Η πικρη προϊστορια ενος εμπαργκο

Του Δημήτρη Τρίμη

Περισσεύουν η υποκρισία και η σκοπιμότητα στη συζήτηση και στις «πολιτικές προτάσεις» γύρω από το ρωσικό εμπάργκο και τις συνέπειές του στις χώρες που δεν υποστηρίζουν τις εθνικές αφυπνίσεις των ρωσικών πληθυσμών σε περιοχές της Ουκρανίας και τις πιθανές αλλαγές συνόρων στην περιοχή. Στη Ρωσία ήδη οι πατριώτες νιώθουν εθνική υπερηφάνεια για το εμπορικό εμπάργκο στη «Δύση» και με το ερώτημα-σύνθημα «Θέλεις παρμεζάνα ή την Κριμαία;». Αύριο θα πουν «Θέλεις ελληνικά ροδάκινα, γερμανικά λουκάνικα, γαλλικά κρασιά
ή το Ντονέτσκ;» και ούτω καθεξής…

Η ελληνική κυβέρνηση -παίζοντας όπως πάντα κουτοπόνηρα στη διεθνή σκηνή- κλείνει το μάτι στην εκλογική της πελατεία στην Ελλάδα, ενώ ακολουθεί πιστά όλες τις νεοψυχροπολεμικές επιλογές της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, ότι δεν τρέχει και τίποτα με το εμπάργκο. Αφήνει για τους ιθαγενείς να πιστεύουν ότι «εμείς παραδοσιακά είμαστε σύμμαχοι του «ξανθού γένους»», όπως έλεγαν κι οι Αγιορείτες γέροντες τάδε και τάδε, καθώς και χιλιάδες άλλοι «ρομαντικοί» εθνικόφρονες πολιτικοί και διαμορφωτές της γεωπολιτικής των «τόξων της Ορθοδοξίας».
Keywords
Τυχαία Θέματα