Συνέδριο Ρεπουμπλικάνων: Ο Τραμπ θέλει να γίνει… Νίξον

13:59 19/7/2016 - Πηγή: Antinews

"Αφήστε τον Τραμπ να είναι ο εαυτός του" συνηθίζουν να λένε οι βοηθοί του. Και αφήστε το συνέδριο να είναι ένα απολογητικό αφιέρωμα στην μοναδική, ακανόνιστη, αδάμαστη περσόνα του. "Θέλω να είμαι ο εαυτός μου" έχει πει πολλές φορές και ο ίδιος ο υποψήφιος. Αλλά στην εναρκτήρια βραδιά του συνεδρίου των Ρεπουμπλικανών τη Δευτέρα, ο Ντόναλντ Τραμπ εμφανώς προσπαθούσε να μοιάσει σε κάποιον άλλον… τον Ρίτσαρντ Νίξον.

Σε μια βραδιά που πολλές ομιλίες θύμιζαν το ύφος και τα θέματα της επιτυχημένης εκστρατείας του Νίξον το 1968, οι σύμμαχοι και οι βοηθοί του Τραμπ

τον παρουσίασαν με περηφάνια ως κληρονόμο του υποτιμημένου μηνύματος "νόμος και τάξη" του πρώην προέδρου. Ήταν μια αξιόλογη μίμηση - ανοικτή και αδίστακτη - της πολωτικής τακτικής της εκστρατείας του Νίξον και των απροκάλυπτων εκκλήσεών του προς τους Αμερικανούς που ήταν τρομοκρατημένοι από το χάος του πολέμου, τις μαζικές διαμαρτυρίες και τις φυλετικές ταραχές.

Και αποδεικνύεται ότι, εσκεμμένα ή κατά λάθος, ο Τραμπ βλέπει το δρόμο προς τη νίκη αυτό το φθινόπωρο ως την εκμετάλλευση της αγωνίας της χώρας για τις φυλετικές διακρίσεις, τον φόβο της τρομοκρατίας και τη γενικότερη διάθεση δυσφορίας, ιδιαίτερα μεταξύ των λευκών Αμερικανών της εργατικής τάξης. Σε μια αναπάντεχη αποκάλυψη στην πρώτη ημέρα του συνεδρίου, ο πρόεδρος της εκστρατείας του Τραμπ, Πολ Μάναφορτ, δήλωσε ότι ο υποψήφιος χρησιμοποιούσε ως πρότυπο για τη δική του βασική ομιλία το διάγγελμα του Νίξον πριν από 48 χρόνια στο Μαϊάμι Μπιτς.

Ο ίδιος Τραμπ σε συνέντευξή του παρουσίασε σ σαφείς συγκρίσεις μεταξύ της υποψηφιότητάς του και του Νίξον και μεταξύ του τωρινού πολιτικού κλίματος και αυτού στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1968. "Νομίζω ότι αυτό που ο Νίξον κατανόησε είναι ότι όταν ο κόσμος καταρρέει, οι άνθρωποι θέλουν έναν ισχυρό ηγέτη του οποίου η ύψιστη προτεραιότητα να είναι η προστασία της Αμερικής" είπε ο Τραμπ πρόσφατα. "Η δεκαετία του 60 ήταν άσχημη, πολύ άσχημη. Και είναι πραγματικά άσχημα τα πράγματα και τώρα. Οι Αμερικανοί αισθάνονται σαν να επικρατεί και πάλι χάος".

Η εναρκτήρια βραδιά του συνεδρίου προκάλεσε σκόπιμα κοινωνικό κατακλυσμό. "Η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών σήμερα δεν αισθάνονται ασφαλείς" είπε ο Ρούντολφ Τζουλιάνι, πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης. "Φοβούνται για τα παιδιά τους. Φοβούνται για τον εαυτό τους". Ο απόμαχος στρατηγός Μάικλ Φλιν προειδοποίησε: "Ο τρόπος ζωής μας κινδυνεύει". Και ο βουλευτής του Τέξας Μάικλ ΜακΚάουλ, ο ρεπουμπλικάνος πρόεδρος της Επιτροπής Εσωτερικής Ασφάλειας, κάλεσε τους Αμερικανούς να "πάρουμε πίσω τη χώρα μας και να κάνουμε την Αμερική ασφαλή και πάλι".

Μιμούμενος τον Νίξον, ο Τραμπ επέλεξε μία ασυνήθιστη και αμαυρωμένη εικόνα ως πηγή έμπνευσης. Ο Νίξον επιδίωξε την προεδρία σε απολύτως διαφορετικές συνθήκες, ως ένας συμβατικός πολιτικός σε μια χώρα που αποτελούν σχεδόν κατά το 90 τοις εκατό από λευκούς. Θα είναι δύσκολο για τον Τραμπ να αναδημιουργήσει την υποψηφιότητα Νίξον ως πολιτικός επαναστάτης, σε μια εποχή που περίπου το 30 τοις εκατό των ψηφοφόρων είναι από φυλετικές μειονότητες.

Και με την προσκόλληση σε ένα σκοτεινό κεφάλαιο στην ιστορία των Ρεπουμπλικάνων, ο Τραμπ δυσαρεστεί κάποιους ηγέτες του κόμματος. Ο εκπρόσωπος της Βουλής Πολ Ράιαν την Δευτέρα είπε στον Τραμπ με αυστηρό τόνο να αποφύγει την πολιτική για θέματα φυλής και ταυτότητας. "Πρέπει να απαλλαγούμε από αυτό. Θα διαιρέσει την χώρα" δήλωσε. Ωστόσο, για τους συμβούλους του Τραμπ, ο οποίος θεωρείται από τους περισσότερους ψηφοφόρους ως διχαστικός και αναξιόπιστος, η εκστρατεία του Νίξον φαίνεται να προσφέρει ένα πειστικό πολιτικό σχέδιο. Ο Νίξον, που θεωρούνταν για ένα μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 1960 ως δόλιος ή και ακόμα αντιπαθητικός πολιτικός, επανασυστήθηκε στη χώρα κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του 1968 ως σοβαρός και συμπαθητικός και πρόσφερε τον εαυτό του ως προπύργιο ενάντια στις δυνάμεις διχασμού της κοινωνίας.

Ο Μάνφορτ δήλωσε σε συνέντευξή του ότι η εκστρατεία του Νίξον έδειξε ότι ήταν δυνατό "οι άνθρωποι να σε δουν υπό ένα διαφορετικό φως" ως "ισχυρό ηγέτη, αλλά και άνθρωπο". Οι συγκρίσεις μεταξύ της τοξικής πολιτικής κατάστασης του 1968 - φυλετική διχόνοια, αύξηση της εγκληματικότητας, διαδηλώσεις, ανησυχία των λευκών- και των πιέσεων στην σημερινή αμερικανική κοινωνία, είναι συχνά υπερβολικές και υπεραπλουστευμένες. Το σκηνικό των εκλογών του Νίξον ήταν ένα έθνος που απορροφούσε τις σεισμικές ανακατατάξεις του πολέμου του Βιετνάμ, του νόμου περί δικαιωμάτων ψήφου, τις δολοφονίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Ρόμπερτ Κένεντι και τις εκτεταμένες ταραχές στις πόλεις της Αμερικής. "Βλέπουμε ότι οι Αμερικανοί μισούμε ο ένας τον άλλο, πολεμάμε ο ένας τον άλλο, σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο στην πατρίδα" είπε ο Νίξον στην ομιλία αποδοχής του.

Σήμερα, η σύγκρουση της εκστρατείας και της κοινωνικής αναταραχής φαίνεται, προς το παρόν, ότι δεν είναι τόσο εύφλεκτη. Αλλά η εκστρατεία του Τραμπ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις ομοιότητες που υπάρχουν: τις δολοφονίες των αστυνομικών στο Τέξας και τη Λουιζιάνα, τις αυξανόμενες διαδηλώσεις από τους υποστηρικτές του κινήματος "Οι ζωές των μαύρων έχουν σημασία" και τις σκηνές μαζικής αιματοχυσίας στο εξωτερικό.

Στην αφήγηση του Τραμπ, οι αμερικανικές γειτονιές πολιορκούνται από το έγκλημα, με ολόκληρες πόλεις να συγκλονίζονται. Παρουσιάζεται ως "ο υποψήφιος του νόμου και της τάξης" και κατά τις τελευταίες εβδομάδες προέτρεψε τους ψηφοφόρους να σταθούν στο πλευρό της αστυνομία, όπως και ο Νίξον ενθάρρυνε "τους μη οπλισμένους, τους μη διαδηλωτές" να σταθούν δίπλα του.

Αυτό που ξεκίνησε, πριν από ένα χρόνο, ως ένας περιστασιακός δανεισμός φράσεων του Νίξον - όπως η περιγραφή των ψηφοφόρων του Τραμπ ως "σιωπηλή πλειοψηφία" - έχει μετατραπεί σε έναν φόρο τιμής. "Είναι κυριολεκτικά λογοκλοπή," δήλωσε ο Κέβιν Μάτσον, καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο, ο οποίος έχει γράψει ένα βιβλίο για τον Νίξον. "Αιφνιδιάστηκα από αυτό". Ο Τραμπ συχνά διανθίζει τα γεγονότα για να ρίξει ένα δυσοίωνο φως στην εκστρατεία του 2016, με εικόνες που να ταιριάζουν περισσότερο στην εποχή του Νίξον από ό,τι σε έναν σύγχρονο προεδρικό προεκλογικό αγώνα. Έχει πει ότι το έγκλημα έχει "φτάσει στο αποκορύφωμα", παρότι το ποσοστό των βίαιων εγκλημάτων έχει μειωθεί κατά το ήμισυ από το 1990.

Ο Τζεφ Γκρίνφιλντ, ένας πολιτικός αρθρογράφος ο οποίος ήταν βοηθός στην εκστρατεία του Ρόμπερτ Κένεντι το 1968, αποκάλεσε γελοίο το να παρομοιάζει την τρέχουσα πολιτική ατμόσφαιρα με εκείνες τις εκλογές. Αλλά ο Τραμπ, είπε, εκμεταλλεύεται την ανησυχία πολλών ψηφοφόρων, παρακάμπτοντας την καλύτερη από τις περιγραφές του πραγματικότητα του 2016. "Η χώρα φαίνεται να είναι σε μια αρκετά δυσαρεστημένη διάθεση, έτσι ώστε ακόμη και αν το 'νόμος και τάξη' μπορεί να μην είναι η άμεση απάντηση, υπάρχει μια αίσθηση συγκερασμού" είπε ο Γκρίνφιλντ. "Η απώλεια θέσεων εργασίας, η αίσθηση της πολιτισμικής δυσφορίας ή οι αναταραχές, η αίσθηση ότι τα πράγματα καταρρέουν με κάποιο τρόπο…"

Αλλά ο Τραμπ κινδυνεύει να παρερμηνεύσει τον Νίξον, του οποίου οι εκκλήσεις να πατάξει το έγκλημα ήταν συνυφασμένες με θέματα εθνικής ενότητας και πραγματικής αισιοδοξίας.

Ενώ η ομιλία του στο συνέδριο καταπιάστηκε με ζοφερά θέματα, ο Νίξον έκανε και κάτι άλλο εξίσου: μίλησε εύστοχα για τα όνειρά του, ως ένα αγόρι που μεγάλωσε φτωχά στην Καλιφόρνια και προσέγγισε τους ψηφοφόρους των προαστίων με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, οι οποίοι βλέπουν τον Τραμπ με βαθιά καχυποψία.

nytimes.com

Διαβάστε περισσότερα