Τι συμβαίνει στη Γαλλία;

21:12 6/5/2021 - Πηγή: Antinews

Χωρίς να έχω ιδιαίτερες γνώσεις για τη γαλλική πολιτική σκηνή, ή τη γαλλική κοινωνία, κουλτούρα, κλπ, αυτό που ξέρω παρακολουθώντας τη διεθνή επικαιρότητα χρόνια τώρα είναι πως η Γαλλία (και ίσως η Ιταλία) είναι οι μόνες δυτικές ευρωπαϊκές χώρες, που πολιτικά τουλάχιστον είναι πιο «ακραίες» από εμάς.

Μη ξεχνάμε τη γαλλική επανάσταση του 1789, που όχι μόνο κατάργησε τη βασιλεία, αλλά έθεσε εκτός νόμου και τη θρησκεία! Για τέτοιες «προχώ» καταστάσεις μιλάμε, άσχετα του πώς κατέληξαν.

Σήμερα, απεργίες,

παντοδύναμα συνδικάτα, πορείες, διαδηλώσεις, συγκρούσεις… όλα αυτά αποτελούν καθημερινότητα εκεί, ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό κι από το δικό μας μπάχαλο (αν αυτό είναι ποτέ δυνατόν).

Μόνο που η Γαλλία δεν είναι μια ακόμη παρανυχίδα του διεθνούς κορμού, που επαναπαύεται αυτάρεσκα στο αρχαίο της κλέος, αλλά αποτελεί μια σύγχρονη σημαντική πολιτική, οικονομική, και στρατιωτική (και μάλιστα πυρηνική) υπερδύναμη, και πρώην αποικιοκρατική δύναμη, οπότε όλα αυτά που συμβαίνουν εκεί έχουν ένα ειδικό βάρος και μια ενισχυμένα βαρύνουσα σημασία ακόμη και για την ΕΕ της οποίας αποτελεί βασικό πυλώνα.

Τέτοιες μέρες λοιπόν, πριν από 60 περίπου χρόνια, επί ντε Γκωλ, η σούπερ δημοκρατική Γαλλία αντιμετώπισε τον κίνδυνο στρατιωτικού πραξικοπήματος από τον στρατό της στην Αλγερία, και πιο συγκεκριμένα από κάποιους απόστρατους στρατηγούς, οι οποίοι απειλούσαν μάλιστα να καταλάβουν το Παρίσι με αλεξιπτωτιστές!

Ο λόγος ήταν η διαφωνία τους με τον ντε Γκωλ, που είχε αποφασίσει να παραχωρήσει ανεξαρτησία στην τότε γαλλική αποικία Αλγερία.

Τελικά οι απειλές πραξικοπήματος έμειναν απλά απειλές, και η χώρα που συσπειρώθηκε γύρω από τον πρόεδρό της συνέχισε τον δημοκρατικό της δρόμο, με την Αλγερία να γίνεται ανεξάρτητο κράτος.

Σήμερα, χωρίς αποικίες στην Αφρική αλλά με τους πρώην υπηκόους της (από Αφρική, Μ. Ανατολή, και Ασία) κάτοικους πλέον της Γαλλίας, είδαμε κάτι ανάλογο, αν και χωρίς απειλές για ρίψεις αλεξιπτωτιστών στην πρωτεύουσα.

Πιο συγκεκριμένα, το ακροδεξιό περιοδικό Valeurs Actuelles, δημοσίευσε μια ανοικτή επιστολή, με υπογραφές 20 απόστρατων στρατηγών, και εκατοντάδων άλλων υψηλόβαθμων αξιωματικών, μερικοί εκ των οποίων σε ενεργό υπηρεσία, δια της οποίας καταγγέλλεται η αποσάθρωση της χώρας, και ο κίνδυνος εξαφάνισής της από τις «ορδές» των ακραίων Μουσουλμάνων και των συνοδοιπόρων τους αριστερών, που «απαξιώνουν το έθνος, τις παραδόσεις, και τον πολιτισμό του».

Οι υπογράφοντες αξιωματικοί καλούν τον πρόεδρο Μακρόν να βάλει επιτέλους ένα τέλος στη «χαλαρότητα», αλλιώς ο στρατός θα χρειαστεί για μια ακόμη φορά να «προστατεύσει τις πολιτισμικές αξίες της Γαλλίας»… ή κάπως έτσι.

Και ενώ μεγάλο μέρος της Γαλλίας μούδιασε από την επιστολή αυτή, η συνήθης ύποπτη Μαρί Λεπέν έσπευσε να δηλώσει πως και αυτή μοιράζεται τις ίδιες ανησυχίες, κατηγορώντας τον Μακρόν για την υπόσχεσή του να αποδομήσει τη γαλλική ιστορία, θυμίζοντας πως του χρόνου θα είναι αντίπαλός του στις προεδρικές εκλογές.

Κάλεσε μάλιστα όλους όσοι υπέγραψαν την επιστολή των στρατηγών, οι οποίοι στην πορεία έγιναν χιλιάδες, να ενταχθούν στο κόμμα της ώστε να «σώσουν τη Γαλλία με δημοκρατικές μεθόδους».

Από την πλευρά της η γαλλική κυβέρνηση αρκέστηκε σε δηλώσεις υπουργών της, οι οποίοι τόνισαν πως οι στρατηγοί απλά εκπροσωπούν τους εαυτούς τους και κανέναν άλλον, ενώ ο υπουργός Εσωτερικών χαρακτήρισε τη Λεπέν «αντιδημοκράτισσα» που έχει το ίδιο πάθος για «στρατιωτικές αρβύλες» με τον πατέρα της…

Όσον αφορά την αριστερά, αυτή κατηγορεί τον Μακρόν για την χαλαρή του αντίδραση, και ζητάει την παραδειγματική τιμωρία των στρατηγών, κ.ά. για απόπειρα πραξικοπήματος. Ανάλογα αντέδρασαν και οι Πράσινοι.

Τέλος, ο αρχηγός των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγός Λεκουάντρ, ανακοίνωσε πως οι υπαίτιοι θα τιμωρηθούν, και όσοι είναι εν ενεργεία θα αποστρατευτούν, υπογραμμίζοντας όμως πως αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις, και πως οι ένοπλες δυνάμεις παραμένουν πιστές στο δημοκρατικό σύνταγμα της χώρας.

Όλα αυτά όμως δείχνουν την εύθραυστη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η γαλλική πολιτική σκηνή εδώ και καιρό.

Τόσο η αριστερά όσο και η δεξιά παραμένουν διαιρεμένες, και ψάχνουν να βρουν τον βηματισμό τους.

Μοναδική στη σταθερή ανοδική πορεία της παραμένει η Μαρί Λεπέν, η οποία τώρα βρίσκει συμπάθειες ακόμη και από μέχρι πρότινος μετριοπαθείς συντηρητικούς και παραδοσιακούς οπαδούς του γκωλισμού.

Να μη ξεχνάμε πως αν και ηττήθηκε στις προεδρικές εκλογές του 2017 από τον Μακρόν, εν τούτοις το ποσοστό που πήρε, δηλαδή 34%, ήταν σχεδόν διπλάσιο από εκείνο που είχε καταφέρει ο πατέρας της, προκάτοχός της στην ηγεσία του κόμματος που σήμερα ηγείται.

Οι προσπάθειες που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια η Λεπέν, φτάνοντας στο σημείο να αποπέμψει τον πατέρα της από το κόμμα, και να αποδαιμονοποιήσει την σκληρή ακροδεξιά εικόνα του, φαίνεται να αποδίδουν καρπούς.

Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, η Λεπέν θα είναι μάλλον ο κύριος αντίπαλος του Μακρόν για την προεδρία του χρόνου, και στον πρώτο γύρο θα κερδίσει την πλειοψηφία, χάνοντας όμως με μικρή διαφορά στον δεύτερο γύρο.

Αυτά όμως πριν από την δημόσια εκδήλωση των απογοητευμένων και θυμωμένων στρατιωτικών, με τις απόψεις των οποίων μοιάζει να συμφωνούν πολλοί Γάλλοι πολίτες, που ίσως να αποτελούν τη σιωπηλή πλειοψηφία.

Έτσι, η ανοικτή τους επιστολή ήταν μια προειδοποίηση, μια τροχιοδεικτική βολή, όχι τόσο για την απειλή πραξικοπήματος, αυτό είναι κάτι το ιδιαίτερα δύσκολο σε μια σύγχρονη δυτική δημοκρατία, αν και ποτέ μη λες ποτέ, όσο για όλα αυτά που έρχονται στο εγγύς μέλλον με την θεσμοθετημένη «ισλαμοποίηση» της Γαλλίας, και της Ευρώπης γενικότερα.

Όσο για τα δικά μας, που ξέρουμε καλά από ακροδεξιά πραξικοπήματα, και που γλιτώσαμε από την Χρυσή Αυγή, να θυμόμαστε πως το βασικό πρόβλημα πάνω στο οποίο πάτησαν οι έγκλειστοι σήμερα «μπράβοι-σωτήρες μας», παραμένει. Με τον αρμόδιο υπουργό να συνεχίζει το όραμα του Μουζάλα και της κυρά Τασίας, με αποτέλεσμα να αποτελεί persona non grata ακόμη και στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Χίο.

Όσο για τους «ικέτες», πέραν όλων των άλλων, είναι αξιοπερίεργο πως ενώ οι περισσότεροι ζουν σε άθλιες συνθήκες στις διάφορες ανά την επικράτεια δομές, εν τούτοις κι ενώ τα κρούσματα κορονοϊού ταλανίζουν όλους εμάς τους υπόλοιπους, με τα κανάλια και τα ΜΜΕ γενικότερα να επαναλαμβάνουν μονότονα πως αν δεν προσέχουμε θα πεθάνουμε όλοι… δεν ακούγεται τίποτα μα τίποτα για κρούσματα στις δομές που λέγαμε. Ούτε ο Ευαγγελάτος, ούτε η Παγώνη, ούτε καν ο Παπαδάκης ασχολούνται με το θέμα.

Τι παίζει άραγε; Μας κρύβουν κάτι, ή μήπως ο ιός δεν πιάνει τους «πρόσφυγες πολέμου» από χώρες που δεν έχουν πόλεμο;

Ή μήπως τελικά οι ΜΚΟ (που ακόμη καταγράφονται) ξέρουν το μυστικό της ανοσίας της αγέλης, αφήνοντας εμάς να παλεύουμε με την ανοησία της αγέλης;

Μυστήρια πράγματα δηλαδή…

ΥΓ-Ωραία η ψηφιακή επανάσταση που διεξάγεται στη χώρα, όμως με π….ς δεν βάφονται αυγά.

Αναφέρομαι στο πανάκριβο ίντερνετ (ειδικά στη χώρα μας) που σέρνεται κυριολεκτικά, και χωρίς το οποίο ό,τι και να προαναγγέλλει ο Πιερακάκης θα αποδειχθεί φούσκα. Π.χ. αυτό που συνέβη χθες στο εμβολιαστικό κέντρο Περιστερίου, όπου το πολυδιαφημισμένο εμβολιαστικό πρόγραμμα διελύθη στα εξ ων συνετέθη επειδή … έπεσε το ίντερνετ.

Κατά τα άλλα μόνο το 5G, και το δορυφορικό ίντερνετ του Έλον Μάσκ μας μάρανε…

Για να μην ανοίξω το στόμα μου για τα ηλεκτρικά και υβριδικά αυτοκίνητα που αρχίζουν να κυριαρχούν, και που όπως όλα δείχνουν σε λίγο θα βλέπουμε μπαλαντέζες να κρέμονται από τα μπαλκόνια, και ατέλειωτες ουρές στους σταθμούς φόρτισης που (αν) θα υπάρχουν. Λες και το ρεύμα στη χώρα μας παράγεται από … καθαρό νεράκι.

Διαβάστε περισσότερα