Τα πέντε αιτήματα που πρέπει να θέσει ο Σαμαράς στους δανειστές

12:33 2/10/2012 - Πηγή: Antinews

(Τα σημερινά προβλήματα δεν λύνονται με συνταγές του χτές…)

 

Του Κώστα Ροδινού

Αλήθεια, υπάρχει ένας  σοβαρός οικονομολόγος που να πιστεύει ότι έχουμε, έστω μια πιθανότητα, με το πρόγραμμα της τρόϊκα να ξεφύγουμε από το θανατηφόρο εναγκαλισμό της ύφεσης και να επανέλθει η οικονομία στο δρόμο της ανάκαμψης; Ούτε ο Τόμσεν με την αποτυχημένη παρέα του δείχνουν να το πιστεύουν πια.

«Έχετε δίκιο. Το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Να πάμε στο Eurogroup και να το ομολογήσουμε» φέρεται να είπε χθες ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στον Οικονομικών

και τον Πρωθυπουργό.

Για αυτό, κατά τη γνώμη μου, δεν οδηγούν τα πράγματα σε λύση, αλλά σε αδιέξοδο. Φορτώνοντάς μας και την ευθύνη της αποτυχίας, παράλληλα!

 

Οι αριθμοί δείχνουν παταγώδη αποτυχία

Δείτε, για παράδειγμα, τις ζοφερές εκτιμήσεις που περιέχει το  προσχέδιο του προϋπολογισμού που κατατέθηκε χθές στη Βουλή.

-το  2013 θα έχουμε ακόμα μια χρόνια ύφεσης, η οποία εκτιμάται στο  3,8%.

-η ανεργία θα εκτοξευτεί στο 24,7% από  23,5%. Να σημειωθεί οτι η ανεργία των νέων βρίσκεται ήδη στο 55.4%

-το έλλειμμα της Γενικής Διακυβέρνησης αναμένεται να διαμορφωθεί στο 4.2%.

-Τέλος, το δημόσιο χρέος θα ανέλθει στο 179% του ΑΕΠ, από 169.5% το 2012. Υπενθυμίζω ότι, μετά τις αναθεωρήσεις, το χρέος το 2009 ήταν 129.4%.

Για να μην ξεχνιόμαστε, σύμφωνα:

- με τον αρχικό σχεδιασμό της τρόϊκα, τώρα έπρεπε να βγαίνουμε στις αγορές!

-με τις…διαβεβαιώσεις του κ. Παπακωνσταντίνου η ύφεση είχε ήδη αρχίσει να …ρηχαίνει από τον Φεβρουάριο του 2011.

-με τις δηλώσεις του κ. Βενιζέλου από την Άνοιξη του 2012, έπρεπε ήδη να είχαμε πρωτογενή πλεόνασμα.

Άρα, «όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας», για να θυμηθώ το τίτλο από το ομώνυμο βιβλίο του Γ. Σκαμπαρδώνη.

 

Η τρέλα της λιτότητας: ο Krugman, o Stiglitz και ο Bofinger

Τις τελευταίες ημέρες υπήρξε μια ομοβροντία παρεμβάσεων, που αναδείκνυαν με τον πιο πειστικό τρόπο, τον παραλογισμό της λιτότητας.

Στις 28 Σεπτεμβρίου ο Paul Krugman, ο  έγραφε  στους New York Times:

“…Ο κόσμος  λέει, πολύ απλά, ότι έφτασε στα όριά του: με την ανεργία σε επίπεδα Μεγάλης Ύφεσης και με τους πρώην εργαζόμενους της μεσαίας τάξης να γυρεύουν τροφή στα σκουπίδια, η πολιτική της λιτότητας ήδη έχασε το μέτρο. Κι αυτό δείχνει ότι τα συμπεφωνημένα μπορεί πλέον να μην ισχύουν.….Η επιπλέον λιτότητα δεν εξυπηρετεί κανέναν χρήσιμο στόχο. Οι παράλογοι παίκτες εδώ είναι οι, υποτίθεται, σοβαροί πολιτικοί και αξιωματούχοι που απαιτούν από τον κόσμο να υποφέρει κι άλλο….Όμως οι άγριες περικοπές σε βασικές δημόσιες υπηρεσίες, προνοιακά επιδόματα κτλ. στην πραγματικότητα μειώνουν τις πιθανότητες της χώρας για ανάκαμψη.…Στην Ευρώπη, όπως και στην Αμερική, ουκ ολίγοι πολύ σοβαροί άνθρωποι  εξαπατήθηκαν από την κουλτούρα της λιτότητας, τουτέστιν από την πεποίθηση ότι ο άμεσος κίνδυνος είναι τα ελλείμματα του προϋπολογισμού κι όχι η μαζική ανεργία και ότι η μείωση του ελλείμματος θα λύσει κατά κάποιον τρόπο το έλλειμμα