Τι σηματοδοτεί η συμμετοχή Μπάιντεν στην ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής

15:19 24/3/2021 - Πηγή: Antinews

Για τους Ευρωπαίους ηγέτες φαίνεται πως ισχύει το "προσέξετε τι εύχεστε, γιατί μπορεί και να υλοποιηθεί”. Στα τέσσερα χρόνια της παρουσίας του Ντόναλντ Τραμπ κανένας εξ αυτών δεν είχε κρύψει την επιθυμία για μια αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο, η οποία θα πρόσφερε μεγαλύτερη προβλεψιμότητα στη διατλαντική σχέση.

Ωστόσο, παρά την εσωτερική πολιτική ένταση στις ΗΠΑ, με κεντρικό μοτίβο το λεγόμενο Russiagate, το πέρασμα από την κυβέρνηση Τραμπ στην κυβέρνηση Μπάιντεν εμφανίζει, σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα, περισσότερα στοιχεία συνέχειας παρά τομής. Ομνύει βεβαίως η νέα αμερικανική ηγεσία σε μια διπλωματία περισσότερο "παραδοσιακή” ως προς τη δέσμευσή της έναντι των συμμάχων και τον σεβασμό των πολυμερών θεσμών. Όμως ούτε βιάζεται να θεραπεύσει τις πράξεις "διπλωματικού βανδαλισμού” των προκατόχων της, όπως η υπονόμευση, παρά τις ευρωπαϊκές αντιρρήσεις, της διεθνούς συμφωνίας του 2015 για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, ούτε υποστέλλει τις πιέσεις για ευθυγράμμιση των συμμάχων σε κεντρικές της επιλογές (με αντίστοιχη ανάληψη του εξοπλιστικού κόστους που αναλογεί), ούτε και ρίχνει τους τόνους της ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία και την Κίνα. Το αντίθετο.

Οι δηλώσεις του Τζο Μπάιντεν περί του "δολοφόνου Πούτιν” σηματοδοτούν (αν δεν αρκούσαν έως τώρα τα όσα σχετικά έλεγε ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Άντονι Μπλίνκεν) δραματική αναβάθμιση της νεοψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης με τις ευρασιατικές δυνάμεις – και η "αγέρωχη” απάντηση που έδωσαν με τον τρόπο τους οι Σεργκέι Λαβρόφ και Γουάνγκ Γι κατά τη συνάντησή τους τη Δευτέρα επιβεβαιώνει την επιτάχυνση των εξελίξεων.

Εξελίξεων οι οποίες θέτουν σε κλοιό όσους είχαν απαναπαυθεί σε μια ενδιάμεση θέση. Διότι ψυχρός πόλεμος δίχως αποσαφήνιση των μετώπων και συσπείρωση των στρατοπέδων δεν νοείται.

Η συμμετοχή του προέδρου των ΗΠΑ (έπειτα από πρόσκληση του Σαρλ Μισέλ) στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής μέσω τηλεδιάσκεψης, που ξεκινά αύριο Πέμπτη εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, προφανώς ανήσυχοι από τα μηνύματα των τελευταίων ημερών, επιδιώκουν να πληροφορηθούν εγκαίρως και αρμοδίως τις πραγματικές προθέσεις της Ουάσιγκτον. Ο δε Μπάιντεν και μόνο με τη συμμετοχή του επιβεβαιώνει ότι αυτόνομοι ευρωπαϊκοί σχεδιασμοί δεν πρόκειται να καρποφορήσουν σε αυτό το τοπίο.

Παρότι ο ρητορικός πόλεμος με τη Ρωσία και την Κίνα βρίσκεται στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος, αυτό που στην πραγματικότητα εκτυλίσσεται σε αυτό το στάδιο είναι η αναμέτρηση των ΗΠΑ με το "γερμανικόν ζήτημα”. Το γεγονός δηλ. ότι η ηγέτιδα δύναμη της ευρωζώνης συνδυάζει την κυριαρχία επί των εταίρων με την αμερικανική πυρηνική ασπίδα, τη ρωσική ενεργειακή τροφοδοσία και την όλο και μεγαλύτερη επένδυση στην κινεζική αγορά. Είναι ο καλύτερος όλων των δυνατών κόσμων – αλλά όχι απαραιτήτως βιώσιμος σε ένα περιβάλλον εντεινόμενων διεθνών ανταγωνισμών.

Το "θρίλερ” των αλλεπάλληλων και ταυτοχρόνως αλληλοαναιρούμενων δηλώσεων του Μπλίνκεν για το αν θα επιβληθούν νέες κυρώσεις εναντίον γερμανικών φορέων που εμπλέκονται στην κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού ρωσικού φυσικού αερίου Nord Sream 2 το εικονογραφεί αυτό χαρακτηριστικά. Η γερμανική πλευρά υποτίμησε την αποφασισιικότητα των Αμερικανών να παρεμποδίσουν, έστω και την ύστατη ώρα, την ολοκλήρωση του έργου, όμως και η αμερικανική πλευρά υποτίμησε την θέληση των Γερμανών να το υπερασπιστούν ως στρατηγικής σημασίας κίνηση για την εξασφάλιση των συμφερόντων τους. Αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει πλέον εύσχημος τρόπος απεμπλοκής των δύο συμμάχων από την αντιπαράθεση αυτή.

Με όμοιο τρόπο, η κυβέρνηση Μπάιντεν θέτει στο στόχαστρο τον έτερο επαμφοτερίζοντα σύμμαχο, την Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν, απέναντι στην οποία συνδυάζει τις πιέσεις αλλά και τα κίνητρα (βλ. λ.χ. την αμερικανική πρόταση να φιλοξενηθεί στη γείτονα η σύνοδος για το Αφγανιστάν), με ζητούμενο και εδώ την ακύρωση μιας εμβληματικής συναλλαγής με τη ρωσική πλευρά, ήτοι την προμήθεια από την Τουρκία συστημάτων S-400.

Το ότι Γερμανία και Τουρκία εν πολλοίς αλληλοστηρίζονται στη συγκυρία ερμηνεύει, πέρα από τα στενότερα οφέλη της σχέσης τους, ακριβώς το ότι και οι δύο διεκδικούν έναν "χώρο” ελευθερίας που προκύπτει από την κάμψη της αμερικανικής ηγεμονίας και την ανάδυση των ευρασιατικών δυνάμεων. Εξ ού και η επανευθυγράμμισή τους βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα του Μπάιντεν, χωρίς αυτό να σημαίνει και ότι είναι εγγυημένη.

Πηγή: capital.gr

Διαβάστε περισσότερα