Τελικά μπορεί να γίνει διαγραφή χρεών σε ασφαλιστικά ταμεία; ας δούμε το παρακάτω άρθρο

14:06 12/12/2016 - Πηγή: Fimotro

Οι πολίτες στη συντριπτική τους πλειοψηφία ταλανίζονται από τις οφειλές προς το Δημόσιο και κυρίως προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία.

Μέχρι πρότινος, μοναδικός τρόπος να αντιμετωπιστούν οι εν λόγω οφειλές, οι οποίες σε περίπτωση μη εμπρόθεσμης καταβολής τους

οδηγούσαν σε συνεχείς προσαυξήσεις, ήταν η ένταξη σε κάποια ρύθμιση με τον αντίστοιχο Οργανισμό.

Γράφει η Άννα Κορσάνου

(Δικηγόρος)

Ωστόσο, πλέον, οι ρυθμίσεις που γίνονται από

τους αρμόδιους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς με τους

οφειλέτες έτσι ώστε οι τελευταίοι να μπορούν να καταβάλουν τμηματικά την οφειλή τους, δεν

ξεπερνούν τους 12 μήνες, με αποτέλεσμα η μηνιαία οφειλόμενη δόση να είναι δυσθεώρητη, καθιστώντας μη αξιοποιήσιμη αυτή τη λύση για τους πολίτες.

Ωστόσο, η τροποποίηση που επήλθε στο νόμο 3869/2010 σχετικά με τη «Ρύθμιση οφειλών των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων»,

με τον όλως πρόσφατο νόμο 4336/2015, διεύρυνε το πεδίο εφαρμογής του.

Έτσι, μέσω των ευεργετικών διατάξεων του νόμου 3869/2010, μπορούν

ρυθμιστούν οι οφειλές φυσικών προσώπων προς το Δημόσιο, τη Φορολογική

Διοίκηση, τους ΟΤΑ Α’ και Β’ βαθμού και τους Οργανισμούς Κοινωνικής

Ασφάλισης, και σαφώς να επιτευχθεί διαγραφή σημαντικού μέρους

αυτών, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στις διατάξεις του νόμου 3869/2010.

Το Νοέμβριο του 2016 εξεδόθη η πρώτη οριστική απόφαση που κάνει

δεκτή αίτηση του ν. 3869/2010, στην οποία εκτός από οφειλές σε τραπεζικά

ιδρύματα υπήρχαν και οφειλές σε Ασφαλιστικά Ταμεία. Αυτή η απόφαση, η

οποία εξεδόθη από το Ειρηνοδικείο Ιλίου ( αρ. αποφ. 398/2016) έχει μεγάλη

σημασία για το σύνολο των πολιτών που ταλανίζονται και από τις οφειλές

τους στα Ασφαλιστικά ταμεία. Ειδικότερα, κάνοντας δεκτή την αίτηση αυτή, το

Ειρηνοδικείο Ιλίου θεώρησε ότι βασίμως εισάγονται προς ρύθμιση οι οφειλές

προς τα ασφαλιστικά ταμεία, σύμφωνα με την τροποποίηση του ν. 3869/2010

από το ν. 4336/2015 και ρύθμισε αυτές για χρονικό διάστημα 36 μηνών (3

έτη), με καταβολή δόση που βρίσκεται εντός των δυνατοτήτων του αιτούντα,

και με οριστική διαγραφή για το υπόλοιπο των οφειλών.

Τα ασφαλιστικά ταμεία στη συγκεκριμένη υπόθεση προέβαλλαν ένσταση

έλλειψης αρμοδιότητας, υποστηρίζοντας ότι αρμόδια δεν είναι τα πολιτικά

αλλά τα διοικητικά δικαστήρια. Ωστόσο, το Ειρηνοδικείο Ιλίου στην απόφασή

του απέρριψε την ένσταση αυτή, σημειώνοντας ότι με την απόφασή του δεν

γίνεται δεσμευτική διάγνωση έννομης σχέσης ούτε κρίνεται η νομιμότητα των

οφειλών, αλλά διατάσσεται το κατάλληλο ρυθμιστικό μέτρο, που είναι η

ρύθμιση των οφειλών στο σύνολό τους.

Επιπλέον, το Ειρηνοδικείο Ιλίου, απέρριψε την ένσταση

αντισυνταγματικότητας που προέβαλλαν τα ασφαλιστικά ταμεία,

επισημαίνοντας ότι η περικοπή οφειλών υπερχρεωμένων ήδη πολιτών δεν

στερεί τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης από αναγκαίους πόρους, όταν η

αβεβαιότητα είσπραξης σε σχέση με τη δυνατότητα εξοφλήσεως είναι

ιδιαίτερα υψηλή. Άλλωστε, υπογραμμίζει η απόφαση, ο υπερχρεωμένος

οφειλέτης ακριβώς λόγω της ιδιότητάς του δε θα μπορούσε να αντεπεξέλθει

ούτως ή άλλως στις υποχρεώσεις του.