Συνοδοιπόροι και συναγωνιστές στα δύσκολα, όχι στα εύκολα

18:01 19/3/2012 - Πηγή: Antinews

Ο καθένας μας να κάνει “ταμείο”

Του Σταύρου Καρκαλέτση

Πιστεύει κανείς πως ο Σαμαράς ψήφισε τη νέα δανειακή χαρούμενος; Είμαι σίγουρος πως το έκανε βρίζοντας!

Πιστεύει κανείς πως όσοι προτιθέμεθα να δώσουμε την μάχη στα πρόσω -εκλογές γαρ- γουστάρουμε μνημόνια και αντιμνημόνια; Να είστε σίγουροι πως πολλά μπορεί να είμαστε. Μαζοχιστές όχι!

Πιστεύει κανείς πως ο Σαμαράς και όσοι τον ακολουθήσαμε, γίναμε σε μια νύχτα προδότες, ελέω Μνημονίου 2; Δόξα τω Θεώ, δίνουμε εξετάσεις πατριωτισμού κάτι δεκαετίες τώρα. Ειδάλλως θα ήμασταν στα μαλθακά και τρυφηλά μετόπισθεν της παρακμής. Και δεν θα’ χαμε ”φάκελλο” ανατολικά του Αιγαίου, ούτε θα μας είχε απαγορευτεί η είσοδος στο ψευδοκράτος των κατεχόμενων.

Πιστεύει κανείς πως η αυτοδυναμία για τη ΝΔ είναι άπιαστη; Δεν είμαστε μόνο ονειροπόλοι, κουβαλάμε και ρεαλισμό.

Αυτό που πρέπει να κάνει ο καθένας τώρα, δεν είναι παρά να ξεθάψει, να βγάλει από την ναφθαλίνη, τα μικρά και μεγάλα, τα ατομικά και συλλογικά χρέη. Κοντολογής: Να κάνει ταμείο!

Έχω έναν γιό….Είναι πέντε χρονών…Με ρωτάει ξανά και ξανά, όλο και περισσότερα…Κι όλο και πιο δύσκολα μου βάζει…Κι ένα απ’ τα δύσκολα: Σαν ατενίζει τον Πενταδάχτυλο και το τουρκοπατημένο χωριό της μάνας του. Τότε με ρωτά γιατί δεν μπορούμε να πάμε. Στ’ αλήθεια θέλει να πάει, έχει γίνει το μικρό, παιδικό του απωθημένο.

Να του πω τι; Πως «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς …συμπαρίσταται;»

Έχω έναν γιό….Είναι πέντε χρονών… Προχτές στο κέντρο της Χαλκίδας έβλεπε ένα παιδάκι στην ηλικία του να ζητιανεύει….

Να του πω τι; Πως στο Μαντούδι πεινάνε; Πως στην Ερέτρια και στην Κάρυστο αυτοκτονούνε;

Έχω έναν γιό….Είναι πέντε χρονών…. Του χρωστώ κάτι…Σαν μυστική υπόσχεση. Να παλέψω, να παλέψουμε, για τους γιούς και θυγατέρες μας. Για τα παιδιά μας, αυτά που φέραμε στον κόσμο κι αυτά που ο Θεός έχει ορίσει να φέρουμε. Να παλέψουμε όλοι, ώστε η δική τους η γενιά να ζήσει καλύτερα. Γιατί η δική μας, εδώ που φτάσαμε, θα είναι η πρώτη μεταπολεμικά, που θα ζήσει χειρότερα απ’ την προηγούμενη.

Ας το πιούμε εμείς λοιπόν το ραγισμένο ποτήρι του μνημόνιου και του κάθε μνημόνιου…Το ποτήρι με το κοφτερό γυαλί, που ματώνει τα χείλη. Όμως δεν έχουμε δικαίωμα ούτε μικρογραμμάριο τέτοιου δηλητήριου να κεράσουμε τα παιδιά μας.

Το αν σηκωθεί όρθια τούτη η πατρίδα, έχει να κάνει αποκλειστικά με δικές μας κινήσεις. Συγκεκριμένες. Ατομικά και συλλογικά. Όχι αοριστολογίες και λόγια κενά, όχι ιδεολογίες-αερόσακοι, όχι νεοεποχίτικα χαζοκηρύγματα. Συγκεκριμένες πράξεις, που λίγο πολύ τις αντιλαμβάνεται καθάρια όποιος δεν έχει υποστεί ακόμη εθνική λοβοτομή και συνειδησιακή άλωση.

Το ποιός εκφράζει ακόμη την ελπίδα, παρά αυτό που ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ να κάνει, το ξέρουμε όλοι. Τον ξέρουμε όλοι. Ας τον δυναμώσουμε και εμψυχώσουμε λοιπόν. Συνοδοιπόροι και συναγωνιστές στα δύσκολα και στις συμπληγάδες.

Ναι, ήρθε στ’ αλήθεια η ώρα καθένας μας να κάνει ταμείο….