''προσπαθουμε να μαζεψουμε τα κομματια μασ''...

18:15 20/4/2015 - Πηγή: Fimotro

Κερατσίνι, 19 μήνες πριν. Είναι 18 Σεπτέμβρη του 2013. Ένα νέο παιδί, μουσικός, ράπερ με αντιφασιστική δράση, πέφτει ...
νεκρό. Χτυπημένο από το μαχαίρι του Γιώργου Ρουπακιά.

Είναι η αρχή ενός θρίλερ που θα οδηγήσει σε κοινωνικούς αλλά και πολιτικούς τριγμούς μία ολόκληρη χώρα, με φυλάκιση, μάλιστα, μεταξύ άλλων, εκλεγμένων μελών της Βουλής.

Η μεγάλη δίκη της ΧΑ ξεκινά, με φόντο το δράμα

που βιώνει η οικογένεια του Παύλου Φύσσα, για την οποία ο χρόνος σταμάτησε τη στιγμή που αποχαιρέτησαν το παιδί τους. Μία δύσκολη ημέρα η αυριανή, που φέρνει στο μυαλό των μελών της οικογένειας όλα αυτά που επί της ουσίας δεν μπορούν να ξεχάσουν στο χρονικό αυτό διάστημα χωρίς το παιδί τους. Κάνουν κουράγιο, προσπαθούν να βρουν τη δύναμη για να αντιμετωπίσουν τη δίκη που ξεκινά.

«Προσπαθούμε απλά να μαζέψουμε τα κομμάτια μας... Ξεκινάει η δίκη, είναι μία πολύ δύσκολη ημέρα για εμάς, καταλαβαίνετε δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς αυτά που αισθανόμαστε αυτή τη στιγμή» λέει στο protothema.gr η μάνα του Παύλου Φύσσα, Μάγδα.

Είναι η γυναίκα που προσπαθεί να δώσει κουράγιο στην οικογένεια, να σταθεί βράχος και να προσπαθήσει να δώσει δύναμη σε όλους. Είναι εκείνη που έπρεπε να κάνει πέτρα την καρδιά της και να προσπαθήσει να διαχειριστεί το φρικτό αυτό γεγονός, που ανέτρεψε τα δεδομένα της ζωής της: τη δολοφονία του γιου της.

Σε αποκλειστική συνέντευξη που είχε παραχωρήσει πριν λίγο καιρό στο protothema.gr ο πατέρας του νεαρού Παύλου, o κ. Παναγιώτης είχε πει άλλωστε ότι η απώλεια του παιδιού του είναι μία πληγή που δεν θα κλείσει ποτέ: «Ο Παύλος είναι μία μεγάλη απώλεια. Για μια ζωή θα την έχουμε αυτή την πληγή που δε θα κλείσει, παρά μόνο όταν φύγουμε και εμείς από τη ζωή».

Για εκείνον ο χρόνος που περνά είναι μία σκληρή δοκιμασία και μία διαρκής πάλη με τη φρικτή πραγματικότητα της ζωής χωρίς τον Παύλο.

Ο κ. Παναγιώτης Φύσσας είχε πει πως η εκδίκηση δεν είναι κάτι που τον αφορά, ενώ είχε προκαλέσει αίσθηση με την τιμωρία που είχε ζητήσει για τον άνθρωπο που αφαίρεσε τη ζωή του παιδιού του. «Να σας πω κάτι έτσι όπως το νιώθω, αυθόρμητα. Στα αλήθεια σας το λέω, δεν επιθύμησα ποτέ εκδίκηση. Αυτός ο άνθρωπος είναι ένα αρρωστημένο μυαλό που δεν έχει θέση στην κοινωνία. Δεν ξέρω πως ακούγεται αυτό, αλλά εγώ έτσι νιώθω. Η τιμωρία του θα ήταν να του κόψουν και τα δύο χέρια από τη ρίζα και να τον αφήσουν ελεύθερο μετά. Ναι, αυτήν την τιμωρία θα ήθελα για το φονιά του γιου μου»