Το συμβάν, η ιστορία και ο Έλληνας πρωθυπουργός

19:23 27/2/2022 - Πηγή: Antinews

«Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια εξέλιξη που πριν από λίγο φάνταζε αδιανόητη, τη μεγαλύτερη στρατιωτική εισβολή σε ανεξάρτητη χώρα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτά τα οποία συμβαίνουν στην Ουκρανία δεν παραβιάζουν απλά το διεθνές δίκαιο, θέτουν σε αμφισβήτηση ολόκληρη την αρχιτεκτονική ασφάλεια της Ευρώπης».

Δήλωση του πρωθυπουργού προσερχόμενος στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ.

Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης όταν έγινε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο ήταν πολύ μικρός μόλις 6 ετών, ωστόσο είναι βέβαιο ότι θα άκουσε και ενδεχομένως

διδάχθηκε, από το σχολείο του για την τουρκική εισβολή.

Προφανώς θα ξέρει ως πρωθυπουργός ότι η Κύπρος ήταν ανεξάρτητη χώρα, ότι δέχτηκε εισβολή από την Τουρκία και ότι βρίσκεται υπό κατοχή το βόρειο τμήμα της 48 χρόνια, και επίσης ότιοι απώλειες από ελληνοκυπριακής πλευράς ανήλθαν σε 4.500-6.000 νεκρούς και τραυματίες, και σε 2.000-3.000 αγνοούμενους.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όλα αυτά κ. Μητσοτάκη!!

Σίγουρα δεν έπαθε «τζετ λανγκ» αποσυγχρονισμό, αλλά παπαγάλισε ό,τι έλεγαν όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες της έκτακτης Συνόδου Κορυφής. Γιατί σχεδόν όλοι έλεγαν τα ίδια ανιστόρητα. Οι άλλοι όμως ίσως θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν, ξεχασμένη η εισβολή και η κατοχή της Κύπρου, δεν είναι εξάλλου και ευχάριστο να το θυμούνται γιατί εδώ και 48 χρόνια κυριολεκτικά συγκάλυψαν την εισβολή και κατοχή, αλλά ο Έλληνας πρωθυπουργός να βρίσκεται σε αμνησία;

Είναι η νέα ασθένεια των πολιτικών που κινούνται μεταξύ ολικής ιστορικής αμνησίας ή επιλεκτικής αμνησίας. Κάτι που θεμελίωσε η μετανεωτερική εποχή μας και είναι το «ντιλίτ» του ιστορικού φορτίου και της εμπειρίας. Οι ιστορικές αρίφνητες εμβιώσεις, το αναπαλλοτρίωτο βάθος της μνήμης, η αγωγή του νοήματος ως εμπειρία στη διαδρομή του χρόνου, όλα αυτά

όμως έχουν αποσυρθεί καθώς καταρρέει ο ιστορικός δεσμός, εκείνος δηλαδή που συνδέει τον άνθρωπο με τον κόσμο.

Ποιος θα θυμηθεί την Κύπρο σήμερα; Τη Σερβία (Γιουγκοσλαβία) τη Συρία, την Υεμένη, το Ιράκ, το καθεστώς απαρτχάιντ για τους Παλαιστίνιους;

Ζητάς πολλά όταν βάζεις ερωτήματα για την απώλεια μνήμης. Εξάλλου για ποια ιστορική μνήμη μπορούμε να μιλάμε σήμερα; Για εκείνη που έγινε μια κυρτή τεθλασμένη; Για εκείνη που έγινε ένα τετράγωνο σύννεφο; Για την αντλία νερού που σβήνει ό,τι ανάβει μέσα στη μνήμη;

Κάποιοι έστειλαν την ιστορία στα κοινόχρηστα αποχωρητήρια. Θυμάστε όλους εκείνους που μας έλεγαν ότι οι Έλληνες δεν καταπιέζονταν από τους Τούρκους;

Ο Γερμανός ψυχίατρος και φιλόσοφος Κ. Γιάσπερς έγραφε κάποτε: «χρειαζόμαστε την ιστορία για να αποκαταστήσουμε τα μέτρα με τα οποία θα μετρήσουμε το νόημα αυτών που συμβαίνουν στον καιρό μας» (K. Jaspers The Great Philosopher.)

Τι κάνει όμως ο κ. Μητσοτάκης με την πρόσφατη κρίση Ουκρανίας-Ρωσίας που λαμβάνει τον χαρακτήρα μιας στροφής στην αυτοκινούμενη ιστορική εξέλιξη των τελευταίων ετών; Προσπαθεί να εμπλακεί τόσο πολύ όσο ουδείς Ευρωπαίος πολιτικός.

Για παράδειγμα διαβάζουμε: «Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, του τόνισε ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να παράσχει οποιαδήποτε βοήθεια στην Ουκρανία, πιθανότατα ακόμη και στρατιωτική» (Pronews.gr 26/2/2022).

Φαίνεται απίθανη μια τέτοια πρόταση να ισχύει, αν όμως ισχύει η είδηση, τότε υπάρχει θέμα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν ξέρει ότι οι πολιτικοί της Ουκρανίας από το 2014 και μετά μεταξύ αυτών και ο Ζελένσκι, φέρονται εμπλεκόμενοι με εθνικιστικές – ναζιστικές ομάδες καθώς και με την εγχώρια μαφία που απλώνονται (τα ναζιστικά μορφώματα, όπως το Τάγμα Αζόφ) σε όλο τον κόσμο από την Ευρώπη έως την Καλιφόρνια και από εκεί στη Νέα Ζηλανδία;

Μάλιστα έγγραφα και εκθέσεις της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναφέρονται σε δράσεις των ναζιστικών ουκρανικών ομάδων όπως «βασανισμό» πολιτικών τους αντιπάλων «με ηλεκτροφόρα καλώδια», μαζικούς βιασμούς, εικονικές δολοφονίες, εκτελέσεις, κλπ. Στα ίδια έγγραφα και στις εκθέσεις γίνεται λόγος για «εγκλήματα πολέμου».

(https://www.ohchr.org/Documents/Countries/UA/Ukraine_14th_HRMMU_Report.pdf

Στην Ουκρανία οργανώθηκε ένα διεθνές ναζιστικό δίκτυο στον άξονα Ουκρανίας–Λευκορωσίας. Επίσης ο στρατός της Ουκρανίας είναι μισθοφορικός που δαπανάται για τη συντήρηση του το μισό ΑΕΠ της χώρας και είναι οργανωμένος από Ευρωπαίους με στόχο να φτιάξουν ένα νέο Αφγανιστάν όπως συνέβη στα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης, όπου το Αφγανιστάν έγινε το νέο Βιετνάμ για εκείνη.

Πολλά διεθνή ενημερωτικά δίκτυα αναφέρουν ότι τα ναζιστικά ουκρανικά τάγματα κάνοντας χρέη Εθνικής Φρουράς και αστυνομικής δύναμης (Τάγμα Αζόφ) λίγο πριν από την εισβολή των Ρώσων, εκπαίδευαν ηλικιωμένους, έφηβους και παιδιά, ώστε να πάρουν μέρος στις μάχες με το Ρωσικό στρατό. Και όλα αυτά κάτω από τα βλέμματα των δυτικών.

Βλέπετε η υποκρισία στη Δύση αποτελεί την πρώτη διαθήκη που αφήνει ο δυτικός πολιτισμός, δηλαδή η πολιτιστική αγωγή, είναι η ρίζα που οικονομεί τη διατήρηση της κουλτούρας, αλλά και η καρικατούρα της ηθικής πλαστούργησης.

Και το ερώτημα γιατί τέτοια ζέση της ελληνικής κυβέρνησης και κυρίως του πρωθυπουργού για μεγάλη βοήθεια προς την Ουκρανία; Έχει δεχτεί κάποιες υποσχέσεις για υποστήριξη του από τους Αμερικανούς ώστε να μην πάει σε πρόωρες εκλογές με τα εσωτερικά προβλήματα που έχει και να πάρει πίστωση χρόνου και διευκολύνσεις για την επίλυση των προβλημάτων; Ή να του πλέξουν το εγκώμιο για να φτιάξει την εικόνα του κερδίζοντας τη συμπάθεια από τους ψηφοφόρους της ΝΔ που του έχουν γυρίσει την πλάτη;

Και επίσης ένα άλλο ερώτημα. Γιατί η Ελλάδα να μην ακολουθήσει την τακτική του «επιτήδειου, ή ωφέλιμου ουδέτερου» που ακολουθεί η Τουρκία;

Το αντιρωσικό μένος του κ. Μητσοτάκη δεν κατανοείται. Εκτός και αν ακολουθεί συγκεκριμένες εντολές.

Επιπλέον ίσως θα έπρεπε στην παρούσα φάση να υπάρξει συνεργασία με τους Ρώσους εισβολείς, και να ζητηθεί η προστασία των 100.000 Ελλήνων που βρίσκονται στην Ουκρανία και η παρουσία τους εκεί υπάρχει από τον 6ο αιώνα π.Χ..

Και επειδή η ιστορία αποτελεί μια ακτινοβολία της σκηνής του Ταυτού και όχι του Άλλου, της Επανάληψης και όχι της Ανανέωσης μέσα στη Συνέχεια, η Ρωσία ξεκίνησε ως πρώτη κίνηση να μειώνει το χρέος της Αβάνας και ως δεύτερη ίσως να ζητήσει την τοποθέτηση πυραύλων στην Κούβα. Θα ζήσουμε άραγε μια μετάσταση της ιστορίας «Cuban Missile Crisis» του 1962; Όμως κάποιοι ακόμη ερμηνεύουν την ιστορία δια του συμβάντος και όχι το συμβάν δια της ιστορίας.

Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής φιλοσοφίας.

Διαβάστε περισσότερα