We press play, don't press pause (pics & vid's)

10:02 25/11/2014 - Πηγή: Basket Blog

Όταν έβαζα τίτλο σε ένα άρθρο μου «Τι στο καλό μας συμβαίνει» δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν τόσο επίκαιρη η φράση αυτή και το αίσθημα αγανάκτησης τόσο έντονο.

Προσωπικά το μήνυμα είναι σαφές για όλους. Η πολιτική δεν έχει σχέση με τον αθλητισμό, πόσο μάλλον με το μπάσκετ.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Τα ερεθίσματα αρχίσαν νωρίς από το ποδόσφαιρο και το θέμα με των άλλων ποτέ Αλβανών εθνικιστών στον αγώνα με την Σερβία (σκεφτείτε να κάναμε εμείς κάτι αντίστοιχο για τις χαμένες πατρίδες στην Τουρκία ή και μέσα στην ίδια την Αλβανία...).

Συνεχίστηκε το ίδιο ζήτημα στον

αγώνα της Εθνικής ομάδος ποδοσφαίρου ΜΑΣ, εναντίον της Σερβίας στα Χανιά (!!!!), από παιδιά, λογικά αλβανόφωνα.

(Παιδιά στο έλεος της προπαγάνδας και μετά μιλάμε για την ISIS!!)

Και την προηγούμενη εβδομάδα μεταβήκαμε στο χώρο του μπάσκετ. Φίλαθλοι του Ερυθρού Αστέρα, πήγαν στην Τουρκία εκδρομή. Για χιλιάδες λάθος λόγους δεν μπήκαν στο γήπεδο. Δεν προστατεύτηκαν από καμία διοίκηση ή καμία αρχή (βλ. #Euroleague) και το αποτέλεσμα της οργής του απλού λαού της Τουρκίας σε σωρεία άλλων πραγμάτων (π.χ. Εξωτερική Πολιτική ή Αμερική).

Κατέληξε σε δράμα με τη δολοφονία ενός φιλάθλου.

Προσέξτε εικάζω ότι δεν υπάρχει δόλος γιατί μέχρι αποδείξεως του εναντίου, δε θα έπρεπε να βγάζουμε συμπεράσματα.

Έρχεται λοιπόν ο προπονητής μπάσκετ κύριος Αταμάν και δηλώνει στην συνέντευξη Τύπου, αφού έχει κερδίσει:

«Περίπου 300 τρομοκράτες ήλθαν εδώ, χωρίς εισιτήριο και επιτέθηκαν στο έθνος μας! Η Euroleague πρέπει να τους τιμωρήσει!»

Μετά όταν γιούχαραν στο ενός λεπτού σιγή στο Τουρκικό Πρωτάθλημα, έκανε τα δικά του, αλλά την σπίθα την είχε ήδη ανάψει.

Στη Σερβία, οι μισητοί αντίπαλοι του Ερυθρού Αστέρα, οι οπαδοί της Παρτιζάν, ενώθηκαν με τα «αδέλφια» τους και έκαψαν μια... σημαιούλα της Γαλατά, που υπήρχε πρόχειρη...

Οι Έλληνες μισητοί αντίπαλοι δε «συγχρονίστηκαν» (ΟΣΦΠ-ΠΑΟΚ), για να τιμήσουν ένα νεκρό.

Οι δε Τούρκοι «συνάδελφοι» συνέχισαν, αναρτώντας ένα πανό με το ποιος έχει σειρά, ΤΣΣΚΑ, ΟΣΦΠ ή Παρτιζάν...

Για να δείχνουμε τα καλά στο ποδόσφαιρο, τουλάχιστον το ξένο, να και οι οπαδοί δυο μεγάλων ομάδων που ανταλλάσουν κασκόλ ενώ δεν τους χωρίζουν ομάδες καταστολής αλλά απλή security…

Για την απόφαση σχετικά με το να μην ισχύσει ενός λεπτού σιγή στην Ελλάδα, υπεύθυνος θεωρητικά είναι αρχικά ο ΕΣΑΚΕ. Μέλος της Euroleague και σίγουρα αρμόδιος για να παρθεί μια τέτοια απόφαση το Σάββατο. Αν όχι μπορούν επίσημα, όπως η ΚΑΕ ΠΑΟΚ, να εξηγήσει. Θα μου πείτε ότι ήταν Σαββατοκύριακο... Δε μιλάμε για δημόσιο φορέα αλλά ιδιωτικό και κυρίως απόφαση που δεν μπορεί κάποιος να την πάρει στο ζέσταμα μιας ομάδος αλλά μπορεί έστω τηλεφωνικά να τη δώσει σε όλους τους προέδρους της Α1. Η βία δεν είναι η λύση και εμείς ως Έλληνες πρέπει να είμαστε οι πρώτοι που δίνουμε το παράδειγμα σε όλους τους άλλους λαούς.

Από την αρχαία ελλάδα (π.χ. Όμηρος) μέχρι την Ολυμπιακή εκεχερεία, η πολιτική ήταν έξω από τους αθλητικούς χώρους. Ένας μικρός λαός των Βαλκανίων, μια ακόμα πιο μικρή χώρα της Ευρώπης δίδαξε πρώτη πολιτισμό. Αυτό διδάξαμε σε όλο τον κόσμο, αυτήν την κληρονομιά κουβαλάμε. Για ΠΣΑΚ, ΣΕΠΚ κτλ (για όσους δεν γνωρίζουν σύνδεσμο Ελλήνων παικτών και Ελλήνων προπονητών μπάσκετ) το αφήνω εκτός συζήτησης. Δεν είδα ανακοίνωση όταν πέθανε παιδάκι σε δημόσιο σχολείο παίζοντας μπασκετ, τώρα θα δω...

Θα μείνω λοιπόν σε παραδείγματα τρίτων όπως στις ιστορίες που γράφουμε συχνά , πυκνά στο σαιτ μας, της Lauren Hill, ή του Τζον Ρέντμαν και θα προσπαθώ, όπως μπορώ, να εξυμνώ τον αθλητισμό έναντι όσων συμβαίνουν γύρω μου (Ελλάδα, Μέση Ανατολή, Ισραήλ, Γάζα, Ρωσία, Αμερική κτλ)

Πριν βάλω την τελεία στο κείμενο μου να δικαιολογήσω το τίτλο μου, που πρόερχεται από ένα τραγούδι του Macklemore, που προσπαθεί να μιλήσει για μια αγάπη σε όλο το κόσμο, χωρίς διακρίσεις, έτσι και εμείς μιλάμε για ένα αθλητισμό χωρίς διακρίσεις εθνικές, πολιτικές εξαρτήσεις και άλλα κακά… We press play, don't press pause
Progress, march on
With the veil over our eyes
We turn our back on the cause…..No law is gonna change us
We have to change us
Whatever God you believe in
We come from the same one
Strip away the fear
Underneath it's all the same love
About time that we raised up...

Σημειώση:

Η φωτογραφία του πρώτου θέματος ανήκει στον © Photographer Jan Grarup , από γήπεδο μπάσκετ στην Σομαλία (Δείτε το θέμα του εδώ)