Τα επεισόδια της Αγγλίας δεν είναι αστυνομικό συμβάν

07:26 13/8/2011 - Πηγή: Antinews

Το τελευταίο διάστημα, σε κάθε κοινωνικό κίνημα, είτε είναι τρομοκρατική πράξη είτε φοιτητική διαδήλωση, σχεδόν αμέσως έχουμε την αίσθηση του ποιος εμπλέκεται σε αυτό. Χάρη στη  πανταχού παρουσία των κοινωνικών δικτύων, και την αυξημένη παρακολούθηση, καμιά σύγχρονη συγκέντρωση, είτε νόμιμη διαδήλωση, είτε βία, είτε κάτι ανάμεσα στα δυο, δεν είναι δύσκολο να αναλυθεί και να ερμηνευτεί.Πράγματι, φτάσαμε σε σημείο να απαιτούμε

να γνωρίζουμε τα πάντα γύρω από τους βασικούς πρωταγωνιστές οποιασδήποτε εκδήλωσης, τα χαρακτηριστικά τους, και τον τρόπο συμπεριφοράς τους.Όμως, παρά την απεριόριστη μηντιακή κάλυψη των γεγονότων της Βρετανίας αυτή την εβδομάδα, μια από τις πιο εντυπωσιακές εξελίξεις σχετικά με την αντίδραση απέναντι στα επεισόδια, είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει συμφωνία και συναίνεση για το ποιοι ακριβώς είναι αυτοί που προκάλεσαν το χάος.Μετά από δεκάδες άρθρα και απόψεις, η γλώσσα που περιγράφει τα τεκταινόμενα της Αγγλίας, δεν μοιάζει να εξελίχθηκε, και παραμένει στις περιγραφές των πρωταγωνιστών ως «νεαροί», και «τραμπούκοι».Δεν έχουμε δει ακόμη κάποια καθαρή περιγραφή του ποιοι ακριβώς συμμετέχουν στις φασαρίες, και τι τους ωθεί σε αυτού του είδους τη συμπεριφορά. Πολλοί μιλάνε για φτώχια, έλλειψη παιδείας, διαλυμένες οικογένειες, και περικοπές υπηρεσιών. Αυτές όμως οι ερμηνείες είναι πολύ γενικές, ανώνυμες,  αόριστες, και ανεπαρκείς.Βέβαια, υπάρχει ένα μειονέκτημα όσον αφορά στην ανάλυση των επεισοδίων. Οφείλονται σε μια κοινή διαμαρτυρία που έχει να κάνει με το ότι κάποιοι είναι περιθωριοποιημένοι και ασύνδετοι. Με ποιον να μιλήσεις όταν απευθύνεσαι σε μια τάξη αόρατη, απομονωμένη, που βλέπει τα ΜΜΕ με καχυποψία;Προς τιμήν τους, οι εφημερίδες ζητάνε πληροφορίες και προσωπικές αφηγήσεις. Οι δημοσιογράφοι δημοσιοποιούν το Blackberry pin τους, και ζητάνε από γονείς κ.ά να τους στείλουν email. Αυτό είναι μια καλή εξέλιξη, και αποδεικνύει μια ελευθερία πληροφόρησης, πλην όμως και μια έλλειψη γνώσεων.Τι είναι οι ταραξίες; Συμμορίτες, επαγγελματίες μπράβοι, ή κακομαθημένα τσογλάνια που φοράνε μάρκες; Μια καλή μαρτυρία μας προσφέρει η συνέντευξη δυο κοριτσιών που συμμετείχαν σε λεηλασίες στο Croydon, στη δημοσιογράφο του BBC World Service, Leana Hosea. Πόση από τη συμπεριφορά τους ήταν αποτέλεσμα μέθης, κομπορρημοσύνης ή ότι άλλο, δεν ξεκαθαρίστηκε, όμως η όλη συνομιλία ήταν σκοτεινή. Όπως είπε ψύχραιμα μια από τις κοπέλες, «πήραμε μερικά πράγματα τσάμπα…», γελώντας. Μετά, η μία από τις δυο προσπάθησε να βρει μια δικαιολογία, και όπως είπε «φταίει η κυβέρνηση», με την άλλη να συμπληρώνει «οι συντηρητικοί», και την πρώτη να επανέρχεται «ναι, όποιος και να είναι… δεν ξέρω…». Μια σειρά από ηλίθιες μαγκιές, και από μια καταθλιπτική περηφάνια κάποιων κακομαθημένων. Όμως τουλάχιστον αυτά τα κορίτσια ήταν χαρούμενα που μιλούσαν, και πεπεισμένα για την ασημαντότητα της εγκληματικής τους συμπεριφοράς, σε σχέση με άλλους. Μάλλον αποτελούν το πιο φωτεινό κομμάτι του φάσματος. Πόσοι άλλοι πλιατσικολόγοι δεν είναι σαν  και αυτά τα κορίτσια, χαρούμενα ν