Ανασταση στο φαναρι

11:05 19/4/2014 - Πηγή: Fimotro

Γράφει ο Μάκης Γεωργίου
(από το : crimenet.gr)
Απρίλης 1993.
Πάσχα στη Πόλη.
Ο Βαρθολομαίος, είναι
εδώ και ενάμισυ χρόνο, Πατριάρχης...

17 Μ.Σάββατο.
Παίρνω στο τηλέφωνο
τον Μελίτωνα.
-Παρακαλώ θα' θελα να δω
τον Παναγιώτατο.
-Δύσκολο. Είναι Μεγάλο Σάββατο
και το πρόγραμμά του
είναι πολύ βεβαρημένο.
Επέμενα. Ο Μελίτων έριξε
στη γραμμή ένα συμβιβασμό.
-΄Εστω, για ένα χαιρετισμό
στα όρθια...
Αυτό, το "στα όρθια"
κράτησε κάπου δύο ώρες.
Στο τέλος, μας κράτησε για φαγητό.
Η ΄Ερρικα -στο τραπέζι του Πατριάρχη
δεν

κάθονται γυναίκες-
βρέθηκε σε παρακείμενη αίθουσα
όπου στο γεύμα ήταν προσκεκλημένος
και ο αδελφός του Βαρθολομαίου.
Μ' έβαλε δίπλα του.
Ρεβύθια, σαλάτα ντομάτα, χωρίς λάδι...
Το λιτό γεύμα του Μ.Σαββάτου,
συνόδευε ένα γλυκό.
Κάτι μεταξύ σάμαλι και καρυδόπιτας
μου φάνηκε.
Παρατηρώντας κάποιο μικρό δισταγμό μου,
με παρότρυνε να το δοκιμάσω.
-Είναι πολύ καλό...
Από την τραπεζαρία, μετά
από λίγο βρεθήκαμε στην
αίθουσα του θρόνου.
Απλός, ευπροσήγορος, μ' ένα
γαλήνιο βλέμμα -και χαμόγελο-
μας ξενάγησε ο ίδιος.
Λίγο αργότερα, αφήναμε
γοητευμένοι το Φανάρι.
Στο δρόμο, παντού τεράστιες
αφίσες του Τουργκούτ Οζάλ.
Μα, παντού αυτός ο...
(είπα μια ελληνική λέξη
και μετά το όνομα του Τούρκου
πρωθυπουργού).
Ο ταξιτζής, σήκωσε τον ήχο
του ραδιοφώνου.
"Ωχ, τη πατήσαμε- ξέρει
ελληνικά", είπα.
Φτάνοντας όμως στο ξενοδοχείο
στη πλατεία Ταξίμ, μάθαμε τα
νέα από το CNN.
Πέθανε ο Οζάλ.

Με' πιασε μια λύπη.
Την ώρα που συνέβη αυτό
και για κάπου δυο ώρες, ήμουν
συνεχώς δίπλα στο Βαρθολομαίο.
Ουδείς τον είχε ενημερώσει!
Είναι δυνατόν, να' ναι τόσο
απομονωμένος ο Πατριάρχης;

Ξαναγυρίσαμε στο Φανάρι
για την Ανάσταση.
Στο εκκλησάκι του
Αγίου Γεωργίου η ατμόσφαιρα
μαγευτική.
Μετά από λίγο στο προαύλιο,
τη φωνή του Πατριάρχη
ακολουθούσαν οι φωνές
κάπου 2000 Ελλήνων.
Χριστός Ανέστη!
Και πάνω απο τα κεφάλια μας
μέσα στο Φανάρι,,
ένα κόκινο σαν αίμα πανί,
με την ημισέληνο να
σου μαχαιρώνει την καρδιά....
Λίγο αργότερα, με μια παρέα
Ελλήνων, φάγαμε σε τούρκικο
εστιατόριο κάτι που έμοιαζε
με μαγειρίτσα.

Φύγαμε μετά από δυό μέρες...
Ποτέ άλλοτε τη νύχτα
της Ανάστασης, δεν ένιωσα
τέτοια συγκίνηση.
Κι' ίσως, μια φευγαλέα πίκρα...

ΜΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (eikotologies - ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ)