Αιμορροϊδοπάθεια: γιατί μια καλοήθης και θεραπεύσιμη πάθηση να ταλαιπωρεί χιλιάδες ανθρώπους;

16:43 10/9/2019 - Πηγή: Fimotro

Πλήρης και οριστική θεραπεία χωρίς παραμονή στο θεραπευτήριο και χωρίς μετεγχειρητικό πόνο στο Metropolitan Hospital

H αιμορροϊδοπάθεια (κοινώς ζοχάδες) είναι η διάταση του φλεβικού αγγειακού δικτύου του πρωκτικού δακτυλίου. Αποτελεί μια νόσο ταμπού ακόμα και εν έτει 2019 με αποτέλεσμα ο πάσχων να μην προσέρχεται για ιατρική εξέταση.

Γράφει ο

Αναστάσιος Καρανδρέας

MD, SFCD, Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής στο Metropolitan

Hospital

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εξέλιξη της νόσου προς το χειρότερο και την προσέλευση του ασθενή στον χειρουργό όταν αυτή είναι πια σε προχωρημένη κατάσταση. Σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση των αιμορροΐδων παίζει η διατροφή. Αξίζει, μάλιστα να σημειωθεί πως η νόσος, είναι σχετικά σπάνια στην Αφρική, όπου οι διατροφικές συνήθειες και η ίδια η διατροφή διαφέρουν. Ωστόσο, όταν οι Αφρικανοί πολίτες μεταναστεύσουν στην Ευρώπη και ακολουθήσουν τον τρόπο διατροφής των Ευρωπαίων τότε αυξάνεται η συχνότητα εμφάνισης της νόσου και σε αυτούς. Άλλοι σημαντικοί παράγοντες είναι η καθιστική ζωή, η δυσκοιλιότητα, η κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών και τα καρυκεύματα.

Στα συμπτώματα της νόσου συμπεριλαμβάνονται:

η αιμορραγία κυρίως κατά τη διάρκεια της κένωσης,

ο πόνος όταν υπάρχει θρόμβωση των εν λόγω αγγείων,

και ο κνησμός.

Τα συμπτώματα είναι συμβατά και ανάλογα του βαθμού της αιμορροϊδοπάθειας, που ορίζεται ως Α′, Β′, Γ′ και Δ′ βαθμού αντίστοιχα:

Α′ βαθμού: οι αιμορροΐδες είναι ορατές κατά την κλινική εξέταση με το πρωκτοσκόπιο,

Β′ βαθμού: οι αιμορροΐδες προπίπτουν κατά τον τεινεσμό στην αφόδευση αλλά ανατάσσονται αυτομάτως,

Γ′ βαθμού: οι αιμορροΐδες προπίπτουν κατά τη φάση της αφόδευσης αλλά ανατάσσονται με το χέρι,

Δ′ βαθμού: όταν η αιμορροϊδοπαθεια έχει εξελιχτεί σε τέτοιο βαθμό που οι αιμορροΐδες προπίπτουν από τον πρωκτικό δακτύλιο και πλέον δεν ανατάσσονται.

Ιδιαίτερα πρέπει να τονιστεί ότι ακόμα και αν ο ασθενής βλέπει αίμα στις κενώσεις του, δεν πρέπει να κάνει μόνος του διάγνωση αλλά να απευθυνθεί άμεσα σε ιατρό, καθώς πίσω Μαπό αυτό το σύμπτωμα μπορεί να υποκρύπτεται σοβαρή η σοβαρότατη νόσος. Ο ιατρός θα θέσει τη σωστή διάγνωση κάνοντας διαφοροδιάγνωση από ενδεχόμενα θηλώματα πρωκτού, κονδυλώματα πρωκτού, ραγάδα δακτυλίου η οποία προκαλεί οξύ άλγος της περιοχής και πολλοί τη συγχέουν με τη συγκεκριμένη νόσο ή ακόμα και καρκίνο του παχέος έντερου που μπορεί μέχρι εκείνη τη στιγμή να έχει διαλάθει της προσοχής.

Προληπτικές εξετάσεις

Σύμφωνα με τα νεότερα δεδομένα η πρώτη κολονοσκόπηση αναφοράς πρέπει να γίνεται μετά το 45ο έτος της ηλικίας και όχι μετά τα 50 έτη όπως ίσχυε μέχρι τώρα.

Μέθοδοι αντιμετώπισης

Στο Metropolitan Ηospital, τα τελευταία χρόνια, εφαρμόζεται η κλασική μέθοδος χειρουργικής αντιμετώπισης της αιμορροϊδοπάθειας κατά Milligan-Morgan σε συνδυασμό με τη χρήση υψηλής τεχνολογίας και συγκεκριμένα με τη χρήση ειδικού υλικού: του ψαλιδιού υπερήχων.

Δεν χρησιμοποιούνται, δηλαδή, ούτε νυστέρι ούτε η κλασική διαθερμία που έκανε μετεγχειρητικό έγκαυμα και, επομένως, έντονο πόνο, με αποτέλεσμα τεράστιο όφελος στην αποκατάσταση του ασθενούς. Είναι μια τεχνολογία που σέβεται τους ιστούς, δημιουργεί αιμόσταση και επιτυγχάνει πλήρη, απόλυτη και οριστική θεραπεία της παθήσεως με ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο.

Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί, συνήθως, ο ασθενής αποφεύγει τη χειρουργική αποκατάσταση καθώς θεωρεί, ότι θα έχει αφόρητους πόνους και δύσκολη αποκατάσταση. Ωστόσο, με αυτή τη χειρουργική τεχνική οι ειδικοί μειώνουν τόσο τον πόνο όσο και τη μετεγχειρητική δυσφορία που νιώθουν οι ασθενείς.

Σε συνδυασμό αυτής της τεχνικής με τη χρήση περιοχικής αναισθησίας από εξειδικευμένο αναισθησιολόγο επιτυγχάνεται το καλύτερο χειρουργικό και μετεγχειρητικό αποτέλεσμα με συνέπεια, ο ασθενής 3-4 ώρες μετά το χειρουργείο να βρίσκεται σπίτι του. Επιπλέον, από την επομένη μέρα να είναι σε θέση να έχει πλήρη δραστηριότητα. Και αυτό αφορά στην πλειονότητα των περιπτώσεων.

Κλείνοντας, θα πρέπει να υπογραμμιστεί για ακόμα μια φορά η ανάγκη της κολονοσκόπησης και ο ζωτικής σημασίας ρόλος της στην πρόληψη και θεραπεία των παθήσεων του παχέος έντερου.