑ; Όχι βέβαια. Θα φταίει ο Μητσοτάκης. Αυτός είναι ο λόγος που έβαλα το ερωτηματικό στο «Η κυβέρνηση που φεύγει(;)»: ας ελπίσουμε ότι ο Μητσοτάκης δεν θα είναι η αιτία να ζήσουμε κάποια εθνική καταστροφή στις 8 Ιουλίου.

Εμείς κάναμε ό,τι ήταν εφικτό για να χτιστούν γέφυρες. Είναι όμως επιλογή της τελευταίας ελπίδας των αλληλέγγυων καταληψιών της πατριωτικής παράταξης, του Κυριάκου Μητσοτάκη, να περάσει στην απέναντι όχθη. Έτσι είναι ο γιαλός. Αφήστε τις συζητήσεις περί καλού/κακού γιαλού. Επιλέξτε πώς θα αρμενίσουμε. Καλύτερα να γνωρίζουμε το μήνυμα, ακόμα και ας μην είναι ευχάριστο, παρά να έχουμε ψευδαισθήσεις. Όπως λένε και στο Βατικανό, “il messaggero non è importante”. Εκτός και αν ο Μητσοτάκης έχει ήδη αποφασίσει να γίνουμε Σκύθες, το οποίο δεν δύναμαι να διανοηθώ.

Διαβάστε περισσότερα