Η γερμανια και οι χωρες ιφιγενειες

15:34 25/3/2013 - Πηγή: Fimotro

Του Θωμά Σίδερη*Τον Σεπτέμβριο του 1938 η Γαλλία, η Αγγλία και οι λοιπές ευρωπαϊκές δυνάμεις παραδίδουν την Τσεχοσλοβακία στη Γερμανία με σκοπό να σώσουν τη γηραιά ήπειρο και –υποτίθεται- να διασφαλίσουν την ειρήνη. Η Συμφωνία του... Μονάχου θεωρείται ως η πιο επαίσχυντη συνθήκη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου είναι ο Άγγλος πρωθυπουργός Νεβίλ Τσάμπερλαιν, ο Γάλλος ομόλογός του Έντουαρντ Νταλαντιέ και, φυσικά, ο Χίτλερ. Κάπου εκεί μέσα εμπλέκονται και οι Σοβιετικοί που αισθάνονται απομονωμένοι

και συμπεραίνουν ότι οι δυτικοί είναι ικανοί να συνεργάζονται και με το διάβολο, στη συγκεκριμένη περίπτωση με τους ναζί.

75 χρόνια αργότερα. Δεν είναι το Μόναχο, αλλά οι Βρυξέλλες. Δεν είναι η Τσεχοσλοβακία, αλλά η Κύπρος. Δεν είναι φθινόπωρο, αλλά αρχές της άνοιξης. Το μόνο που σταθερά μένει το ίδιο είναι η Γερμανία και τα γερμανικά συμφέροντα. Ο Χουάν Τόρες Λόπες είναι καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης. «Η Άνγκελα Μέρκελ, όπως ο Χίτλερ, κήρυξε τον πόλεμο στην υπόλοιπη ήπειρο, αυτή τη φορά για να εξασφαλίσει έναν οικονομικό ζωτικό χώρο» σημειώνει στην ισπανική El Pais και προσθέτει: «Μας τιμωρεί (η Μέρκελ) για να προστατεύσει τις μεγάλες επιχειρήσεις της και τις τράπεζές της και επίσης για να ξεχαστεί από το εκλογικό σώμα της το επαίσχυντο μοντέλο εξαιτίας του οποίου το επίπεδο της φτώχειας στη χώρα της είναι το υψηλότερο των 20 τελευταίων ετών».
Ο νομπελίστας οικονομολόγος Χριστόφορος Πισσαρίδης ασκεί δριμεία κριτική στον Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος φαίνεται ότι του είχε δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες: «Σε αντίθεση με προηγούμενους Γάλλους προέδρους, ο κ. Ολάντ, στο πρόσωπο του οποίου είχαν δημιουργηθεί προσδοκίες για αλλαγή στάσης στην Ευρώπη σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής, έχει εξαφανιστεί». Την ίδια στιγμή η γαλλική Liberation υπερτονίζει την αποφασιστική πολιτική των Βρυξελλών: «Η Ευρώπη θέλει να κλείσει το καζίνο που λέγεται Κύπρος». Για τα μαύρα ταμεία της Siemens όμως, ούτε λόγος.
Όπως το 1938 έτσι και το 2013, οι Γερμανοί ζητούν χώρες – Ιφιγένειες. «Δεν απαιτείται επικύρωση από τη κυπριακή βουλή η συμφωνία που συνήψε σήμερα η Κύπρος με τους διεθνείς πιστωτές» δηλώνει ο Σόιμπλε και πετά τη μπάλα στη Μπούντεσταγκ. Οι λοιπές ευρωπαϊκές δυνάμεις προστρέχουν στο κάλεσμα της Γερμανίας για να σώσουν την Ευρώπη. Το 1938 όλα γίνονταν ερήμην της Τσεχοσλοβακίας. Επτά δεκαετίες αργότερα υπάρχει απλώς το πρόσχημα της συμμετοχής.
Η Συμφωνία του Μονάχου δεν απέτρεψε τον πόλεμο. Δυο μέρες μετά ο Χίτλερ εισέβαλε στην Πράγα. Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι σε συνδυασμό οι δυνάμεις της Τσεχίας, της Γαλλίας και της Βρετανίας θα μπορούσαν άνετα να έχουν κατατροπώσει τους ανέτοιμους Γερμανούς, των οποίων τα τανκ χάλασαν στο δρόμο προς την Πράγα, αποτρέποντας έτσι περαιτέρω τον πόλεμο στην Ευρώπη. «Αλλά καθώς οι δύο αυτοί αρχηγοί κρατών θυσίαζαν την Τσεχική δημοκρατία στο ναζιστή δικτάτορα, ο Τσάμπερλαιν υπερηφανευόταν ότι είχε επιτευχθεί «ειρήνη με την τιμή, ειρήνη για την εποχή μας». Οι στιγμές της επαίσχυντης δόξας του ήταν φευγαλέες» σημειώνει η τελευταία επιζώσα του Ολοκαυτώματος Άλις Χερτζ-Σόμμερ.
Η συμφωνία του Eurogroup για την Κύπρο δε θα περισώσει σε καμιά περίπτωση τη χαμένη τιμή της Ευρωζώνης για τον απλούστατο λόγο ότι η Deutsche Bank «τα θέλει όλα». Κι οι επευφημίες γρήγορα θα κοπάσουν. Μετά τη Συμφωνία του Μονάχου, ο Γάλλος πρωθυπουργός φθάνοντας στο Παρίσι φέρεται να δήλωσε: «Οι ανόητοι, αν ήξεραν τι επευφημούν!».
* Ο Θωμάς Σίδερης είναι πολιτικός επιστήμονας και δημοσιογράφος.