Τσιπρασ-μειμαρακης: 55 χρονια μετα το πρωτο ντιμπειτ κενεντι-νιξον το 1960!

12:58 7/9/2015 - Πηγή: Fimotro

Γράφει ο Κ.Π.
«Δεν μπορώ να βάλω μέι-καπ γιατί εγώ θα φαίνομαι
με φτιασιδώματα και αυτός όχι». Ρίτσαρντ Νίξον.
Αγαπητό Fimotro,
Ήταν 26 Σεπτεμβρίου 1960, όταν σε ένα μικρό στούντιο του τοπικού τηλεοπτικού σταθμού CBS στο Σικάγο, ο τότε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον(πρόεδρος ο...
Ντουνάιτ Αιζενχάουερ) και ο νεαρός γερουσιαστής της Μασαχουσέτης, Τζον Κένεντι, έδιναν την πρώτη πολιτική τηλεμαχία, στην ιστορία των ΗΠΑ

και ολόκληρο τον κόσμο, για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών!

Αυτή η πολιτική τηλεμαχία-ντιμπέιτ, υιοθετήθηκε από όλες σχεδόν τις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου και έγινε το βαρόμετρο για το νικητή και την επικράτηση ενός πολιτικού ηγέτη σε χώρα της Ευρώπης, Αμερικής και άλλες Ασιατικές χώρες.

Οι δύο μονομάχοι και υποψήφιοι πρόεδροι, πήραν θέσεις απέναντι, σε 3 ιερά τέρατα της δημοσιογραφίας. Τον Γουίλιαμ Πάλεϊ CBS, Ρόμπερτ Σάρνοφ NBC, και Λέοναρντ Γκόλντενσον ABC. Συντονιστής του ντιμπέιτ το άλλο αστέρι ο Χάουαρντ Κ. Σμιθ.

Στην Ελλάδα, 14 Σεπτεμβρίου 2015 τον ίδιο μήνα και 55 χρόνια μετά, καλούνται, δύο υποψήφιοι πρωθυπουργοί Τσίπρας-Μειμαράκης να αναβιώσουν κάτι ανάλογο, που καθιερώθηκε ως μοντέλο, παγκόσμιας αναγνώρισης. Μέσα από κανόνες, και κανονισμούς ερωτοαπαντήσεων, αναδεικνύουν σε μεγάλο βαθμό τον νικητή μιας τέτοιας αναμέτρησης. Μέχρι σήμερα, ένα τέτοιο μείζων γεγονός σε όλες του τις εκφάνσεις, καθηλώνει δεκάδες εκατομμύρια τηλεθεατών μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες, διαδίκτυο , αλλά και ακροατές ραδιοφώνου.
Από τις μέχρι τώρα προσπάθειες των Ελλήνων πολιτικών μετά το 1990 στις 6 τηλεμαχίες-ντιμπέιτ υποψηφίων που έγιναν, δεν είχαν καμιά σχέση με τα πραγματικά ντιμπέιτ Αμερικανικού και ευρωπαϊκού τύπου.

Είχα την ευκαιρία να συμμετέχω ως τεχνικός σύμβουλος πολιτικών παρατάξεων, αλλά και ως εντεταλμένος της κρατικής τηλεόρασης στην οργανωσή τους για μια άρτια εκτέλεση. Παρά τις προσπαθειές μας για κάτι διαφορετικό, ήταν όλα «σούπες» άοσμες χωρίς καμιά γεύση και βαρετές σαν τροφή για τους τηλεθεατές και ψηφοφόρους. Έχοντας παρακολουθήσει πολλά ευρωπαϊκά και Αμερικάνικά ντιμπέιτ, και συνομιλώντας με οργανωτές τέτοιων γεγονότων σε Ευρώπη και Αμερική, η βαρύτητα που δίνουν σε ένα τέτοιο γεγονός, τα Ελληνικά ντιμπέιτ, θα τα χαρακτήριζα φαρσοκωμωδία.

Τα ντιμπέιτ στην Αμερική και Ευρώπη, έχουν αναχθεί σε ολόκληρη επιστήμη. Σε ένα τέτοιο γεγονός ασχολούνται εκατοντάδες άνθρωποι. Πολιτικοί, επιστήμονες, ειδικοί σύμβουλοι, επικοινωνιολόγοι, αστρολόγοι, ψυχολόγοι, σκηνοθέτες, παραγωγοί, στυλίστες, μακιγιέρ, εκλογολόγοι, άνθρωποι των «υποψήφιων» Προέδρων και πολλές άλλες ειδικότητες. Το αμερικάνικο ντιμπέιτ είναι ένα μοντέλο που θεωρείται πολύ σημαντικό, και συχνά έχει τη δυνατότητα να ρυθμίσει το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα από τα επιχειρήματα και την προσωπικότητα των υποψηφίων που αναπτύσσονται σε καθορισμένο χρόνο, μέχρι και ένα λάθος του υποψηφίου ή ακόμα και από ένα κακό μακιγιάζ, φωτισμό η γκάφα. Συνήθως η διεξαγωγή τους γίνεται παρουσία κοινού και ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Η λεπτομέρεια στην οργάνωση ενός ντιμπέιτ είναι μείζων θέμα.

Οι υποψήφιοι συνήθως περνάνε πολλές ώρες με συνεργάτες τους, πριν το ντιμπέιτ, προβάροντας πιθανές ερωτήσεις των δημοσιογράφων σε περιορισμένο χρόνο, η λάθη που θα μπορούσαν να βλάψουν τον υποψήφιο. Κάτι τέτοιο είχαμε εφαρμόσει και εμείς για συγκεκριμένο πολιτικό, σε ελληνικό ντιμπέιτ και μάλιστα του βγήκε σε καλό!

Αλλά ας επιστρέψουμε σε Κένεντι-Νίξον και να κάνουμε τις συγκρίσεις με τα δύο ελληνικά ντιμπέιτ, 9 και 14 Σεπτεμβρίου και κυρίως Τσίπρα-Μειμαράκη. Με το 3ωρο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών, δεν θα ασχοληθώ, διότι προκαταβολικά θεωρώ ότι ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει, είναι ένα 3ωρο άνευ πολιτικού ενδιαφέροντος, αλλά ο κόσμος θα γελάσει, η θα νιώσει θυμό, οργή και αγανάκτηση από τα όσα θα ακούσει, όπως σε μια θεατρική παράσταση. Σπάνια τα πολιτικά ντιμπέιτ υπερβαίνουν σε χρόνο τα 90΄ λεπτά, ενώ δεν συμμετέχουν ποτέ τόσο πολλοί υποψήφιοι.

Με 6-8 πολιτικούς αρχηγούς και άλλοι τόσοι δημοσιογράφοι, μέσα στο 3ωρο θυμίζουν θεατρική επιθεώρηση, αν και εκεί ο χρόνος είναι μικρότερος και το πολύ γέλιο κουράζει...

Το στούντιο 3 της ΕΡΤ που έχουν γίνει όλα τα ντιμπέιτ, εκτός από ένα στην Πάντειο, είναι τελείως ακατάλληλο και μικρό για τη διεξαγωγή ενός μείζονος σημασίας τέτοιου θέματος. Αρχηγοί κομμάτων, δημοσιογράφοι, τεχνικοί και συνεργάτες πολιτικών, θα είναι σε ένα κλουβί και μια ατμόσφαιρα αποπνικτική. Καλό θα είναι οι οργανωτές να έχουν και εναλλακτικές λύσεις για απρόβλεπτα γεγονότα. Όσο και αν θεωρητικά ένα ντιμπέιτ, είναι τέλεια σχεδιασμένο, στην πράξη αλλάζουν τα δεδομένα και φέρνουν πανικό στους υπευθύνων εάν δεν έχουν κάνει και τις αναγκαίες προβλέψεις για τυχόν «ατυχήματα...».

Αλλά πάμε πίσω στην Αμερική. Σύμφωνα λοιπόν με δημοσιεύματα και μαρτυρίες της εποχής εκείνης, στο μικρό στούντιο του CBS στο Σικάγο έφθασε πρώτος ο Ρίτσαρντ Νίξον. Ήταν κουρασμένος και κάτωχρος. Είχε χτυπήσει το προσφάτως εγχειρισμένο γόνατό του και πονούσε. Οι δημοσιογράφοι πρόσεξαν ότι ο υποψήφιος πρόεδρος είχε χάσει βάρος και ίδρωνε. «Έμοιαζε με άνθρωπο που πήγαινε σε κηδεία, τη δική του κηδεία, παρά σε ένα ντιμπέιτ», έγραψε την επαύριον ένας δημοσιογράφος.

Λίγα λεπτά αργότερα έμπαινε στο στούντιο ο Τζόν Κένεντι. Λεπτός, ξεκούραστος, μαυρισμένος, με σκούρο κοστούμι, αστέρι της βραδιάς. Όπως παρατήρησε ο συντονιστής του ντιμπέιτ Χάουαρντ Κ. Σμιθ. «Εμοιαζε με αθλητή που απλώς ήρθε να τού φορέσουν το δαφνοστέφανο». Σε αντίθεση με τον Νίξον, ο οποίος τις προηγούμενες μέρες αρνήθηκε να προβάρει με τους συνεργάτες του πιθανές απαντήσεις, ο γερουσιαστής της Μασαχουσέτης είχε περάσει ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο με πρόβες και ξεκούραση. Και οι σύμβουλοι του Κένεντι χειρίζονταν τον υποψήφιό τους σαν άλογο κούρσας».

Το βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου, όλα πήγαν στραβά για τον Νίξον. Ακόμη και το γκρι κουστούμι που φορούσε τον έδειχνε χαμένο στο γκρι σκηνικό που οι δικοί του άνθρωποι είχαν προκρίνει. Και όταν οι μακιγιέρ πλησίασαν τους δύο υποψηφίους για να τους μακιγιάρουν, ο Κένεντι αρνήθηκε αμέσως. Ο Νίξον αρνήθηκε κι αυτός λέγοντας: «Δεν μπορώ να βάλω μέι-καπ γιατί εγώ θα φαίνομαι με φτιασιδώματα και αυτός όχι». Αυτό που δεν γνώριζε όμως ήταν, ότι οι βοηθοί του Κένεντι ήδη είχαν βάλει κάποιες πινελιές μακιγιάζ στο πρόσωπο του υποψηφίου τους.

Ο Κένεντι είχε επιλέξει ένα σκούρο κουστούμι για να ξεχωρίζει από το φόντο του σκηνικού και μιλούσε στην κάμερα, με το ελαφρύ μακιγιάζ που του έδινε φωτογένεια, ενώ ο Νίξον είχε αρνηθεί να βάλει μέικ-απ και απευθυνόταν στους δημοσιογράφους.

70 εκατ. τηλεθεατές υπολογίζεται ότι είδαν την πρώτη στην ιστορία της Αμερικής τηλεμαχία. Ο Κένεντι που μέχρι τότε υπολειπόταν στις δημοσκοπήσεις πέρασε μπροστά και τελικά κέρδισε τη μάχη. Από το πρώτο ντιμπέιτ το 1960 μέχρι σήμερα έχουν γίνει χιλιάδες σε όλο τον κόσμο με διάφορες παραλλαγές. Το Αμερικάνικο παραμένει το δημοφιλέστερο στο είδος του.

Το ντιμπέιτ που περιμένουμε Τσίπρα-Μειμαράκη, ας ευχηθούμε ότι θα ανταποκρίνεται σε αυτό που προσδοκά ο Έλληνας τηλεθεατής και ψηφοφόρος για να αποφασίσει ποιόν πολιτικό θα τιμήσει με την ψήφο του!

Θα έχουμε όμως την ευκαιρία να γράψουμε περισσότερα για την διεξαγωγή των Ελληνικών ντιμπέιτ και την συμπεριφορά των πολιτικών αρχηγών σε άλλη ανάρτηση!