Ξεφουσκώνει η Χρυσή Αυγή;

15:37 9/11/2012 - Πηγή: Antinews

Το Βαρόμετρο της Public Issue για τον Νοέμβριο ανέδειξε ένα εντυπωσιακό στοιχείο που χρήζει περαιτέρω ανάλυσης και σχολιασμού.

Στη δημοτικότητα των πολιτικών αρχηγών ο Νίκος Μιχαλολιάκος με 15% κάνει βουτιά πέντε ολόκληρων μονάδων σε ένα μήνα, ενώ και στη δημοτικότητα των κομμάτων η Χρυσή Αυγή

συγκεντρώνει 16% (πέφτοντας κατά 5 μονάδες). Μόνο το υπό διάλυση ΠΑΣΟΚ καταγράφει χειρότερη επίδοση πέφτοντας κατά 6 μονάδες.

Και όλα αυτά κατά την περίοδο που θεωρητικά θα ανέμενε κανείς η ΧΑ, ως κόμμα που αντιτίθεται με σφοδρότητα στα μέτρα, να αυξήσει την πολιτική της επιρροή.

Πέφτει δηλαδή η δημοτικότητα ενός κόμματος, τη στιγμή που εντείνει τη δραστηριότητα του και τις παρεμβάσεις του στο κοινωνικό πεδίο.

Η άνοδος της Χρυσής Αυγής υπήρξε αναμφίβολα προϊόν της οικονομικής κρίσης και της αδυναμίας του κράτους να προστατεύσει σε πλήθος περιπτώσεων τη ζωή και την ιδιοκτησία των πολιτών.

Η “απενοχοποίηση της βίας” υπήρξε ιδιαιτέρως ελκυστική για πλατιές μάζες που είχαν βαρεθεί τον «καθωσπρεπισμό» του πολιτικού συστήματος.

Τα χαστούκια στην Κανέλλη, έγιναν δεκτά από πολλούς με ικανοποίηση και ενθουσιασμό. Ο εκπρόσωπος Τύπου της ΧΑ, δεν χτυπούσε τη Λιάνα, αλλά το «σύστημα».

Στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει μετά τις εκλογές, οι εκπρόσωποι της ΧΑ διέλυσαν πάγκους αλλοδαπών μικροπωλητών σε εμποροπανηγύρεις,  διαδήλωσαν κατά θεατρικών παραστάσεων, μάρκαραν σπίτια αλλοδαπών, δεν έχασαν καμία ευκαιρία για κοινοβουλευτικό show.

Βεβαίως αποδείχτηκε ότι οι «καλοί πατριώτες» μικροπωλητές έχουν στη δούλεψη τους ανασφάλιστους μετανάστες, είναι ακόμη αυτονόητο ότι η κάθε παράσταση αποτελεί στοιχείο ελευθερίας έκφρασης (όσο σαχλαμάρα κι αν είναι) και το μαρκάρισμα των σπιτιών εξοργίζει πολλούς, καθώς θυμίζει άλλες «σκοτεινές» εποχές και μελανά γεγονότα.

Όμως  το βαθύτερο πρόβλημα της ΧΑ, δεν είναι οι άστοχες ενέργειες της, ή η «κούραση» του φιλοθεάμονος κοινού από τις «δυναμικές» της παρεμβάσεις, αλλά έγκειται στην «ιδεολογία» της.

Με αμιγή ναζιστικά χαρακτηριστικά  η επιρροή της ήταν της τάξης του 0,3%.  Το «άνοιγμα» σε ένα κοινό άκρως συντηρητικό και βαθιά θρησκευόμενο, ήταν επιτυχημένο πρόσκαιρα, διότι δεν χρειάζεται να είναι κανείς θεολόγος για να επισημάνει τις αντιφάσεις και αναντιστοιχίες των πρακτικών της ΧΑ με τον Χριστιανισμό.

Το «καρατζαφερικό» -εν πολλοίς -κοινό βρήκε για λίγο στέγη στη ΧΑ, αλλά δεν φαίνεται να μένει.

Η σύνδεση με την Απριλιανή δικτατορία, όσο κι αν η επταετία είχε «δυτικές επιρροές» και όχι ναζιστικές, διασφαλίζει ένα κοινό, το οποίο όμως σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να γίνει διψήφιο.

Απομένει να αποδειχτεί αν η πτώση της ΧΑ είναι παροδικό φαινόμενο ή αν όντως αρχίζει να «ξεφουσκώνει».

Το βέβαιο είναι ότι εθνικιστικές κορώνες και «τιμή στους ταγματασφαλίτες» δεν πάνε μαζί.

Η πιθανότητα όμως να σβήσει το φαινόμενο με την ίδια ταχύτητα που εμφανίστηκε είναι ελάχιστη, όσο διαρκεί η κρίση.

Άλλωστε οι υποτιθέμενοι «απέναντι» φροντίζουν να δίνουν