Συμβιβασμένοι με τη μετριότητα...

20:41 26/4/2018 - Πηγή: Antinews

Δύο υποθέσεις που βρίσκονται στην επικαιρότητα. Δύο καρφιά στη χώρα που έστησε ο Νεοέλληνας και είναι περήφανος γι’ αυτήν.

Η υπόθεση του καθηγητή Κριμιζή. Ένας λαμπρός επιστήμονας, πολυβραβευμένος και με τη NASA να τον έχει στην κορυφή, έρχεται στην πατρίδα του και θέλει να προσφέρει. Είναι προφανές ότι δεν θέλει έναν απλό μισθό, είναι προφανές ότι δεν θέλει προβολή.

Τι να την κάνει την προβολή στα 70 φεύγα του και με τόσες περγαμηνές; Ήρθε έχοντας την αίσθηση του πατριωτικού καθήκοντος να προσφέρει πιστεύοντας ότι έχει να κάνει με σοβαρούς ανθρώπους.

Που να φανταζόταν ο άνθρωπος ότι ο υπουργός Διαστήματος και Διαγαλαξιακής Ανυπαρξίας, Νίκος Παππάς, θα τον ήθελε απλά να κάνει το ντεκόρ. Έφτιαξε μια ελληνική υπηρεσία διαστήματος, όχι φυσικά για να πάει η Ελλάδα στο φεγγάρι, αλλά για να βοηθήσει στις καλύτερες τηλεπικοινωνίες.

Υπάρχουν και καμιά 40αριά εκατομμύρια διαθέσιμα που πρέπει να αξιοποιηθούν, οπότε ένας ακόμη κρατικός φορέας δημιουργήθηκε, μαζεύτηκαν μερικοί καρεκλοκένταυροι δημόσιοι υπάλληλοι και τι άλλο χρειαζόταν;

Μα φυσικά το… φόντο. Ένας καταξιωμένος επιστήμονας που είναι αγαπητός, προβεβλημένος όσο πρέπει και βεβαίως που δεν θα μιλά πολύ. Έτσι βρήκαν τον Κιρμιζή οι Συριζαίοι, τον έστησαν για ντεκόρ αλλά άλλα λαμόγια θα έκαναν τη δουλειά.

Είδε κι απόειδε ο άνθρωπος, χωρίς αρμοδιότητες, χωρίς παρέμβαση, χωρίς γραφείο και με το παιχνίδι να γίνεται από το… Παπαδαριό, πήγε και παραιτήθηκε.

Και τι έκαναν οι Συριζαίοι; Απλά τον απαξιώνουν. Ποιοι; Οι Καρανίκες να απαξιώνουν τον Κριμιζή.

Όμως, δεν έπρεπε να μας εκπλήσσει αυτό. Αυτή τη χώρα έχουμε, τα μηδενικά αποθεώνουμε, τους τιποτένιους αναδεικνύουμε.

Και τι ειρωνεία. Αντί να είναι υπουργός ο Κριμιζής και να βοηθά την πατρίδα του, είναι ο Παππάς που είναι ανύπαρκτος.

Κι ερχόμαστε στο δεύτερο περιστατικό. Τον συνδικαλισταρά ή έναν απλό περαστικό που σηκώνει το πόδι του, το βάζει στο κενοτάφιο του Άγνωστου Στρατιώτη και παίζει το μπεγλέρι του.

Πόσο μας θύμισε το νεοέλληνα που ενσάρκωνε κάποτε ο Χάρυ Κλιν…

Ο Ελληνάρας που δεν έχει αίσθηση του χώρου, της ιερότητας, της ιστορικότητας και κάνει ό,τι του γουστάρει. Μόνο μια φραπεδούμπα δε ζήτησε…

Αλλά γιατί εκπλησσόμαστε; Διάφορα αριστερά νούμερα και αναρχικοί με τα λεφτά του μπαμπά, διάφορες αδερφές με φούστες και καραγκιοζάκια της προοδευτικής ιντελιγκέντσιας έχουν απαξιώσει, έχουν βεβηλώσει το χώρο.

Σιγά να μην ήταν εξαίρεση ο ελληνάρας.

Ελληνάρες θέλουμε σ’ αυτή τη χώρα έτσι που την καταντήσαμε. Καρανίκες θέλουμε. Τσίπρες για πρωθυπουργούς, «πριγκιπόπουλα» με το όνομα του μπαμπά για υποψήφιους πρωθυπουργούς. Παππάδες θέλουμε για υπουργούς και τις γκόμενές τους για καίριες θέσεις.

Όλα αυτά τα θέλουμε γιατί το DNA μας έχει ποτιστεί με τη μετριότητα. Σιγά μη μας κάνουν οι Κριμιζίδες.

Διαβάστε περισσότερα