Τότε και τώρα

10:23 25/3/2013 - Πηγή: Antinews

Η φετινή επέτειος της 25ης Μαρτίου βρίσκει τον Ελληνισμό να ζει δραματικές στιγμές. Το πραγματικά υπερήφανο «ΟΧΙ» του κυπριακού Ελληνισμού διαψεύστηκε πολύ γρήγορα από την έλλειψη εναλλακτικής λύσης.

Τα στρατιωτικά «ΟΧΙ» έχουν τη δική τους λάμψη. Τα οικονομικά απεδείχθη ότι είναι άλλης τάξεως…

Η παρατεταμένη εξάρτηση του Ελληνισμού από τους Δυτικούς, έχει αφενός κουράσει και αφετέρου η ακμή της Ρωσίας έχει δημιουργήσει ελπίδες ενεργούς ανάμιξης της στα ζέοντα ζητήματα μας.

Η

χαιρεκακία των «επαγγελματιών του Μνημονίου», αλλά και η αλαζονεία των θιασωτών μιας όποιας άλλης λύσης, είναι ενδεικτική της λαϊκίστικης και απλοϊκής προσέγγισης στα τεκταινόμενα. Οι λύσεις στα οικονομικά προβλήματα δεν είναι εύκολες και κυρίως δεν είναι άμεσες.

Η ακαριαία λύση στην περίπτωση της Κύπρου θα ερχόταν από το «ξανθό γένος», «τον Μόσκοβο που θα φέρει το σεφέρι (στράτευμα)», τη «ρωσική αρκούδα» κι άλλα γλαφυρά αλλά ονειροπόλα.

Η ταύτιση της ομόδοξης Ρωσίας με τον φυσικό προστάτη του Ελληνισμού έχει βαθιές ρίζες στο χρόνο. Ανάγεται στα προεπαναστατικά χρόνια και στην πρόθεση του Μεγάλου Πέτρου να χρησιμοποιήσει τους Έλληνες εναντίον των Οθωμανών. Αυτό έγινε πράξη κατά τα χρόνια της Μεγάλης Αικατερίνης και τα περίφημα Ορλωφικά.

Σύμφωνα με προφητείες ευρύτατα διαδεδομένες από τα μέσα του 18ου αιώνα, οι Ρώσοι, οι «Μόσχοβοι» όπως τους έλεγαν τότε , ήταν το περίφημο «ξανθό γένος», το θεϊκά σταλμένο να άρει την οθωμανική κατάκτηση και να ανασυστήσει χριστιανικό βασίλειο στο πρότυπο του Βυζαντίου.

Έτσι, η έλευση των Ρώσων στη Μάνη κατά τα επονομαζόμενα «Ορλωφικά» φάνταζε ως ενεργοποίηση του «σχεδίου» της Θείας Πρόνοιας, ως η απαρχή της εκπλήρωσης προσδοκιών που καλλιεργούνταν από τα χρόνια της κατάκτησης της Πόλης από τους Οθωμανούς. Τέτοιες προφητείες, που την εποχή εκείνη αφορούσαν τις «προφητείες του Αγαθάγγελου», τις διέδιδαν ιδίως κληρικοί και μοναχοί.

Οι θρύλοι, οι προφητείες και οι λαϊκές παραδόσεις είναι μια εύκολη ερμηνεία των διεθνών σχέσεων, μια υπερβατική θεώρηση των πραγμάτων, ιδίως των μελλούμενων.

Επίσης συμβαίνει και το εξής καταπληκτικό: όσο κι αν διαψεύδονται οι προφητείες, τόσο οι άνθρωποι που τις πιστεύουν επιμένουν για την αυθεντικότητα και τη μελλοντική υλοποίηση τους.

Στην πραγματικότητα η Ρωσία μετά την πρώτη μετασοβιετική περίοδο είναι εκ νέου μια μεγάλη δύναμη, η οποία πριν και πάνω από όλα θα διαφυλάξει τα συμφέροντα της. Στην παρούσα φάση η στήριξη της Κύπρου μπήκε σε δεύτερη μοίρα, μπρος στην προοπτική να μπουν σε δοκιμασία οι σχέσεις της με την ΕΕ, δηλαδή το Βερολίνο.

Η ταύτιση ορισμένων εγχώριων παραγόντων με τους δύο ισχυρούς πόλους, θυμίζουν άλλες εποχές, όπου υπήρχαν η «μικρή Μόσχα», αλλά και το μικρό Βερολίνο…

Η εθνική ανεξαρτησία παραμένει πάντα ένα μεγάλο ζητούμενο και η επανάσταση του 1821 αιώνια παρακαταθήκη για ένα ολόκληρο Έθνος που είχε γεννηθεί αιώνες πριν τον ξεσηκωμό.

Και ένα παράδειγμα «μαγικού» αποτελέσματος όταν το Έθνος λειτούργησε μόνο του, δίχως ξένους προστάτες , νταβατζήδες και πρόσκαιρους συμμάχους.

Τότε που οι Έλληνες έγραψαν ιστορία με τις μικρές τους δυνάμεις και τη μεγάλη τους «τρέλα». Κι αν υπονοούσαν οι παμπόνηροι Φιλικοί την ενεργό ανάμιξη του Τσάρου, το έκαναν για να ξεσηκώσουν τους αμφιταλαντευόμενους.

Ένας από αυτούς, ήταν και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Ο οποίος ενδεχομένως δεν ευλόγησε τα όπλα στην Αγία Λαύρα και η 25η Μαρτίου να μην είναι η πραγματική ημέρα του ξεσηκωμού (η πρώτη επαναστατική σημαία σηκώθηκε στην Τσίμοβα στις 17 Μαρτίου).

Αλλά και η γέννηση του Χριστού κατά πάσα πιθανότητα δεν έλαβε χώρα την 25η Δεκεμβρίου. Αυτό δεν μειώνει τη σημασία της…

Κι αν δεν μπορούμε οι ενεργές γενεές να φθάσουμε στο όραμα της εθνικής ανεξαρτησίας, ας σώσουμε τουλάχιστον τις επερχόμενες, όπως διεσώθη ο 10χρονος Θεοδωράκης το 1780 από τη σφαγή και μεγαλούργησε αργότερα…

Χρόνια πολλά και καλή (οικονομική) λευτεριά!

Μ.Ο.