To δραμα της απληρωτης υπαλληλου του πασοκ

11:04 20/3/2012 - Πηγή: Fimotro

Γράφει ο Θωμάς Σιδέρης
(από το : mediasoup.gr)
Είμαι η Πέγκυ (ούτε η Ζήνα ούτε η Τρικαλιώτη). Είμαι η Πέγκυ η Πασόκα. Ντρέπομαι που θα το πω… αλλά περιμέναμε πώς και πώς τα λεφτά από τις ψήφους μπας και πληρωθούμε… Αντ’ αυτού, όπως τα πήρε τα λεφτά ο Βαγγέλας πήγε και εξαγόρασε...
όλο τον Τερκενλή. Από σήμερα, τα ομώνυμα ζαχαροπλαστεία θα λέγονται “Τερκενλής – Βενιζέλος”.

Θ’ ανοίξουμε “Τερκενλής – Βενιζέλος” και στο ισόγειο της Ιπποκράτους. Για τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ,

θα πουλάμε τα τσουρέκια δύο ευρώ φτηνότερα. Για τους δεξιούς και τους μπαχαλάκηδες, θα τα πουλάμε δύο ευρώ παραπάνω. Στα διακόσιες χιλιάδες τσουρέκια, θ’ αγοράσουμε και ένα οροφοδιαμέρισμα στον αρχηγό μας. Συντριβανίου και Εθνικής Αμύνης. Ξέρει αυτός…

Α δώσαμε και 15.000 ευρώ για να ενισχύσουμε το ασανσέρ. Αλλάξαμε τα αντίβαρα και, φυσικά, το πάτωμα. Δεν περιμέναμε την Κυριακή. Τ’ αλλάξαμε από την προηγούμενη βδομάδα. Αφού δεν υπήρχε, καλέ, άλλος υποψήφιος!

Αγοράσαμε και ψυγεία. Δεκαπέντε σε κάθε όροφο. Μην πάει το μυαλό σου στο πονηρό. Απλώς, θα κλείσουμε εκεί μέσα τον Καρχιμάκη και όλους τους άλλους Καρχιμάκηδες.

Αχ… πού είναι οι ένδοξες εποχές του Γιωργάκη. Ο Γιωργάκης μάς έβγαινε πιο φτηνός. Άντε το πολύ πολύ να πληρώναμε τις συνδρομές του γυμναστηρίου του. Στις αρχές πληρώναμε και της Μπιρμπίλη. Μετά την έστειλε στο πυρ το εξώτερο και ησυχάσαμε.

Επίσης, κάθε φορά που έβγαζε ο αδελφός του ο Νίκος βιβλίο, τρέχαμε όλοι και το αγοράζαμε. Μη φανταστείς ένα δυο, αγοράζαμε καμιά πεντακοσαριά αντίτυπα ο καθένας μας. Πώς νομίζεις ότι τα βιβλία του Νίκου Παπανδρέου γίνονταν best seller μέσα σε μια βδομάδα;

Εγώ ακόμα έχω στο πατάρι καμιά τρακοσαριά. Πού να τα δώσω χριστιανέ μου; Και τζάμπα να τα δώσω, που λέει ο λόγος, ποιος θ’ αγοράσει τη σήμερον ημέραν βιβλίο του Νίκου Παπανδρέου;

Ξέρεις πόσες φορές –όταν μας τέλειωνε το πετρέλαιο και δεν είχαμε λεφτά να βάλουμε- ο άντρας μου ανέβηκε στο πατάρι και απειλούσε να κάψει τα βιβλία στη ξυλόσομπα;

Ναι, επί Γιωργάκη, αγοράσαμε και ξυλόσομπα. “Δε θα το κάνεις το σπίτι μου Μεσαίωνα” του φώναζα εγώ κρεμασμένη στη σκάλα. Ο άντρας μου κρεμασμένος απ’ το πατάρι, εγώ κρεμασμένη μισή από τη σκάλα και μισή από τα πόδια του άντρα μου, ε δεν άργησε να γίνει το κακό.

Ο άντρας μου είναι ακόμα με σπασμένα πλευρά στο ΚΑΤ. Εγώ, αν και με γύψο και στα δυο χέρια, πήγα και ψήφισα. Όχι μία και δύο. Αλλά δεκατρείς φορές. Για γούρι ρε παιδάκι μου. Για το Βαγγέλα ρε γαμότο.