Ακόμα ένα παράσημο

01:03 11/5/2013 - Πηγή: Basket Blog

Στη Ρώμη ήταν ο Ρίβερς και το πεπρωμένο μετά τους δύο χαμένους τελικούς σε Τελ Αβίβ και Σαραγόσα. Στην Πόλη πέρυσι ήταν το χέρι του... Θεού Πρίντεζη και η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των τελικών της διοργάνωσης.

Φέτος μπορεί (ακόμα) να μην έχει πάρει την κούπα (που θα την πάρει...) ο Ολυμπιακός αλλά έχει ήδη κερδίσει ένα (ακόμη) παράσημο, έγραψε μία ακόμη χρυσή σελίδα στη δική του ιστορία αλλά και σε αυτή του ελληνικού μπάσκετ. Κι αυτό γιατί πέτυχε αυτό που οι περισσότεροι θεωρούσαν ακατόρθωτο.

Πιο ακατόρθωτο και από την ανατροπή του -19 στο Σινάν Ερντέμ. Να νικήσει (λάθος), να διαλύσει (λάθος...) να κατασπαράξει (τώρα μάλιστα...) την ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Μεσίνα, του Τεόντοσιτς, των πρώην ΝΒΑερς Κρστιτς και Ουίμς, του Παπαλουκά, του υπερπολύτιμου Χριάπα και πολλών άλλων.

Το τελικό 69-52 τα λέει όλα άλλωστε όπως και η ατάκα του Μεσίνα που όχι μόνο έβγαλε το καπέλο σε Ολυμπιακό και Μπαρτζώκα ("τους αξίζουν μόνο συγχαρητήρια γιατί μας κατατρόπωσαν", είπε χαρακτηριστικά) αλλά δήλωσε και... υποστηρικτής των ερυθρόλευκων στον τελικό γιατί "αξίζει και πρέπει να πάρει το τρόπαιο αφού ήδη πέτυχε κάτι πάρα πολύ δύσκολο, να είναι για 2η σερί χρονιά στον τελικό".

Το μεγαλύτερο παράσημο του Ολυμπιακού πάντως δεν είναι ούτε η νίκη επί της ΤΣΣΚΑ ούτε η... επικείμενη στον τελικό. Είναι το γεγονός ότι μετά τα απανωτά λάθη στα πρώτα τους βήματα ως χρηματοδότες της ομάδας αδερφοί Αγγελόπουλοι βρήκαν τη σωστή φόρμουλα, έκαναν το αυτονόητο δηλαδή, προκειμένου να δημιουργήσουν τη δική τους "αυτοκρατορία" εντός και εκτός συνόρων, μία "αυτοκρατορία" που χτίζετε λιθαράκι - λιθαράκι με υπομονή και επιμονή.

Όλο το μυστικό για τον Ολυμπιακό είναι η υπομονή (λέξη για την οποία ο Γιαννάκης είχε... κατηγορηθεί πριν μερικά χρόνια...) και η στήριξη των επιλογών. Αρχικά στο χτίσιμο του κορμού της ομάδας γύρω από τον Σπανούλη με την υπόλοιπη ελληνική βάση (Πρίντεζης, Παπανικολάου, Σλούκας, Μάντζαρης και πλέον και Κατσίβελης) και στη συνέχεια με την στήριξη στο πρόσωπο του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Ο Έλληνας τεχνικός την επιλογή του οποίου στηρίξαμε και υποστηρίξαμε από πέρυσι το καλοκαίρι όχι λόγω φιλίας ή συγγένειας αλλά επειδή έχουμε την τύχη να γνωρίζουμε τη φιλοσοφία και τη μεθοδικότητά του (όπως άλλωστε και του Πεδουλάκη στον Παναθηναϊκό) πιστώνεται 100% τη χθεσινή φοβερή (αμυντικά τουλάχιστον) εικόνα του Ολυμπιακού. Του Ολυμπιακού του.

Με τη δική του σφραγίδα, το πλάνο, το άριστο κοουτσάρισμα και κυρίως την ψυχραιμία με την οποία αντιμετώπισε το ματς κρατώντας τους παίκτες του στην... τσίτα δίχως να "ξεφεύγουν" από τον ενθουσιασμό τους. Ο Ολυμπιακός, οι Αγγελόπουλοι, ο Μπαρτζώκας, οι συνεργάτες και οι παίκτες του λοιπόν αξίζουν τον σεβασμό από όλους μας, τον έχουν αλλά και θα τον έχουν ό,τι και να γίνει την Κυριακή στον τελικό.