Ενα παραμυθι...

18:56 15/11/2013 - Πηγή: Fimotro

Γράφει ο Μπάμπης Νικόπουλος
Αγαπητό Fimotro,
είναι μεσάνυχτα σχεδόν, ψιλοβρέχει αλλά η απειλή για πιο μεγάλη μπόρα κρέμεται πάνω από το κεφάλι μου. Μόλις πριν λίγο έχει τελειώσει μία συνάντηση με φίλους από τα παλιά σε στέκι του Κολωνακίου, χωρίς...
τη λάμψη των παλαιότερων ομοίων συναντήσεων...
Η βραδιά περιελάμβανε από μία φθηνή μπύρα για το κάθε μέλος της παρέας και λίγες βιαστικές αγχωμένες κουβέντες σε συνδυασμό με κρύα αστεία και τελικά σύντομο αποχαιρετισμό...
Σε λίγο η ώρα θα σημάνει δώδεκα και πρέπει να προλάβω το τραμ

το τελευταίο, η πολυτέλεια του ταξί για την επιστροφή στο σπίτι, χάθηκε μαζί με τη... δεύτερη μπύρα και το jack...
Καθώς κατηφορίζω για το Σύνταγμα έξω από τη Βουλή επί της Β.Σοφίας μπροστά στα μαγαζιά που ήταν κάποτε τα λουλουδάδικα μία ομάδα 20 ατόμων είναι μαζεμένη γύρω από ένα παλιό σκουριασμένο και κομμένο βαρέλι, μέσα στο οποίο έχουν ανάψει φωτιά για να ζεσταθούν...
Σε κάποιο πεζούλι έχουν απλώσει ένα χαρτί που μοιάζει με Φ.Ε.Κ και πάνω του υπάρχουν λίγες ελιές, λίγο τυρί, φθηνό σαλάμι, και ΠΑΞΙΜΆΔΙΑ...
Καθώς τους πλησιάζω ακόμα πιο πολύ, τα πρόσωπά τους δε μου φαίνονται άγνωστα...
Ναι δεν έκανα λάθος, είναι βουλευτές... Ο Τζαμτζής, η Παπακώστα, ο Κακλαμάνης, ο Σηφουνάκης, η Βούλτεψη, κι άλλοι τους οποίους μέσα στο σκοτάδι δε μπορώ να τους αναγνωρίσω, καθώς είναι βουλευτές επαρχίας...
Ο Τζαμτζής με τσεκάρει που τους κοιτάω αμήχανα και μου απευθύνει το λόγο. ''Ε τι κοιτάς, έλα να σε κεράσουμε κάτι''... Πλησιάζω κι όντως μου δίνουν ένα κομμάτι τυρί, μία ελιά, ένα ποτηράκι με ρακί που έχει φέρει ο Σηφουνάκης απ' ότι καταλαβαίνω από τη Μυτιλήνη κι ένα μεγάλο ΠΑΞΙΜΑΔΙ...
Καθώς πριν λίγο είχα πιει τη μπύρα ξεροσφύρι και το κατάστημα δε διέθετε κάτι συνοδευτικό με τη μία μπύρα για τον πελάτη, δέχτηκα το κέρασμα...
Το κακό είναι ότι ενώ η ρακί, το τυρί κι η ελιά ήταν νόστιμα, το ΠΑΞΙΜΑΔΙ είχε μία περίεργη μυρωδιά, ένα μυστήριο καφέ χρώμα, και μία γεύση που μόλις πριν μία εβδομάδα γεύτηκα αλλάζοντας πάνα στο γιο μου, καθώς αυτός έπιασε τα κακά του και μου τα έβαλε στο στόμα...
Πλησιάζω ξανά το Τζαμτζή που εν των μεταξύ έριχνε κι άλλα τεύχη του Συντάγματος των Ελλήνων στο βαρέλι για να συντηρήσει τη φωτιά..Του λέω, ''κύριε βουλευτά, αυτό το ΠΑΞΙΜΑΔΙ είναι λίγο περίεργο, δεν πιστεύω να...''
Τότε αυτός μου κλείνει το μάτι και μου απαντά, ''τι νόμιζες ότι έλεγα ψέματα όταν δήλωνα ότι κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι για να ζήσουμε''...;

Κι έπειτα ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς (ακόμα) χειρότερα...

Ευχαριστώ