Το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ και η ήττα του παλαιοκομματισμού

17:37 28/5/2019 - Πηγή: Antinews

Ο παλαιοκομματισμός είναι μια χρόνια ασθένεια του πολιτικού συστήματος της χώρας μας. Που διαιωνίζεται από γενεά σε γενεά κληρονομικώ δικαίω ή διαφυλάσσεται έντεχνα από την πολιτική ελίτ, για να μπορεί να χειραγωγεί τις μάζες και ανάλογα να τις διαμορφώνει και μαζί να επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις.

Μια εγγενής αδυναμία που συνειδητά επικρατούσε, είτε προς άγρα ψήφων των πολιτικών είτε προς ίδιο όφελος των ψηφοφόρων, που κρατούσαν μέσω των πολιτικών ή αισθάνονταν ότι κρατούσαν δίαυλο προς την εξουσία και

την πολιτική και ήταν αμφίδρομη, για την προσωπική τους εξυπηρέτηση και το συμφέρον τους.

Αυτή η εξάρτηση, που οδηγούσε σε προσωπική σχέση εξουσίασης πολιτικού και ψηφοφόρου, εδραιώθηκε μέσα από συνθήκες αμάθειας και έλλειψης παιδείας των ψηφοφόρων, όταν η ζωή τους εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τον γνωστό πολιτικό, που καθόριζε και το μέλλον τους, μέσα από μια θέση που θα τους εξασφάλιζε στο δημόσιο.

Έτσι άρχιζε η διαχεόμενη διαφθορά με τους χαριστικούς διορισμούς με φωτογραφικές νομοθετικές παρεμβάσεις υπέρ των δικών τους κάθε φορά και οι πολιτικοί ήταν εξουσιαστές δουλοπαροίκων, που με εκμετάλλευση των αναγκών των ψηφοφόρων, τους καθιστούσαν υποχείριά τους.

Η κατάσταση διαιωνιζόταν και η κάθε κυβέρνηση, δεν άλλαζε την καθεστωτική νοοτροπία των προηγούμενων, γιατί εύρισκε έτοιμο δρόμο, για να μπορέσει να ακολουθήσει και η ίδια την πεπατημένη, ώστε να αποκτήσει ερείσματα για να διατηρηθεί με το ίδιο καθεστώς και τρόπο στην εξουσία για μακρό χρόνο ακόμη και αδρανώντας. Το μόνο που μπορούσε να αλλάξει ήταν η φρασεολογία της, που ενέπιπτε στο ιδεολογικό της κατασκευασμένο πρότυπο. Κατ’ ουσία απολύτως τίποτε. Και ο παλαιοκομματισμός σαν πηγή του κακού της πολιτικής διαιωνιζόταν, γιατί εξυπηρετούσε τα κόμματα και τους ψηφοφόρους, που έβγαιναν από τους κομματικούς σωλήνες τους.

Αλλά ευτυχώς ξεπεράστηκαν από την εξέλιξη και την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι μορφώθηκαν καλύτερα, απέκτησαν προσόντα ζηλευτά και δεν είχαν την ανάγκη των πολιτικών. Δημιούργησαν δικές τους αυτόνομες πορείες, πήγαν σε άλλες χώρες και είδαν άλλους πολιτισμούς και νοοτροπίες και άνοιξαν δικούς τους δρόμους ανεξάρτητους από την εξουσιαστική συναίνεση των κομματικών παρεμβάσεων και της πολιτικής.

Απέρριψαν τον παλαιοκομματισμό σαν την πανάκεια ενός κλειστού συστήματος εξυπηρέτησης ημετέρων, που περιόριζε την ατομική τους ελευθερία και την οικονομική τους ανάπτυξη και αυθυπαρξία, σαν μια μορφή αναχρονισμού και οπισθοδρόμησης.

Οι ανοικτές κοινωνίες και οι νόμοι, τους έδωσαν νέες προοπτικές. Και οι πολιτικοί αποδυναμώθηκαν μέσα από την εξέλιξη των ανοικτών κοινωνιών και των ατομικών δικαιωμάτων στον αποφασιστικό τους ρόλο, που θα προσδιόριζε τη ζωή των πολιτών κατά τρόπο επιτακτικό για την πορεία της ζωής τους.

Η ψήφος τους έγινε ψήφος εμπιστοσύνης ή αποδοκιμασίας, κριτική απέναντι στα πεπραγμένα τους και στις προτάσεις τους. Όχι ψήφος ζωτική για την εξέλιξή τους και την πορεία τους. Έτσι οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Οι πολιτικοί είχαν τώρα την ανάγκη της επιβεβαίωσης της εμπιστοσύνης από τους ψηφοφόρους τους και όχι οι ψηφοφόροι που αντιλήφθηκαν την δύναμη της ψήφου τους.

Ο Σύριζα, που ατυχώς κυβέρνησε την χώρα μας και την κατάστρεψε ήταν ένα κακέκτυπο του παλαιοκομματισμού. Που θέλησε να τον διαιωνίσει με αμοραλισμό, αλαζονεία και κρατική αυθαιρεσία. Δεν άκουσε τα προστάγματα της εξέλιξης και των ανοικτών κοινωνιών, εγκλωβισμένος στην ματαιοδοξία του ηθικού πλεονεκτήματος της «κατατρεγμένης» αριστεράς και την ιδεοληπτική του παράκρουση.

Προσπαθώντας να παραποιήσει την πραγματικότητα και την ιστορική πορεία της πατρίδας μας. Η δυσφορία καθημερινά εις βάρος του διογκωνόταν. Οι βουλευτές του και οι υπουργοί του κρύβονταν από φόβο από την λαϊκή οργή, που επισώρευαν.

Δεν άκουσε τα προτάγματα των πολιτών και των ανοικτών κοινωνιών. Μετέτρεψε φυγομαχώντας όλη τη χώρα σε λαϊκές συνελεύσεις απηρχαιωμένων μονολιθικών καθεστώτων παλαιάς κοπής, βάζοντας απέναντί του όλη την κοινωνία, που είχε το δικαίωμα της διαφωνίας στις αποφάσεις του, που καθόριζαν αρνητικά το μέλλον της και των παιδιών της.

Δημιουργώντας μόνο εχθρούς και καμία συμπάθεια. Ήθελε με το παλαιό να κερδίσει το νέο, ανασύροντας σκελετούς από τα ντουλάπια της ιστορίας. Τακτική ιστορικά καταδικασμένη και κοινωνικά αποδοκιμαστέα.

Η συσσωρευμένη λαϊκή οργή ξέσπασε και ήταν κατακλυσμιαία σε βάρος του όσες ωραιοποιήσεις και αν κάνουν στην συντριπτική ήττα τους. Η οποία στις Εθνικές εκλογές θα είναι καταιγιστική και καταλυτική για τις εξελίξεις του πολιτικού μέλλοντός του, που αποδείχθηκε σαθρό και ετοιμόρροπο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μείγμα αμιγούς παλαιοκομματισμού και άκρατου αυταρχισμού και λαϊκισμού, μορφή αλαζονικής και υπερφίαλης διακυβέρνησης, έσπειρε και θέρισε μόνο καταστροφές, αψήφησε το πλέγμα και το πνεύμα των νόμων και των ανοικτών κοινωνιών και εισέπραξε τα επίχειρα της ιδεοληπτικής του παραφροσύνης με την λαϊκή ετυμηγορία που τον καταβαράθρωσε σαν το τελευταίο προπύργιο του πιο ασύδοτου πυρήνα παλαιοκομματισμού της χώρας μας, που νικήθηκε οριστικά και αμετάκλητα από την αδήριτη ιστορική συνέχεια των ανοικτών κοινωνιών και της αδέσμευτης και αλάνθαστης κρίσης των πολλών, που επέλεξαν την ελευθερία της σκέψης τους από την κατευθυνόμενη χειραγώγησή τους.

Διαβάστε περισσότερα