ΝΟΤΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ 100 ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ»

Αντίσταση και αλληλεγγύη, δύο λέξεις, δύο αφηρημένες έννοιες, που, όμως, πήραν μπροστά, πήραν χρώμα και φως και κίνηση από τη δύση του ηλίου και από την νύχτα.Τα Προπύλαια ήταν νεανικά, μακρυμάλλικα, ευτυχισμένα, χαρούμενα, βουτηγμένα στην υγρασία και αβούτηχτα στην ψυχρότητα. Εκεί είχε στηθεί η μουσική σκηνή υπέρ των εκατό απολυμένων των «Ελληνικών Γραμμάτων». Οι απεργοί είχαν στήσει το χάρτινο κουτί, όπου τα λίγα ή τα πολλά ευρώ θα έπεφταν μέσα, γιατί ο αγώνας τους συνεχίζεται. Κάνα-δυο μέτρα παραπέρα, είχαν στήσει ένα πρόχειρο μπαράκι:
νεράκι, μπιρίτσες, τζινάκια, ουισκάκια.Ροκιές και ήχοι ηλεκτρικοί σαν άγγελοι πραγματικοί και εξωπραγματικοί μαζί, από άλλες εποχές, σημερινές εν τούτοις, και μελλοντικές. Στίχοι άγριοι, καταγγελτικοί για την «πουτάνα την τηλεόραση», για το «Δολοφονικό Νομισματικό Ταμείο», για τη «σκρόφα την ανεργία». Λόγια θυμωμένα, αυτοσχέδια, γραμμένα από καλλιτέχνες που δεν τους χωράει η πόλη, δεν τους χωράει η καθημερινότητα, δεν τους χωράει η πολιτική.Αλλά και σ
Keywords
Τυχαία Θέματα