Η περιεργη σταση της αριστερας

16:02 27/9/2013 - Πηγή: Fimotro

Του Δημήτρη Γιάκα
Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Αγαπητό Fimotro,
Το τελευταίο διάστημα έχουμε γίνει μάρτυρες περίεργων καταστάσεων, που δυστυχώς παίρνουν μέρος ακόμα και οι πολιτικοί οργανισμοί του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου». Ξαφνικά και τελείως τυχαία, θέλω να...
είναι βέβαιος γι αυτό, συμβαίνουν πρωτοφανή γεγονότα στη σαραντάχρονη μεταπολιτευτική πορεία της χώρας μας.
Ενώ βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα των παρεμβάσεων της τρόικας στα εσωτερικά πράγματα της χώρας, όπως απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, ασφυκτικές πιέσεις για διαρθρωτικές αλλαγές, για άρον-άρον αποκρατικοποιήσεις

έστω και αν αυτές είναι εκποιήσεις, όσο και αν σκληραίνουν τα χτυπήματα τόσο πιο ασθενικές είναι οι αντιδράσεις της κοινωνίας. Μάλιστα, θα περίμενε κανείς διαφορετική αντιμετώπιση από τα κόμματα της αριστεράς, συνδικαλιστικές οργανώσεις αλλά και πρώτα απ’ όλα από τον ίδιο τον λαό συντεταγμένα και οργανωμένα.
Εφ όσον η τρόικα κρίνει ότι στους 1.500.000 ανέργους πρέπει να προστεθούν ακόμα 25.000 δημόσιοι υπάλληλοι, ίσως για να παρηγορηθούν οι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα, οι αντιδράσεις είναι μάλλον χλιαρές. Οι εξοντωτικοί έμμεσοι φόροι πλήττουν όλο και περισσότερο το λαό απομυζώντας το γνωστό «ελληνικό κομπόδεμα».
Τώρα λοιπόν που θα περίμενε κανείς κοινωνική έκρηξη, τώρα έσκασε και το φαινόμενο του νεοναζισμού στην Ελλάδα, που σκέπασε σαν μαύρο πέπλο όλα όσα περνάει ό Έλληνας τα τελευταία τέσσερα χρόνια και έκανε όλους μας να ξεχάσουμε ακόμα και ότι μας έχουν απολύσει. Ασχολείται ένας ταλαίπωρος λαός από το πρωί μέχρι το με τους φασίστες που ενώ πριν από οκτώ χρόνια ήταν ένα κόμμα του 0,5 τοις εκατό ξαφνικά αναρριχήθηκε στο 10% περίπου. Τα συστημικά μέσα ενημέρωσης αναλώνονται σε μονοθεματικά δελτία ειδήσεων με της οπωσδήποτε ανησυχητική δράση της ακροδεξιάς στη χώρα αγνοώντας σχεδόν τα όσα πρωτόγνωρα συμβαίνουν γύρω μας. Εκείνο όμως που πραγματικά είναι εντυπωσιακό, είναι ότι ακόμα οι αριστεροί πολιτικοί σχηματισμοί πέφτοντας στην καλοστημένη παγίδα των ΜΜΕ ασχολούνται με αντιφασιστικά συλλαλητήρια την ώρα που ο «άλλος» τρώει για πρωινό δημόσιους υπαλλήλους αορίστου χρόνου και για βραδινό μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους χωρίς ουσιαστικά καμία ενόχληση.
Η τυπική συμμετοχή στις απεργίες και συλλαλητήρια της ΑΔΕΔΥ δεν μπορούν να αποτελέσουν άλλοθι για την αποπροσανατολισμένη πορεία της αριστεράς. Μια πορεία, που τρέχει πίσω από το εκτροχιασμένο τρένο της ενημέρωσης. Καλά. Το ξέρουμε ότι όλοι εμείς οι δημοκράτες αριστεροί έχουμε ιδιαίτερη ευαισθησία στη διαφύλαξη της δημοκρατίας στο τόπο μας αλλά δεν βλέπουμε ότι τώρα, αυτή τη στιγμή συμβαίνουν πρωτόγνωρα πράγματα στη ζωή του Ελληνικού λαού;
Αντίθετα, για αντίδραση, τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως της αριστεράς δεν θα έπρεπε να ασχοληθούν πέρα από όσο απαιτείται και δεν θα έπρεπε να είχαν πέσει στη στημένη παγίδα, που ξαφνικά ξεπρόβαλε στη χώρα μας και απασχολεί όλους μας και ονομάζεται φασισμός νεοναζισμός κ.λ.π.
Το γεγονός ότι κλείνουν σπίτια και καταστρέφονται οικογένειες φαίνεται ότι δεν αποτελεί “πιασάρικο” θέμα πόσο μάλλον όταν αφορά δημόσιους υπαλλήλους. Το γεγονός ότι καθημερινά καταλύεται η δημοκρατία με το να ξεχειλώνουν το περίφημο άρθρο 103 του συντάγματος και αποφασίζοντας εκ των προτέρων πόσους πρέπει να απολυθούν χωρίς να προηγηθούν αντίστοιχες μελέτες υπηρεσιακών δομών, δεν συγκινεί κανέναν;
Όμως το λυπηρό είναι ότι εμπλέκεται και η αριστερά σ’ αυτή προσπάθεια αποσιώπησης που γίνεται από την πλειοψηφία των συστημικών ΜΜΕ, ευτυχώς όχι όλων, με το να τροφοδοτούν τα πάνελ των καναλιών και των ραδιοφώνων με μεγαλοστελέχη τους και όλοι μαζί σύσσωμοι, κυβέρνηση, αντιπολίτευση με ομοβροντίες δηλώσεων να καταγγέλλουν τον φασισμό. Λαμβάνουν μέρος όλοι μαζί στα ίδια πάνελ. Αυτοί που τροφοδότησαν επί 40 χρόνια την άνοδο της ακροδεξιάς στη χώρα και αυτοί οι αριστεροί, με τους αδιαμφισβήτητους αγώνες κατά του φασισμού και ενωμένοι σαν μια γροθιά εξαπολύουν τα βέλη τους στο “φαινόμενο” νεοναζισμός.
Όλοι οι άλλοι προς το παρόν κόψτε το λαιμό σας.
Εννοώ οι ενάμισι εκατομμύριο απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα μαζί με τους εκατό πενήντα χιλιάδες, μέχρι το 2015, του δημοσίου τομέα.