Τι φοβάται ο Κυριάκος;

21:57 17/1/2025 - Πηγή: Antinews

Του Απόστολου Διαμαντή   

Επιλέγοντας τον κ. Τασούλα για επόμενο πρόεδρο, ο Κυριάκος έδειξε τη στρατηγική του: στροφή προς τους ψηφοφόρους των δεξιών κομμάτων. Ταυτόχρονα κόβει το φλερτ με το ΠΑΣΟΚ. Τούτο σημαίνει πως ο σχεδιασμός συμμαχικής κυβέρνησης ΝΔ-

ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές μοιάζει εντελώς ανεδαφικός.

Το ζήτημα δεν είναι αριθμητικό, ζήτημα ποσοστών, είναι πολιτικό ζήτημα. Το ανοδικό ρεύμα που έχουν σε όλη την Ευρώπη και στην Αμερική τα δεξιά κόμματα δεν είναι φυσικό να μην επιβεβαιωθεί και στην Ελλάδα, παρότι εδώ είναι διασπασμένα σε 3-4 κομμάτια. Κάποια στιγμή, όχι στο απώτατο μέλλον, θα βρουν αυτόν που θα τους ενώσει και δεν θα αφήσουν τη μεγάλη ευκαιρία να πάει χαμένη.

Η πανευρωπαϊκή αυτή άνοδος των «λαϊκιστών», που λέμε, η οποία θα συνοδευθεί από πτώση της κυβέρνησης σοσιαλδημοκρατών και πρασίνων στη Γερμανία τον Φεβρουάριο και μετά βεβαιότητος από κυβέρνηση Μπαρντελά – Γκωλικών τον Ιούλιο στη Γαλλία, θα δώσει νέο αέρα στα πανιά της ομάδας Βελόπουλου – Λατινοπούλου – Νατσιού, πολύ δε περισσότερο που φημολογείται έντονα και εμφάνιση κόμματος Σαμαρά.

Με αυτά τα δεδομένα και με έναν Ντόναλντ Τραμπ να κινείται ορμητικά προς ανατροπή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, ο Κυριάκος κατάλαβε ότι το σχέδιο για μια κυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ είναι πιο ανεδαφικό και από μια αυτοδυναμία του Κασσελάκη. Είναι ένα σχέδιο κυριολεκτικά εκτός τόπου και χρόνου. Και προτιμά να παίξει αμυντικά, επενδύοντας μάλλον στους ανερχόμενους «λαϊκιστές». Πλην όμως ούτε και αυτός ο σχεδιασμός  θάχει τύχη.

Εάν δούμε πως ξεδιπλώνεται αυτή τη στιγμή η επίθεση Τραμπ στην κυβέρνηση των εργατικών στη Βρετανία, θα καταλάβουμε τι πρόκειται ακριβώς να συμβεί και στους υπόλοιπους. Εκεί, ο πρωθυπουργός Στάρμερ κατηγορείται – και από τον Ίλον Μασκ – πως ως εισαγγελέας εμπόδισε την έρευνα για μαζικούς βιασμούς νεαρών κοριτσιών από Πακιστανούς. «Η κυβέρνηση του Keir Starmer αντιστέκεται στις εκκλήσεις για μια επίσημη επιτροπή αναθεώρησης που θα εξετάσει το εθνικό εύρος του σκανδάλου της σεξουαλικής κακοποίησης. Τι φοβάται;». Αυτά έγραψε εξόχως απειλητικά ο Joseph Sternberg στη Wall Street Journal.

Η πανικόβλητη ευρωπαϊκή ελίτ αντιδρά σε όλα αυτά σπασμωδικά, δείχνοντας ένα απεχθές αντιδημοκρατικό πρόσωπο. Ακυρώνει μέχρι και εκλογές, όπως στη Ρουμανία, όπου κέρδισε ο «λαϊκιστής» και φιλορώσος Γκεοργκέσκου! Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα στο σημείο αυτό, καθώς αυτός ο λαϊκιστής έχει τη συμπάθεια του Ίλον Μασκ και επιπλέον, στις επερχόμενες νέες εκλογές του Μαΐου, οι εξαγριωμένοι Ρουμάνοι οδεύουν προς τις κάλπες με 70% αποδοκιμασία της ΕΕ.

Έχουμε δηλαδή μπροστά μας μια ΕΕ που πολιτικά παραπαίει και ένα μπλοκ δεξιών κομμάτων να οδεύει παντού προς την πρώτη θέση. Και είναι λογικό να συμβαίνει αυτό, διότι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και η αριστερά επίσης, έχουν μετατραπεί σε συστημικά κόμματα που απλώς μεταφέρουν τις εντολές της Κομισιόν. Ο λαϊκός ριζοσπαστισμός βρίσκει πλέον έκφραση μόνον στα κόμματα της λαϊκής δεξιάς. Πόσοι οργισμένοι από την κυβέρνηση της ΝΔ συνταξιούχοι, μισθωτοί, άνεργοι, φοιτητές και αγρότες θα πάρουν στο χέρι τους το ψηφοδέλτιο του Ανδρουλάκη για να διαμαρτυρηθούν; Πολλοί λίγοι.

Οπότε, ο Κυριάκος είδε πως αλλού πάει το ρεύμα και έτρεξε ασμένως πίσω του. Ωστόσο, είναι τέτοια η πολιτική και κοινωνική παρακμή της Ελλάδας, που πολύ δύσκολα ο λαός θα δώσει ξανά τρίτη ευκαιρία στον Κυριάκο. Αυτό μάλλον πρέπει να αποκλειστεί. Πολύ περισσότερο που η νέα διακυβέρνηση Τραμπ δεν δείχνει και ιδιαίτερα φιλικές διαθέσεις προς τον Κυριάκο. Προς τον παρόν τον αγνοεί επιδεικτικά.

Έτσι εξηγείται και ο πανικός που έχει καταλάβει τους «γελωτοποιούς του βασιλέως». Άλλος αποκαλεί τον Τραμπ και τον Μασκ ηλίθιους και ημίτρελους και άλλος, πιο αισιόδοξος αυτός, βλέπει πολιτικά αδιέξοδα στους «λαϊκιστές», διότι η επικεφαλής του AFD είναι λεσβία. Γενικώς έχει προκύψει μια αναστάτωση πέριξ των ορθολογιστών και, όπως φαίνεται αυτή η αναστάτωση θα επιταθεί, διότι εντός ολίγου λήγει και ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι πολιτικοί του ορθού λόγου που κήρυξαν τον πόλεμο στη Ρωσία θα κληθούν τώρα να δώσουν εξηγήσεις γι΄ αυτήν την επιλογή τους, που οδήγησε σε  μείωση των εισοδημάτων, σε μεγάλη αύξηση του κόστους ζωής και σε πολιτική απαξίωση όλων των συστημικών κομμάτων στην Ευρώπη.

Επιπλέον, η νέα ανορθολογική αμερικανική διοίκηση δεν δείχνει κανένα σεβασμό στο λεγόμενο «ευρωπαϊκό κεκτημένο» – συγχωρείστε μου την έκφραση. Και ετοιμάζεται λέει να προσαρτήσει και έδαφος της Δανίας, την παγωμένη Γροιλανδία. Και εάν δεν την προσαρτήσει εντελώς, πάντως θα τη μετατρέψει σε προτεκτοράτο, πολλώ δε μάλλον που οι αγέρωχοι Γροιλανδοί φαίνεται να τον προτιμούν.

Εάν ο Τραμπ συμπεριφέρεται έτσι της Δανίας, που δεν έβγαζε και άχνα εδώ που τα λέμε, μπορούμε να φανταστούμε πως θα συμπεριφερθεί σε όσους πρωθυπουργούς  μέχρι πρότινος τον λοιδορούσαν. Πιθανόν να έχουν την τύχη του ατυχούς Τριντό. Όπως έγραψε και ο  πολιτικός αναλυτής Thomas Fazi στο βρετανικό site UnHerd «πράγματι, είναι πικρά ειρωνικό το γεγονός ότι η Ευρώπη, μετά την υποτέλειά της στις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει μια εν πολλοίς φανταστική ρωσική απειλή, βρίσκει τώρα ένα από τα εδάφη της να απειλείται όχι από τη Ρωσία – αλλά από τις ίδιες τις ΗΠΑ».

Ο Κυριάκος, μέσα σ΄ όλα αυτά τα δυσοίωνα, και μαζί του όλοι οι παρατρεχάμενοι της εξουσίας, αναμένουν και την παρ΄ ολίγον νύφη του Τραμπ, τη διαβόητη Κίμπερλι Γκιλφόϊλ, η οποία καταφθάνει σε λίγο πλησίστια στην Αθήνα.

Και ανησυχούν πολύ.

Λογικό.

The post Τι φοβάται ο Κυριάκος; appeared first on antinews.gr.