Kαθικια που πλουτιζουν σε βαρος των προσφυγων

Ο μαυραγορίτης…-Του Στρατή Μπαλάσκα

Η ουρά τεράστια. Άνθρωποι που βηματίζουν αργά, ένα βήμα κάθε στιγμή που λες πως είναι αιωνιότητα… Με το βλέμμα παγωμένο στο πουθενά, τα χείλια ξερά και τη γλώσσα να σεργιανίζει στεγνή απάνω τους, τα χέρια στις τσέπες… Πότε με μια χαρτόκουτα για αντήλιο και πότε μια κουβέρτα γκρίζα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για να ζεστάνουν ετούτα τα ξεραμένα κυπαρίσσια κορμιά. Και τα πόδια…

Αυτά τα πόδια των Αφγανών εκεί στην ανηφόρα της πάνω πύλης του στρατοπέδου της Μόριας. Λευκόγκριζα, ξυπόλητα πόδια, πόδια στη σκόνη, στα σκουπίδια, στις λάσπες… Παπούτσια δεμένα κορδόνι με κορδόνι περασμένα στο λαιμό μη βραχούν, μη χαλάσουν, μη χαθούν… Κι έξαφνα στην ουρά εκείνος. Ο ένας, ο άλλος, ο τρίτος, λεφούσι κοράκια οι πωλητές κάθε λογής απαραίτητων. Απαραίτητων για να επιβιώσουν μόλις την επόμενη στιγμή.
Keywords
Τυχαία Θέματα