Το χτίσιμο της νέας Λιβύης

10:28 26/8/2011 - Πηγή: Antinews

Με τη πτώση του Καντάφι πλέον ορατή, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της αντιμετωπίζουν τη γνώριμη πρόκληση της μεταπολεμικής σταθεροποίησης και αναδόμησης σε μια ακόμη χώρα.Όπως στη Βοσνία, στο Κόσοβο, στο Ιράκ, και στο Αφγανιστάν, όπου κυριάρχησε στρατιωτικά η Δύση, έτσι και στη Λιβύη, θα πρέπει να εγκαθιδρυθεί μια νέα τάξη. Αξίζει λοιπόν να εξετάσουμε

και να συγκρίνουμε τα λιβυκά δεδομένα με αυτά των άλλων περιοχών, από πλευράς μεγέθους, πλούτου, ομοιογένειας, γεωγραφίας, και πολιτικής ωριμότητας.Η Λιβύη είναι τρεις φορές πληθυσμιακά μεγαλύτερη από τη Βοσνία και το Κόσοβο, αλλά μόλις το 1/3 του μεγέθους του Ιράκ και του Αφγανιστάν, οπότε η αναδόμηση εκεί θα είναι κάτι μεταξύ της βαλκανικής προσπάθειας των 1990`ς, και της πιο απαιτητικής που χρειάστηκε μετά την 9/11.Η Λιβύη είναι πιο πλούσια από τα προαναφερόμενα κράτη, με προπολεμικό  ετήσιο κατά κεφαλή εισόδημα τα $14.000. Ο πόλεμος και οι κυρώσεις δεν έπληξαν την οικονομία της στο βαθμό που επλήγησαν οι οικονομίες των άλλων τεσσάρων χωρών. Συνεπώς, μάλλον θα επανέλθει αρκετά πιο γρήγορα.Η Λιβύη είναι πιο ομοιογενής σε εθνοτικά, γλωσσικά, και θρησκευτικά πλαίσια. Έχει μια μειονότητα Βερβερίνων που αποτελούν το 10% του πληθυσμού. Και κατοικούν κυρίως στη νοτιοδυτική πλευρά της χώρας. Αν και επιζητούν πολιτισμική και γλωσσική αυτονομία, δεν έχουν επιδιώξει την αποσκίρτηση τους από τη Λιβύη.Η ηγεσία των ανταρτών, με βάση την ανατολική πλευρά της χώρας, συντόνισε τους μαχητές των δυτικών ορέων, προσπαθώντας να επιβάλλει την άποψη ότι η απελευθέρωση της Τρίπολης είναι προσπάθεια ευρείας βάσης, και όχι απλά μια εισβολή από τα ανατολικά.Οι φυλές της Λιβύης θα αποτελέσουν παράγοντες κλειδιά στην νέα κατάσταση, αλλά η πολιτική τους ισχύς έχει διογκωθεί τεχνητά από η πολιτική του διαίρει και βασίλευε που εφάρμοζε ο Καντάφι. Αν υπάρξουν φυλετικοί ανταγωνισμοί και αντιπαλότητες, αυτό θα οφείλεται στην αναδιανομή της ισχύος και των πόρων, και όχι σε ζητήματα εθνικής ταυτότητας, όπως στο Κόσοβο και στο Ιράκ.Υπάρχουν επίσης σημαντικές γεωγραφικές διαφορές. Η  Βοσνία, το Κόσοβο, και το Αφγανιστάν είναι χώρες χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα, με επιθετικούς γείτονες που προσπάθησαν να υπονομεύσουν την αναδόμηση των κρατών αυτών. Το ίδιο περίπου ίσχυσε και στο Ιράκ. Αντιθέτως, η Λιβύη είναι προσβάσιμη, και οι γείτονές της δεν συνιστούν απειλή.Η μεταπολεμική προσπάθεια στη Λιβύη θα είναι πολύ πιο εύκολη από τις υπόλοιπες του παρελθόντος. Υπάρχουν όμως και κάποιοι δυσμενείς παράγοντες:Πρώτον, αν και πιο ισχυρή οικονομικά, η Λιβύη είναι πιο καθυστερημένη πολιτικά. Πέρασε από την φασιστική ιταλική αποικιοκρατία στην δικτατορία του ενός, με ένα ενδιάμεσο διάλειμμα συνταγματικής μοναρχίας. Έτσι, οι Λίβυοι δεν έχουν πείρα από συμμετοχική πολιτική.Δεύτερον, η Δύση δεν διαθέτει χερσαίες δυνάμεις στη χώρα ώστε να εξασφαλίσει τη τάξη προκειμένου να προχωρήσει η σταθεροποίηση. Κάτι τέτοιο αποδείχθηκε απαραίτητο στη Βοσνία και στο Κόσοβο. Στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, η ελλιπής παρουσία στρατευμάτων στο έδαφος μετέτρεψε τις αρχικές νίκες