Ανάληψη ευθύνης- μαχόμενη μειοψηφία- επίθεση στο σπίτι του γιάννου παπαντωνίου

20:12 7/12/2012 - Πηγή: Πρέζα TV

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥ ΣΤΕΙΛΟΥΝ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΒΟΥΛΩΣΕΙ;;;
Μαχόμενη Μειοψηφία- Κομάντο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος

Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την εμπρηστική επίθεση στο σπίτι του πρώην υπουργού Οικονομίας και Εθνικής Άμυνας Γιάννου Παπαντωνίου. Φτάσαμε έξω από την πόρτα της βίλας του στην οδό Ολυμπίας στην Κηφισιά και πυρπολήσαμε τα δύο αυτοκίνητα που χρησιμοποιεί ο ίδιος και η “γυναίκα” του Ρούλα Κουράκου για τις ανούσιες μετακινήσεις τους. Η προσωπική φρουρά που διατηρεί το γουρούνι δεν μπόρεσε να του εξασφαλίσει

την ασφάλεια που επιζητεί . Παρότι η σκέψη μας φλέρταρε διαρκώς με την εικόνα της φλεγόμενης βίλας και του τρομοκρατημένου Παπαντωνίου και τις “γυναίκας” του να ψάχνουν εξόδους διαφυγής, είχαμε αποκλείσει εξ' αρχής μια τέτοια προοπτική καθώς στο εσωτερικό της βίλας υπήρχε το μικρό τους παιδί το οποίο και δεν θέλαμε να θέσουμε σε οποιοδήποτε κίνδυνο.

Μακριά από μια λαϊκίστικη ρητορική εντοπίζουμε στο πρόσωπο του Γιάννου Παπαντωνίου έναν αξιωματούχο της εξουσίας. Δεν μας ενδιαφέρει να απαριθμήσουμε τις λαμογιές του αν και σίγουρα έχει κάνει πολλές. Έτσι και αλλιώς διεφθαρμένοι ή αδιάφθοροι, οι κρατικοί αξιωματούχοι ασχέτως με το αν διατηρούν τις θέσεις τους στο κρατικό μηχανισμό αποτελούν μόνιμο στόχο για τις εξεγερμένες αξιοπρέπειες. Πραγματοποιήσαμε την επίθεση μας το ίδιο βράδυ που πριν από τέσσερα χρόνια οι μπάτσοι δολοφόνησαν τον σύντροφο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Τέσσερα χρόνια πριν και κάποιος έφυγε νωρίς, μια κραυγή θανάτου που πυροδότησε την εξέγερση και τα γεγονότα που όλοι γνωρίζουμε, τέσσερα χρόνια μετά την ίδια μέρα, μια μεγάλη φωτιά και μερικές εκρήξεις έξω από το σπίτι ενός δηλωμένου εχθρού αναζωπυρώνουν το μίσος μας και εξαπολύουν τον τρόμο προς την επιθυμητή κατεύθυνση.
Μέσα από τις προσωπικές επιθέσεις επιθυμούμε να διαρρήξουμε τις ασφαλείς εδαφικές ζώνες στις ζωές τους. Στα σπίτια τους, στα αμάξια τους, στην άσωτη ζωή τους.

Σκέψεις από άβυσσο, αφιερωμένες μέσα από την καρδιά μας σε αυτούς που βυθίζονται με λύσσα στην δική τους άβυσσο...
Πρόσωπα σκοτεινά, με χαρακτηριστικά που κρύβονται κάτω από μια κουκούλα, που τα σωθικά τους καίγονται. Καίγονται από το πάθος τους για μια ελευθερία που πρέπει να βιωθεί, για ένα θάνατο που ίσως πλησιάζει, για ένα αναπάντεχο γεγονός που άλλαξε την ζωή τους.
Για μια στιγμή φωτίζουν ολόκληρα πάνω από τις αναμμένες φωτιές των οδοφραγμάτων, και τα καμένα εμπορεύματα των μητροπόλεων, με μάτια που λαμπυρίζουν από μια ελπίδα, για το αδύνατο που πρέπει να επιτευχθεί με κάθε κόστος, για την αντίφαση που μόλις οπλίστηκε και έχει πάρει την δική της θέση μάχης μέσα στην θαλάμη. Και το όπλο στοχεύει τόσο τους εχθρούς όσο και τα κεφάλια μας. Μια ρώσικη ρουλέτα που οδηγεί στην τρέλα. Και αυτή η τρέλα, πανέμορφη και επικίνδυνη κατακλύζει κάθε μυ του κορμιού μας, κάθε νευρώνα του εγκεφάλου μας, γίνεται πέτρα στα κεφάλια μπάτσων, βόμβες στα κεντρικά επιτελεία της καθεστηκυίας τάξης, σφαίρες στα κορμιά των βασανιστών μας. Και επιστρέφοντας στην βάση,