Η ανοδος και η πτωση του κ. π. καμμενου

16:26 16/12/2012 - Πηγή: Fimotro

Ρεπορτάζ : Γιώργος Π. Τερζής
(από την Καθημερινή της Κυριακής)
Ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τον κ. Πάνο Καμμένο ως ασυνεπή. Από την αρχή της πολιτικής του σταδιοδρομίας (σ.σ. ελάχιστοι θυμούνται ότι κατέβηκε για πρώτη φορά σε εκλογές με τη ΔΗΑΝΑ) υπήρξε οπαδός των...
υψηλών τόνων, των συχνά αστήρικτων καταγγελιών και υποστηρικτής των θεωριών συνωμοσίας. Η προσπάθειά του να εξηγήσει το φαινόμενο της τρομοκρατίας, συνδέοντάς το ευθέως

με το ΠΑΣΟΚ αλλά και να στηρίξει τον κουρδικό αγώνα, γρήγορα ξεχάστηκαν κάτω από την έλευση του μνημονίου και της ριζικής αλλαγής που αυτό επέφερε στην πολιτική ζωή της χώρας. Η «γερμανική κατοχή», η «προδοσία» του Γ. Παπανδρέου, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (σ.σ. η σχέση με το οποίο πέρασε στη φάση του... έρωτα το τελευταίο διάστημα, όταν ο αμερικανικός παράγοντας πίεσε για «κούρεμα» του ελληνικού χρέους) έγιναν τα νέα αγαπημένα θέματα του κ. Πάνου Καμμένου, πάνω στα οποία έκτισε ένα ολόκληρο κόμμα. Η ενίοτε «ελαφριά» πτυχή των λεγομένων του, πάντως, δεν ακυρώνει τη διεισδυτικότητά του στην κοινωνία. Δεν είναι τυχαίο πώς ακόμη και η ηγεσία της Ν.Δ. απέφυγε κάθε πειθαρχικό μέτρο εναντίον του όταν καταμαρτυρούσε τα μύρια όσα για την οικογένεια Παπανδρέου και τα CDS και τον «τιμώρησε» με αποπομπή από την κοινοβουλευτική ομάδα, μόνον όταν καταψήφισε την κυβέρνηση Παπαδήμου. Στόχος ήταν, όπως δήλωναν τότε συνεργάτες του κ. Σαμαρά, η επιστροφή του στα ψηφοδέλτια των εκλογών. Ωστόσο, ο κ. Καμμένος είχε ήδη άλλα σχέδια, ενώ το δεύτερο μνημόνιο, τον Φεβρουάριο του 2012, του έδωσε την κοινοβουλευτική και πολιτική βάση για να δοκιμάσει την τύχη του ως επικεφαλής κόμματος. Κατά τη συγκρότηση των Ανεξάρτητων Ελλήνων, με τη συμμετοχή στελεχών που είχαν διαγραφεί από τη Ν.Δ. και του δημοσιογράφου Γ. Τράγκα (σ.σ. προχθές, δήλωσε ανακουφισμένος που δεν συμμετείχε τελικά στο σχήμα) ο κ. Καμμένος επέμενε στο «μη αρχηγικό» κόμμα. Υπήρξε, μάλιστα, μία άτυπη συμφωνία μεταξύ του Π. Καμμένου και των Κ. Μαρκόπουλου και Χρ. Ζώη, που αντικειμενικά ήταν οι δύο ισχυροί παίκτες στο νέο σχήμα. Η συμφωνία αυτή προέβλεπε ότι ο κ. Καμμένος θα έχει την πρωτοκαθεδρία κατά την πρώτη τεταμένη περίοδο, καθώς ο λόγος του ήταν ελκυστικός για το τμήμα του εκλογικού σώματος που επιχειρούσε να προσελκύσει το νέο κόμμα. Σε δεύτερο χρόνο, όταν η πολιτική θα επέστρεφε «από τα αλώνια στα σαλόνια», ο κ. Καμμένος θα παραχωρούσε τη σκυτάλη σε άλλο στέλεχος, ήταν το δεύτερο σκέλος εκείνης της άτυπης συμφωνίας. «Δεν μας ενδιαφέρουν, αυτή τη στιγμή, οι αναγνώστες της “Καθημερινής”» εξηγούσε, τον περασμένο Μάιο, ένα από τα στελέχη που τις προηγούμενες ημέρες αποχώρησε από το κόμμα του κ. Καμμένου. «Το κοινό αυτό θα το προσεγγίσουμε σε δεύτερο χρόνο», προσέθετε. Ο χρόνος ήρθε, όμως, το κόμμα κινήθηκε σε σταθερά αντιμνημονιακή ρητορική, όταν ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρούσε σε προσαρμογές της θέσης του. Παράλληλα, το «κίνημα» κατέληξε σε... ενός ανδρός αρχή. «Ολα τα κόμματα είναι αρχηγικά» είπε την Πέμπτη ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Παύλος Χαϊκάλης, εκ των πρωταγωνιστών της μετεκλογικής φάσης του κόμματος. Κάπως, έτσι, σύμφωνα δηλαδή με τις διαθέσεις και τις απόψεις του κ. Καμμένου προέκυψαν οι θέσεις για το δολάριο και τη δυνατότητα σύνδεσης του ελληνικού νομίσματος σε αυτό (σ.σ. ιδρυτική θέση του κόμματος ήταν η παραμονή στο ευρώ), οι επίμονες αναφορές για συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ, που ανάγκασε τον Δημήτρη Παπαδημούλη από το βήμα της Βουλής να τις απορρίψει λέγοντας ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σοβαρό κόμμα», οι προτάσεις για παραίτηση των βουλευτών των δύο κομμάτων ώστε να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές, παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα. Η γραμμή που ακολουθούσε ο κ. Καμμένος «γελοιοποιούσε την εναλλακτική ενός αντιμνημονιακού κεντροδεξιού κόμματος, στέλνοντας τους ψηφοφόρους στο ΣΥΡΙΖΑ ή τη Χρυσή Αυγή», σύμφωνα με τα στελέχη που αποχώρησαν. Κυρίως, απέτρεπε τον σχεδιασμό των προερχόμενων από τη Ν.Δ. στελεχών να καταστήσουν τους ΑΝΕΛ κεντρική συνιστώσα στο κεντροδεξιό τόξο και, ενδεχομένως, να ισχυροποιήσουν και τον δικό τους ρόλο στις εξελίξεις