H περιπτωση του γιαννη

08:45 8/1/2013 - Πηγή: Fimotro

Από το : trenomag
Παραβάτης δεν ήταν μόνο ο Ιουλιανός αλλά και ο Γιάννης. Ποιος Γιάννης, θα μου πείτε. Ο Γιάννης του ελληνικού τραγουδιού. Ο ήρωας Γιάννης που ζει και πεθαίνει μέσα σε περίπου τρία λεπτά. Και μετά ανασταίνεται και...
ξανά και ξανά.
Πρώτος και καλύτερος ο Γιάννης ο φονιάς. Εκ νοτιοδυτικής Ελλάδας ορμώμενος, με μάνα Πατρινιά και πατέρα Μεσολογγίτη. Ποιος να του το ‘λεγε του πατέρα ότι κάποτε, μετά από πολλά πολλά χρόνια, θα γινόταν συντοπίτης του Μπαρμπαρόσα (καταλαβαίνετε, εσείς).Κι αναρωτιέται τη

σήμερον ημέραν ο καημένος ο πατέρας, τι είναι χειρότερο: να είσαι ο πατέρας του Γιάννη του φονιά ή συντοπίτης του Μπαρμπαρόσα. Βέβαια, υπάρχει και το τρισχειρότερο: να είσαι πατέρας φασίστα.Τι έγκλημα θα μπορούσε τώρα να έχει κάνει ο Γιάννης ο φονιάς. Θα μπορούσε να ήταν έγκλημα τιμής ή θα μπορούσε να ‘χει καθαρίσει κάνα χουντικό μπάτσο. Δύσκολα χρόνια εκείνα, 1976, 1977… Ο Καραμανλής φλερτάρει με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, η Δαμανάκη, ο Ανδρουλάκης και η λοιπή γενιά του Πολυτεχνείου με την εξουσία και ο Ανδρέας κάνει πρόβα σε μια καινούρια παρτίδα ζιβάγκο με μαλλιά προβάτων Αργεντινής. Τη χρονιά που αποφυλακίζεται ο Γιάννης ο φονιάς σκοτώνεται σε τροχαίο ο Αλέκος Παναγούλης. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, θα μου πείτε και πάλι. Ίσως, τελικά, όχι.Ακόμα και το ΚΚΕ ξέχασε γρήγορα τον Γιάννη το φονιά. Το ενδιαφέρον του ανέκαθεν –όσον αφορά στους φονιάδες- ήταν υπεραντλαντικό και μάλλον εστιαζόταν σε serial killers: «Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι!». Μετά κι απ’ αυτό, ο Γιάννης δεν είχε καμιά τύχη. Σήμερα ζει έξω από το Μεσολόγγι. Ξεχασμένος απ’ όλους, θα μου πείτε. Δε θέλω μελοδραματικά. Η παλιά Ελλάδα ήταν ανέκαθεν συντηρητική για να αποδεχτεί ένα φονικό για λόγους τιμής ή το χειρότερο για ένα παλιάμπελο. Ο Γιάννης λοιπόν ζει με τα συσσίτια της εκκλησίας και της Χρυσής Αυγής. Έγινε, μάλιστα, και θέμα σε τηλεοπτική εκπομπή: ποια μαγειρεύει καλύτερα, η κουνιάδα του Μπαρμπαρόσα ή η θεούσα του παρεκκλησίου της Αγίας Τριάδας. Τη θεούσα τη λένε Αθανασία, αλλά δε θα πάει ποτέ στον παράδεισο. Πρώτον, γιατί δεν υπάρχει παράδεισος και, δεύτερον, αν υπήρχε θα χωρούσε μόνο την «Αθανασία» του Μάνου Χατζιδάκι.Αλήθεια, κύριε Νίκο, το Φροσί τι κάνει;Η δεκαετία του ’80, εκτός από τον Παπανδρέου, μας έφερε κι έναν άλλο Γιάννη, πιο ζόρικο και πιο ηλεκτρικό από τον προηγούμενο: τον Γιάννη Κ. Είναι η εποχή που η Ολυμπιακή, η ΔΕΗ, ο ΟΣΕ και η ΕΡΤ ανοίγουν την αγκαλιά τους και υποδέχονται τα πράσινα παιδιά των κλαδικών. Επρόκειτο δε για μια αγκαλιά μεγάλη –όπως λέει και ο φίλος μου ο Σταμάτης- γιατί ενώ άνοιξε, δε λέει να κλείσει η ρημάδα με τίποτα. Είναι η εποχή που για να κάνεις καριέρα στο τραγούδι, αρκεί να έχεις μόνο μικρό όνομα: Αλέξια, Μαντώ, Κωνσταντίνα… Είναι η εποχή που ο Βαγγέλης Γερμανός ηχογραφεί τα «Μπαράκια» και τον περίφημο «Κηπουρό» του. Πού να ‘ξερε όμως ότι σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα, αυτό που θα απασχολούσε την Ελλάδα θα ήταν οι «Κηπουροί του Γιώργου».Ο Γιάννης ο Κ. λοιπόν έκανε κι αυτός φυλακή για λίγο χασισάκι, λίγο παραπάνω από αυτό που οι μπάτσοι θεωρούν ότι αξίζει να ασχοληθούν μαζί του. Οι συνεταιριστικές δουλειές επί ΠΑΣΟΚ είχαν μεγάλη πέραση, όπως και οι πάσης φύσεως συνεταιρισμοί. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που εν έτει 2013 αρχίσαμε να μιλάμε για κοινωνικές συνεταιριστικές. Κάτι μάθαμε απ’ αυτό το γαμημένο το ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια.Ο Γιάννης ο Κ. κάποια εποχή την έκανε για Βομβάη. Το ινδικό το πράμα πάντα έκρυβε μέσα του έναν εξωτισμό και μια περιπέτεια. Εκεί οι δουλειές του Γιάννη του Κ. πήγαν καλά, καλύτερα μάλλον απ’ όσο περίμενε. Αλλά του έλειπαν όμως οι Αμπελόκηποι και ο λόφος του Στρέφη. Όταν ο Ανδρέας γύριζε από το Χέρφιλντ, ο Γιάννης ο Κ. γυρνούσε με απευθείας πτήση από το Νέο Δελχί. Άφησε εντέχνως να διαρρεύσει ότι σαν ιδανικός και ανάξιος τροβαδούρος φιλοξενήθηκε για κάποιον νεκρό χρόνο –οπωσδήποτε μικρό- σε μια μερσέντες μέσα ασημιά, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι στην Ελλάδα η φήμη σου προηγείται του ονόματός σου. Σήμερα, ο Γιάννης Κ. ζει σε ένα ρετιρέ επί της Ασκληπιού και τρώει από τα έτοιμα.Ξηγηθήκαμε;