Θα συμβάλουν οι εκλογές του Ισραήλ στην ειρηνευτική διαδικασία;

10:43 24/1/2013 - Πηγή: Antinews

Μόνο στο Ισραήλ μπορεί ένας πολιτικός να χάσει, παρότι έχει νικήσει. Τα αποτελέσματα των εκλογών στο Ισράηλ δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου δεν είναι πλέον ο βασιλιάς του Ισραήλ, σχολιάζει ο Jeffrey Goldberg στο Bloomberg.

Ο Νετανιάχου έχασε ψήφους από τη δεξιά, από το κόμμα του Ναφτάλι Μπένετ που είναι υπέρ των εβραϊκών εποικισμών, και από το κεντρώο κόμμα Yesh Atid (από αυτούς που επιθυμούν, μεταξύ άλλων,

μια λύση δύο κρατών με τους Παλαιστινίους, ακόμα και αν δεν το θεωρούν πολύ εφικτό), το κόμμα του πρώην τηλεοπτικού αστέρα Γιαΐρ Λαπίντ. Ο Λαπίντ θεωρείται πλέον ο άνθρωπος-κλειδί. Καθώς το Ισραήλ κινείται προς την επόμενη, βασανιστική περίοδο των εκλογών –κάνοντας ελιγμούς για να δημιουργήσει έναν κυβερνητικό συνασπισμό- το κόμμα του Λαπίντ κέρδισε 19 έδρες και θα παίξει καθοριστικό ρόλοι στο αν ο Νετανιάχου θα σχηματίσει μια ακροδεξιά ή μια κεντροδεξιά συμμαχία.
Υπάρχει και το ενδεχόμενο η κεντροαριστερά να δημιουργήσει το δικό της κυβερνητικό συνασπισμό. Το Εργατικό Κόμμα, το οποίο υποτίθεται ότι ήταν ξεγραμμένο, φαίνεται να αναστήθηκε. Η Τζίπι Λίβνι, η αριστερή πρώην υπουργός Εξωτερικών και ηγέτης του Κινήματος, έλαβε έξι έδρες, όσες και το αριστερό κόμμα Μέρετζ. Το κόμμα Καντίμα, το οποίο κέρδισε περισσότερες ψήφους από οποιοδήποτε άλλο στις τελευταίες εκλογές, έχει εξαφανιστεί εντελώς.

Βασικοί παίκτες
Φαίνεται ότι ο Νετανιάχου θα παραμείνει πρωθυπουργός. Το πιθανότερο είναι να καταλήξει σε μια συμμαχία που θα περιλαμβάνει τους Μπένετ και Λαπίντ. Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά για το άμεσο μέλλον του Ισραήλ και το μέλλον της ειρήνης στη Μέση Ανατολή; Ίσως όχι τόσο όσα θα περιμέναμε. Μια ματιά στις θέσεις των τριών βασικών παραγόντων μας παρέχει κάποιες ενδείξεις.
Ας αρχίσουμε με τον Νετανιάχου, του οποίου η γραμμή αυτής της προεκλογικής εκστρατείας ήταν, απλά, «Το πάγωμα των εποικισμών έχει κάνει τον κύκλο του». Κατά την τελευταία εβδομάδα, ειδικά, ο Νετανιάχου έχει στραφεί κατά του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Ο Νετανιάχου είχε προσπαθήσει να μεταδώσει στους εποίκους και τους υποστηρικτές τους ότι αυτός είναι ο μόνος αρκετά ισχυρός για να αντισταθεί σε μια νέα πίεση των ΗΠΑ για το πάγωμα της οικοδόμησης ισραηλινών οικισμών.
Η ψήφος στην Εβραϊκή Ετσία του Μπένετ, με άλλα λόγια, θα ήταν μια ψήφος χαμένη. Ο Μπένετ εξέφρασε την άποψή του για τις παλαιστινιακές φιλοδοξίες ως εξής: «Θα κάνω ό,τι μπορώ για να βεβαιωθείτε ότι δεν θα αποκτήσουν ποτέ κράτος». Η παρουσία του Μπένετ στον επόμενο συνασπισμό θα γκρέμιζε τις ελπίδες κάθε ειρηνοποιού που σέβεται τον εαυτό του.
Ο Λαπίντ και το κόμμα του – ένα «κεντρώο-κεντρώο» κόμμα, όπως αποκαλείται στο Ισραήλ – θα μπορούσε να αρχίσει νέες διαπραγματεύσεις με την Παλαιστινιακή Αρχή. Αλλά ο Λαπίντ έχει μετατοπίσει τη ρητορική του από τότε που μετακόμισε από τη δημοσιογραφία στην πολιτική. Πριν από δύο χρόνια, έγραψε καυστικά για τους εποίκους: «Το 4% των κατοίκων της χώρας δεν μπορεί να αποφασίσει ότι είναι οι μόνοι που ξέρουν τι είναι σωστό». Σε αυτή την εκστρατεία, όμως, ο Λαπίντ μίλησε για τη σημασία της συμμετοχής σε αυτούς τους μεγάλους οικισμούς που βρίσκονται κοντά στην Πράσινη Γραμμή και μίλησε επανειλημμένα για την πρωταρχική σημασία της Ιερουσαλήμ, η οποία είπε είναι «ο λόγος που είμαστε εδώ και αν πρέπει να αγωνιστούμε για αυτό, εμείς θα αγωνιστούμε για αυτό».
Υπερ-Ορθόδοξοι
Ένας συνασπισμός Μπένετ- Νετανιάχου- Λαπίντ θα είναι πολύ πιο πιθανό να λάβει τολμηρά μέτρα εναντίον μιας ακόμα απειλής για το Ισραήλ, της ανόδου των υπερ-Ορθοδόξων, από το να ξεκινήσει μια ειρηνευτική διαδικασία. Χιλιάδες υπερ-Ορθόδοξοι Χαρέντι δεν υπηρετούν στο στρατό και παίρνουν επίδομα ανεργίας προκειμένου να συνεχίσουν την πλήρη απασχόληση με τις θρησκευτικές τους σπουδές. Και τα πολιτικά κόμματα των Χαρέντι γίνονται όλο και πιο ριζοσπαστικά (σε στυλ αγιατολάχ, κατά κάποιο τρόπο), απαιτώντας τον διαχωρισμό των φύλων στα δημόσια λεωφορεία και προσπαθώντας γενικά να σβήσουν τη διαχωριστική γραμμή της συναγωγής από το κράτος. Η δημοτικότητα του Λαπίντ προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από την τολμηρή στάση του έναντι των προνομίων των υπερ-ορθόδοξων.
Η πίστη στην αποτελεσματικότητα της ειρηνευτικής διαδικασίας έχει υποχωρήσει δραματικά, ακόμα και μεταξύ εκείνων των Ισραηλινών που γνωρίζουν ότι το όραμα του Μπένετ, να έχει το Ισραήλ σε διαρκή έλεγχο τους Παλαιστινίους, είναι μια συνταγή για καταστροφή. Η αδυναμία της Παλαιστινιακής Αρχής, η οποία κυβερνά τη Δυτική Όχθη, η δυστροπία της Χαμάς, η οποία κυβερνά τη Λωρίδα της Γάζας και οι εξεγέρσεις της Αραβικής Άνοιξης, που έχουν αφήσει τη Συρία στο χάος και την Αίγυπτο στα χέρια της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, δεν έχουν προχωρήσει τη λύση των δύο κρατών.
Κάτι ακόμα που θα πρέπει να έχουμε κατά νου είναι αυτό που είπε ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Μοχάμεντ Μόρσι πριν από τρία χρόνια (σε μια δήλωση που ανακάλυψαν μόλις αυτό το μήνα), ότι οι μουσουλμάνοι θα πρέπει να «αναθρέφουμε τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας με μίσος προς του άλλους: τους Σιωνιστές, τους Εβραίους». Τέτοιες δηλώσεις, που ακούγονται επίσης συχνά σε κύκλους Παλαιστινίων, δίνουν στους Ισραηλινούς αφορμή για να μην επιδιώκουν συμβιβασμό. Ο επόμενος συνασπισμός – ακόμα κι αν είναι κεντροδεξιός και όχι ακροδεξιός- θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα να προωθήσει ένα νέο ειρηνευτικό σχέδιο.