Βρε μπας κι έχουμε… «αριστερή επανάσταση» και δεν το έχουμε καταλάβει;

Πολλές φορές θέλεις να μην πιστέψεις πράγματα που βλέπεις να έρχονται αλλά δεν το μπορείς. Στην εποχή που ακόμη και η Κούβα άνοιξε τα σύνορά της και μπήκε ο… Μικ Τζάκερ, η Ελλάδα φαίνεται να γυρνά στο παρελθόν. Εκεί που ακόμη και η Βενεζουέλα είναι θέμα χρόνου να πάψει να υπάρχει κάτω από τη μπότα ενός ιδιότυπου νεοσταλινισμού, στη χώρα μας επιχειρείται η δημιουργία ενός κράτους με καθαρά σταλινικά πρότυπα.

Έλεγχος των μέσων ενημέρωσης με εκβιασμούς, δήθεν ελεύθερους διαγωνισμούς για τηλεοπτικές άδειες, απειλές, στοχοποίηση

δημοσιογράφων και καναλιών, συμφωνίες με εκδότες και καναλάρχες κάτω από το τραπέζι.

Έλεγχος της Δικαιοσύνης ώστε να μην μπορεί να μιλήσει κανείς. Η πρόεδρος του Αρείου Πάγου απαγορεύει την κριτική, ο υπουργός Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλος παρεμβαίνει σε δικαστικές υποθέσεις και απειλεί εισαγγελείς.

Ένα μέσο ελέγχου των μαζών είναι ο φόβος και όχι κατ’ ανάγκη η άσκηση βίας μέσω του στρατού ή της Αστυνομίας. Αφήνοντας π.χ. ανεξέλεγκτο το κύμα μεταναστών και με χιλιάδες ξένους σε όλη την Ελλάδα το μόνο που απασχολεί τους πολίτες είναι η ασφάλειά τους. Απλά έτσι απασχολούνται με το χάος και δεν κοιτάνε τι κάνει η κυβέρνησή τους.

Υπάρχει και η πλευρά της απαξίωσης. Όσοι τολμούν να μιλήσουν, πολιτικοί ή άλλοι κατά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αμέσως στοχοποιούνται. Μαντρόσκυλα της «ροζ» ενημέρωσης τους βάζουν στην άκρη της… πένας τους και τους τσακίζουν μέχρι που να μην μπορούν να μιλήσουν.

Τι μένει να αντισταθεί στο καθεστώς της Αριστεράς; Το ένα είναι η αστική τάξη, η τάξη της δημιουργίας, της εργασίας, της προκοπής, της αξίας. Με την καταβαράθρωση της αστικής τάξης, με τον διαρκή και απηνή διωγμό της ανώτερης ή μεσαίας τάξης στην Ελλάδα παύει να υπάρχει η αντίσταση. Ο καθημερινός αγώνας για επιβίωση, όχι πια του προλετάριου, αλλά του μικρομεσαίου, του αγωνιστή, του μορφωμένου αλλά αδικημένου, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για αντιδράσεις στην κυβερνητική πολιτική.

Να μην ξεχάσουμε ότι δεν υπάρχουν πλέον και Ανεξάρτητες Αρχές ενώ όλες οι κινήσεις υπουργών, όπως π.χ. ο Φίλης, συντείνουν στη δημιουργία ενός κράτους που θα στραγγαλίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία και θα πνίγει τους άξιους μέσα στον πολιτικοιδεολογικό αχταρμά της Αριστεράς.

Με τον πλήρη έλεγχο των εστιών αντίστασης τι έχει απομείνει να μιλάει και να αντιστέκεται; Η Τράπεζα της Ελλάδος, ο Στουρνάρας, η μοναδική ανεξάρτητη αρχή που δεν μπορεί να πειραχτεί γιατί παραμονεύει η ΕΚΤ. Πέρυσι είχαν προσπαθήσει να τον φιμώσουν κι αυτόν, είχαν σχεδιάσει μέχρι και να μπουκάρουν στην ΤτΕ, αλλά δεν τους βγήκε. Ίσως δεν ήταν ώριμα τα πράγματα, οι Έλληνες ακόμη είχαν ευρωπαϊκό προσανατολισμό.

Τώρα όμως; Με τα εγκληματικά λάθη της Ευρώπης στο προσφυγικό οι Έλληνες έχουν αποστρέψει το βλέμμα τους από την κοινή οικογένεια, γιατί απλά κάποιοι δεν λειτουργούν όπως οι οικογένειες. Είναι αμφίβολο πράγματι αν σε πιθανό δημοψήφισμα οι πολίτες ψήφιζαν υπέρ του ευρώ ή κατά.

Είναι πολύ πιο εύκολο λοιπόν να «πλάσεις» έναν λαό που δεν θα δέχεται καμιά «ευρωπαϊκή» αρχή, επομένως ούτε την Τράπεζα της Ελλάδος. Με ένα – δύο δημοσιεύματα αρνητικά για τον Στουρνάρα, με μία – δύο στημένες υποθέσεις η δουλειά θα έχει γίνει. Άλλωστε ο… Γκαίμπελς μάλλον σταλινικός αξιωματούχος θα έπρεπε να είναι και η Αριστερά από τέτοια ξέρει πολύ καλά.

Στήνεται, εν ολίγοις, ένα σκηνικό άκρως επικίνδυνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ελέγχει σχεδόν τα πάντα στο κράτος, ετοιμάζεται να ελέγξει την ΤτΕ, κυρίως δε ελέγχει τις συνειδήσεις των πολιτών. Πώς; Δημιουργώντας ταξικούς εχθρούς. Έτσι για την φτωχοποίηση θα φταίνε όλοι οι άλλοι που έχουν πέντε φράγκα στην άκρη. Ο ένας θα πολεμά με τον άλλον για λίγα ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ελέγχει τις πλατιές λαϊκές μάζες που θα πεινάνε και θα φοβούνται με τους χιλιάδες μουσουλμάνους, κανείς δε θα μιλά γιατί όλα θα έχουν σιωπήσει, ο «πνευματικός» κόσμος ακόμη και σήμερα συνεχίζει να υψώνει… γάντια καθαριστριών και να βλέπει εκστασιασμένος Λάκη Λαζόπουλο.

Δεν θέλουμε να είμαστε προπέτες και συνωμοσιολόγοι, όμως, όλο αυτό δεν μας φαίνεται τυχαίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να μείνει. Πάση θυσία. Και οι νεοσταλινικοί ή νεοτσαβιστές έχουν παράδοση στο πώς να κυριεύουν ένα κράτος εκ των έσω. Με μυστικές υπηρεσίες, με παρακολουθήσεις, καταγραφές συνομιλιών, εκβιασμούς, απειλές και τοποθέτηση συγκεκριμένων ανθρώπων σε καίριες θέσεις.

Βρε μπας κι έχουμε… «αριστερή επανάσταση» και δεν το έχουμε καταλάβει;

Διαβάστε περισσότερα

Keywords
Τυχαία Θέματα