Η παρακμη της ευρωπης

12:48 22/11/2012 - Πηγή: Fimotro

Ρεπορτάζ : Γιώργος Καπόπουλος
(από το Έθνος)
Σε δέκα χρόνια από σήμερα, στην επόμενη οικονομική κρίση, θα τεθεί σε δοκιμασία η φερεγγυότητα της ευρωπαϊκής επιλογής της Γερμανίας... Αυτά έγραφε το 1992 ένας από τους πιο γνωστούς ιστορικούς της...
μεταπολεμικής Γερμανίας, ο Imanuel Geiss, μια προφητική διαπίστωση, η υλοποίηση της οποίας καθυστέρησε μια δεκαετία.
Σήμερα αποτελεί μακρινό παρελθόν η εποχή κατά την οποία οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας αντιμετώπιζαν πολιτικά και όχι λογιστικά τις μεγάλες προκλήσεις

του καιρού τους, συμπαρασύροντας και τους υπόλοιπους εταίρους τους:Μετά το 1974-77 η τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα των Εννέα αποφάσισε να στηρίξει με την πλήρη και ισότιμη ένταξη τις τρεις χώρες του Νότου, Ελλάδα, Πορτογαλία και Ισπανία, με σαφή πολιτική επιλογή τη στερέωση των δημοκρατικών καθεστώτων παρά την απόκλιση του Νότου από το επίπεδο ανάπτυξης των χωρών-μελών της και το κόστος χρηματοδότησης πολιτικών σύγκλισης.Μετά το 1989-90, οι Κολ - Μιτεράν όχι μόνο πλαισίωσαν την ενοποίηση της Γερμανίας με την επιτάχυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά άνοιξαν τον δρόμο για την πλήρη ένταξη των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.Την άνοιξη του 1998, μετά από μια σκληρή και μακρά διαπραγμάτευση, συγκροτήθηκε η πρώτη Ομάδα Μελών της Ευρωζώνης με πολιτικά κριτήρια με τη συμμετοχή της Ιταλίας που άνοιξε τον δρόμο για την ταυτόχρονη ένταξη Ισπανίας - Πορτογαλίας, αλλά και για την ένταξη της Ελλάδας δύο χρόνια αργότερα.Ολα τα παραπάνω ήταν πολιτικές επιλογές με κριτήριο την προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στο σύνολό της.Σε ένα παρελθόν όχι τόσο μακρινό η προς τα εμπρός πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης προϋπέθετε ηγέτες με ανάστημα τόσο σε Γερμανία και Γαλλία όσο και στις χώρες που έπρεπε να αναλάβουν το κόστος πρώτον της σύγκλισης με το κοινοτικό κεκτημένο και στη συνέχεια με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η σχέση ήταν αμφίδρομη, καθώς η πολιτική διορατικότητα ήταν κοινός παρονομαστής στον Βορρά και στον Νότο.Τα προβλήματα δεν έλειπαν αλλά αντιμετωπίζονταν μετωπικά: ο πόλεμος χαρακωμάτων της Θάτσερ για τον κοινοτικό προϋπολογισμό βρήκε απέναντι τη συντριπτική πλειονότητα των χωρών - μελών, ενώ το φιλοαμερικανικό μπλοκ των Μπλερ-Αθνάρ και της Ανατολικής Ευρώπης που το 2003 στήριξε την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ έφερε πιο κοντά τον γαλλογερμανικό άξονα με τις χώρες που ήθελαν περισσότερη συνοχή.Δίχως αμφιβολία στην αφήγηση της δημοσιονομικής κρίσης από την άνοιξη του 2010 μέχρι και σήμερα στην Ευρωζώνη έχουμε συνηθίσει να επιρρίπτουμε μονομερώς την ευθύνη στην ηγεσία της Γερμανίας, παραγνωρίζοντας τη σκληρή και οδυνηρή πραγματικότητα που λέει ότι αν το Παρίσι, η Ρώμη και η Μαδρίτη είχαν αναλάβει εγκαίρως τον ρόλο τους και τις ευθύνες τους, τότε οι Μέρκελ - Σόιμπλε θα είχαν συνετιστεί εγκαίρως με το μήνυμα ότι η ατζέντα της γερμανικής Ευρώπης έχει απαγορευτικό κόστος.Την άνοιξη του 2010 η ασθμαίνουσα και αγωνιούσα εκτός Αγορών Ελλάδα δεν προσέκρουσε μόνο στην απόφαση του Βερολίνου να την καταστήσει Ιφιγένεια προς προληπτικό