Eμείς δεν ελπίζουμε…

13:40 1/1/2013 - Πηγή: Basket Blog

Ημέρα του Μεγάλου Βασιλείου η σημερινή για να μην ξεχνούμε και το εκκλησιαστικό μας πρωτόκολλο. Και επειδή εμείς ούτε φωτοστέφανο διεκδικούμε, ούτε το δικαιούμαστε εξαιτίας του πολυτάραχου βίου μας, ούτε… μεγαλώσαμε ποτέ για να αποκτήσουμε το δικαίωμα να συμβουλεύσουμε νεότερους, επιλέξαμε δάνεια λόγια.

"Τὸ μὴ δεῖν εἰς ἅπαξ τοῖς ἀνδράσι τούτοις, ὥσπερ πλοίου τὰ πηδάλια τῆς διανοίας ὑμῶν παραδόντας, ἧπερ ἂν ἄγωσι, ταύτη συνέπεσθαι, ἀλλ᾿ ὅσον ἐστὶ χρήσιμον αὐτῶν δεχομένους, εἰδέναι τί χρὴ καὶ παριδεῖν", δίδαξε ο εκ Πόντου Άγιος Βασίλειος. Όπερ σημαίνει

"δεν πρέπει να παραδώσετε στους άνδρες αυτούς (αρχαίους συγγραφείς) τo τιμόνι του νου σας, για να σας πάνε όπου αυτοὶ θέλουν. Δεν πρέπει να τους ακολουθείτε σε όλα. Πρέπει να πάρετε απ᾿ αυτοὺς ό, τι είναι χρήσιμο και να μη δώσετε προσοχὴ στα υπόλοιπα".

Ποια είναι τα "υπόλοιπα"; Ο… σεβασμός προς τους άλλους, ο σεβασμός προς τον μεγαλύτερο και ας μην είναι εκείνος απαραίτητα ο σοφότερος. Η έλλειψη σεβασμού δημιουργεί έπαρση. Έπαρση στη δουλειά (σ.σ. στο δημοσιογραφικό σινάφι περισσεύει και αποτελεί "εν πολλοίς" αιτία για τα δεινά μας). Έπαρση στη ζωή. Ο ενθουσιασμός συνιστά συστατικό επιτυχίας. Σε συγκεκριμένη δόση μπορεί να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα. Να τον αλλάξει. Τέτοιος που είναι άλλωστε, να τον γυρίσει κανείς ανάποδα πρέπει.

Οι νεότεροι θα πρέπει, λοιπόν, να χαλιναγωγήσουν την επιτηδευμένη, η μη, δεξιότητα στο "διοικείν" της ζωής και της δουλειάς τους. Να φροντίσουν μην αυτοπυρποληθούν από την φλογισμένη δύναμή τους. Σύμφωνα με ένα αμερικανικό απόφθεγμα "σεμνότητα είναι η λεπτή τέχνη να ενισχύεις τη γοητεία σου, υποκρινόμενος ότι δεν έχεις συναίσθηση της γοητείας σου". Αυτή η διαδικασία, λοιπόν, είναι εξόχως γοητευτική, αλλά η πλειονότητα δεν την αντιλαμβάνεται και πολύ μας λυπεί.

Στο καλωσόρισμα της νέας χρονιάς νιώσαμε την ανάγκη, επομένως, να εξωτερικεύσουμε αυτό που σκεφτόμασταν καιρό και απλά ελπίζαμε να βελτιωθεί. Εις μάτην. Ενδεχομένως, μοιάζει από μέρους μας μίζερο όλο αυτό το παραπονιάρικο ή μισοκακόμοιρο ύφος μέρα που είναι. Ενδεχομένως, κάποιοι άσπονδοι φίλοι μας να καταφύγουν στην παραπάνω αποστροφή μας για να μας "χτυπήσουν" ότι (ηλικιακά και μόνο) μεγαλώσαμε. Άλλο που δεν θέλουν για να αμφισβητήσουν τις ναρκισσιστικές τάσεις, που ενίοτε περικλείονται στη φύση μας. Είναι όμως η δική μας αλήθεια.

Ειδικά, ο χώρος μας πάσχει. Οι ευθύνες αγγίζουν και τους παλαιότερους, που δεν είχαν τρόπο να μεταλαμπαδεύσουν τους ενδεδειγμένους κώδικες ηθικής. Εμείς δεν ελπίζουμε. Θεωρούμε, ότι ο χώρος μας σβήνει. Και δεν σβήνει μόνο συνδικαλιστικά και θεσμικά. Αυτό συνέβη προ πολλού και δεν αποτελούσε έγνοια και ευθύνη των νέων. Διαμάντια στον χώρο υπάρχουν; Υπάρχουν… Μόνο, που δεν φτάνουν για να λυτρώσουν το σινάφι, που βολεύτηκε στη μετριότητα και την αλαζονεία…

Αρκετά, όμως, γκρινιάξαμε… Μακάρι, το 2013 πέρα από την αυτονόητη υγεία (σ.σ. που μόνο όταν την χάνει κανείς μαθαίνει να την εκτιμά) να κουβαλήσει την φωτισμένη πλευρά του καθενός μας. Μπας και βρούμε τις λύσεις για να επιστρέψει η προκοπή σ’ αυτό τον βασανισμένο τόπο…

Καλή χρονιά…

[e-mail]