Τι αποκαλύπτει το νέο βιβλίο του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου

14:29 6/11/2015 - Πηγή: Antinews

Το βιβλίο με τίτλο «Destiny and Power» (Πεπρωμένο και Εξουσία) παρουσιάζει τον Ντικ Τσένι με περισσότερη εξουσία από σχεδόν όλους τους προκατόχους του.

Ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος δεν είναι ο πρώτος πατέρας που κατηγορεί για τα λάθη του το γιου του και το μέτρο σε μια τέτοια πατρική ανοχή είναι πάντα το ίδιο: ο γιος έχει σημαντικό λόγο στους φίλους που επιλέγει, ειδικά όταν συμβαίνει να είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Οι προσωπικές ατάκες στη νέα

βιογραφία του Τζορτζ Γ. Μπους, «Destiny and Power: the American Odyssey of George Herbert Walker Bush» του Jon Meacham, δείχνουν ότι δεν έχει εγκαταλείψει τον πολύχρονο αγώνα του με την σύνταξη της Αγγλικής, ούτε και τα προστατευτικά συναισθήματά του προς το γιο και διάδοχό του στο Λευκό Οίκο.

Είναι ένα ακόμα δημόσιο παράθυρο σε μια οικογένεια που παλεύει με την τοξική κληρονομιά της προεδρίας του νεώτερου Μπους, την εισβολή στο Ιράκ και τα βασανιστήρια, και έρχεται μετά από μια σειρά επεισοδίων στο περιβάλλον των Ρεπουμπλικάνων, κατά το οποίο ο Τζεμπ Μπους προσπάθησε να αποφύγει μια οριστική ετυμηγορία για τα κατορθώματά του μεγαλύτερου αδελφού του. Τόσο ο πατέρας όσο και ο αδελφός προσπάθησαν να κρατήσουν απόσταση, χωρίς να φαίνεται ότι απορρίπτουν ένα στενό μέλος της οικογένειας.

Για τον Μπους τον πρεσβύτερο, το δίλημμα είναι ακόμα πιο αγωνιώδες, καθώς ορισμένοι από τους συμβούλους του Λευκού Οίκου που τώρα επικρίνει είναι πρώην εργαζόμενοι που κληροδότησε στο γιο του. Ο Ντικ Τσένι ήταν υπουργός Άμυνας του, και η Κοντολίζα Ράις ήταν μία εμπειρογνωμόνων σε ρωσικά θέματα στην πρώτη κυβέρνηση Μπους και προστατευόμενη του Μπρεντ Σκόουκροφτ, Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του γέροντα Μπους και φίλος του. Οι δύο του αποτελούσαν μέρος μιας ομάδας για την εξωτερική πολιτική και την ασφάλεια, που ο νεώτερος Μπους συγκέντρωσε γύρω του κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2000. Αποκαλούσαν τους εαυτούς τους «Οι Βουλκάνοι», θέλοντας να αποδείξουν ότι ήταν τόσο σκληροί, όσο και ο θες της φωτιάς των Ρωμαίων. Στους Βουλκάνους που μαζεύονταν στο ράντσο του Μπους στο Τέξας περιλαμβανόταν επίσης ο πρώην και μελλοντικούς υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ και ο άνθρωπος που θα γινόταν ο αναπληρωτής του στο Πεντάγωνο, ο κορυφαίος νεοσυντηρητικός ιδεολόγος Πολ Γούλφοβιτς, καθώς και ο πρώην ανώτερος στρατηγός Κόλιν Πάουελ, μαζί με τον στενός σύμβουλό του, ο Ριτσαρντ Αρμιτεϊτζ.

Οι δύο τελευταίοι θα εμφανίζονταν ως τα περιστέρια της κυβέρνησης Μπους, αλλά εκείνη την εποχή, ο Τσένι, ο Ράμσφελντ και η Ράις θεωρήθηκαν επίσης ως μέρος της συνέχειας, μένοντας σταθερά στο πλευρό ενός προεδρικού υποψήφιου που ήταν ευάλωτος στις κατηγορίες για απειρία. Ωστόσο, κάτω από την επιφάνεια καθορίστηκα σχέδια για ριζική αλλαγή από την αρχή.

Ακόμη και πριν από την 11η Σεπτεμβρίου, ο νεότερος Μπους κυβέρνησε σε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από τον πατέρα του. Ενώ ο πρεσβύτερος Μπους και ο Σκόουκροφτ τίμησαν την πολυμέρεια και τη διπλωματία, ο νεότερος Μπους οδήγησε το δόγμα της αμερικανικής εξαίρεσης σε νέα ύψη, πετώντας με ενθουσιασμό τις εμπλοκές των ΗΠΑ με τη διεθνή κοινότητα στη φωτιά. Η κυβέρνηση αποχώρησε από τις συνομιλίες του Κιότο για την κλιματική αλλαγή και απέσυρε τη στήριξη των ΗΠΑ στο καταστατικό της Ρώμης για την ίδρυση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, φτάνοντας στο σημείο να δηλώσει ότι «θα αναιρέσει την υπογραφή» της Συνθήκης.

Αυτή η μονομερής κλίση ήταν σαφώς επιλογή του νεότερου Μπους. Ήταν ο τρόπος με τον οποίο σκόπευε εξαρχής να κάνει την εξωτερική πολιτική του να ξεχωρίσει από του πατέρα του. Και ήταν αυτό το χαρακτηριστικό που οδήγησε σε μια τόσο επικίνδυνα εκρηκτική και υπερβολική αντίδραση των ΗΠΑ, όταν ήρθαν οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι δόθηκε στον Τσένι και τον Ράμσφελντ περισσότερη άδεια και εξουσία από σχεδόν όλους τους προκατόχους τους, τη στιγμή που άρχισε ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας». Ο Τσένι ήταν σίγουρα ο πιο ισχυρός αντιπρόεδρος της σύγχρονης εποχής, με ένα μεγάλο και δυναμικό προσωπικό, κάτι στο οποίο ο πρεσβύτερος Μπους εφιστά ιδιαίτερα την προσοχή.

Ο Τσένι και ο Ράμσφελντ χρησιμοποίησαν την ενισχυμένη εξουσία τους για να δηλητηριάσουν τη ροή των πληροφοριών στο γραφείο του προέδρου σχετικά με το Ιράκ και τα υποτιθέμενα όπλα μαζικής καταστροφής του. Ο αντιπρόεδρος έκανε ακόμα και συνεχή ταξίδια στην έδρα της CIA στο Λάνγκλεϊ για να εκφοβίσει τους αναλυτές ώστε να δίνουν πιο επιθετικές αναφορές, ενώ το Πεντάγωνο του Ράμσφελντ απορρόφησε εξαιρετικά αμφίβολα «αποδεικτικά στοιχεία» από ιρακινούς εξόριστους και ελεύθερους ιδεολόγους. Αλλά, όπως ακόμη και ο διαρκώς επιεικής πατέρας παραδέχεται στο βιβλίο του Meacham, ήταν ο πρόεδρος Μπους που επέτρεψε στον Τσένι να επεκτείνει την αυτοκρατορία του.

«Νομίζω ότι το παράκανε. Αλλά δεν είναι σφάλμα του Τσένι. Είναι λάθος του προέδρου», λέει ο πρεσβύτερος Μπους. «Η αντίδραση σταματά εκεί», προσθέτει ο ίδιος, σε έναν αντίλογο στις δικές του προσπάθειες να περιορίσει την ευθύνη για τις αποτυχίες της προεδρίας του γιου του.

Ίσως η πιο ανησυχητική αποκάλυψη που θα προκύψει από τη νέα βιογραφία του Μπους είναι η ανάμνηση ότι ενώ ο Τσένι ήταν υπουργός Άμυνας του, είχε αναθέσει την εκπόνηση μελέτης σχετικά με το πόσα τακτικά πυρηνικά όπλα θα χρειαστούν για να εξαλείψουν ένα τμήμα της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς του Σαντάμ Χουσεΐν.

Προφανώς η απάντηση ήταν 17, αν και ένα πιο βαθύ συμπέρασμα είναι ότι ο Τσένι ήταν πιο επικίνδυνος από όσο θεωρούσαν. Επιπλέον, ο Seymour Hersh ανέφερε στο New Yorker ότι ο Τσένι προέβλεψε επίσης τη χρήση πυρηνικών καταφυγίων χαμηλής απόδοσης για την αντιμετώπιση των υπόγειων εγκαταστάσεων εμπλουτισμού ουρανίου του Ιράν. Όσα περισσότερα ακούμε για την κυβέρνηση του νεότερου Μπους, τόσο σαφέστερο γίνεται ότι η παγκόσμια ζημία θα μπορούσε να ήταν ακόμη χειρότερη.

theguardian.com

Διαβάστε περισσότερα