Άγγελος Τσαγκαράκης στο Basketblog: «Να κλείσω την καριέρα μου στην Ελλάδα»

08:13 17/10/2016 - Πηγή: Basket Blog

Γεννήθηκε στη Mantes-la-Jolie, μία περιοχή στα 48 χιλιόμετρα από το Παρίσι, με το ελληνικό αίμα να κυλά στις φλέβες του, λόγω του πατέρα του, Αντώνη. Στην χώρα του καταγωγής, θα αργούσε όμως να αποφασίσει να ζήσει. Μετά από 32 χρόνια ζωής, από τα οποία όλα ήταν στη Γαλλία, πλην έξι ετών στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είχε αγωνιστεί στα κολλέγια του Όρεγκον και της Καλ Πόλι Πομόνα, τα Τρίκαλα του απηύθηναν κάλεσμα να έρθει για μόνιμη εγκατάσταση στην χώρα

καταγωγής του.

Ο ίδιος ήρθε, με τον Γιάννη Καστρίτη να υπολογίζει ιδιαίτερα στις υπηρεσίες του στο σύνολο που όφειλε να δημιουργήσει στο «άψε-σβήσε» και ο ίδιος τον δικαιώνει εξαρχής στην νέα Basket League. Τα ελληνικά, μπορεί να μην τα έχει μάθει άπταιστα όπως μας εξηγεί και ο ίδιος, αλλά φρόντισε να συστήσει τον εαυτό του στο ελληνικό κοινό με τον καλύτερο τρόπο, πετυχαίνοντας 16 πόντους στην πρώτη φετινή των Θεσσαλών επί του Απόλλωνα Πατρών, με ιδιαίτερη συμβολή στο διάστημα της ολοκλήρωσης της πλήρους ανατροπής, όπου πέτυχε 11 συνεχόμενους πόντους για την ομάδα του, για να μετατραπεί το 48-50 σε 59-54. Έβαλε τη «σφραγίδα» του και θέλει να μας απασχολήσει για αρκετά χρόνια ακόμη. Ει δυνατόν, μέχρι να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

Ο Άγγελος Τσαγκαράκης, μιλά στο Basketblog.gr για τον πρώτο του καιρό στην Ελλάδα, μην κρύβοντας τον ενθουσιασμό του και αποκαλύπτοντας πως θα ήθελε να γίνει μόνιμος κάτοικός της, τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρώσει την καριέρα του. Αναφέρεται στο ρόλο του στα Τρίκαλα, ενώ δε λησμονεί να κάνει ιδιαίτερη μνεία στους γονείς του για τη διαρκή συμπαράσταση, σε όλη του την καριέρα. Νιώθοντας έντονα την ελληνική του πλευρά, περιμένει άλλωστε μετά τον πατέρα του, να τον επισκεφθεί και η μητέρα του στο γήπεδο, ώστε να καμαρώσει τον γιο της.

Άγγελε, καταφέρετε να κερδίσετε στο πρώτο εντός έδρας παιχνίδι σας, απέναντι στον Απόλλωνα Πατρών. Ποια ήταν τα στοιχεία που οδήγησαν στην επιτυχία;

Είναι πολύ σημαντικό το στοιχείο που ανέφερες, ότι δηλαδή ήταν το πρώτο εντός έδρας παιχνίδι και για εμάς αναπαριστούσε ένα «πρέπει». Το σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, ήταν ότι δεν χάσαμε το μυαλό μας, ακόμη κι ότνα βρεθήκαμε πίσω με διαφορά 10 πόντων. Μείναμε ενωμένοι και ήμασταν έτοιμοι για να επανέλθουμε και να πάρουμε το προβάδισμα στην τελευταία περίοδο, ενώ βελτιώσαμε και την άμυνά μας, μιας και στα προηγούμενα 30 λεπτά δεν ακολουθήσαμε ουσιαστικά όπως θα έπρεπε, το πλάνο του κόουτς Καστρίτη. Είμαστε χαρούμενοι για την νίκη αυτή, γιατί πραγματικά ο Απόλλων είναι μία ποιοτική ομάδα.

Ποια είναι η σπουδαιότητα αυτής της νίκης, με την έννοια ότι τα Τρίκαλα είναι μία ομάδα που καθυστέρησε να ξεκινήσει να δημιουργείται και να προετοιμάζεται, παλεύοντας με τον χρόνο για να είναι έτοιμα στο νέο πρωτάθλημα;

Ήταν πολύ δύσκολο ολόκληρο το διάστημα της προετοιμασίας μας, καθώς είχαμε να κάνουμε και με πολλές ατυχίες. Τις πρώτες δύο εβδομάδες, για παράδειγμα, ήμασταν στην ομάδα μόλις επτά παίκτες, με τους περισσότερους ξένους να έρχονται αργότερα. Στην πορεία, αντιμετωπίσαμε και προβλήματα τραυματισμού, όπως του Σωτήρη (Μανωλόπουλου), του Μπιρούτα ή του Κάφεϊ, τα οποία μας πήγαιναν ακόμη πιο πίσω στο σχεδιασμό μας και στην προσπάθεια να βρούμε «χημεία». Για όλους αυτούς τους λόγους, ήταν σπουδαίο που πήραμε αυτό το παιχνίδι και δεν μπορώ να κρύψω την χαρά μου, για το γεγονός ότι η ομάδα μου έβγαλε καρδιά στο παρκέ. Έστειλε το «μήνυμα», ότι θα είναι ανταγωνιστική, αν και προς το παρόν δεν είναι έτοιμη.

Σκόραρες 11 συνεχόμενους πόντους, για να μετατραπεί το 48-50 σε 59-54 και να πάρει η ομάδα σου τον πρώτο λόγο. Πίστεψες εκείνη τη στιγμή, ότι ήσουν ο παίκτης που όφειλε να ηγηθεί;

Το μπάσκετ είναι η ζωή μου και σε ολόκληρη την καριέρα μου, δεν έχω σταματήσει να δουλεύω. Στη θέση μου, ειδικά, ο παίκτης έχει ως βασική του υποχρέωση να παίρνει προσπάθειες. Ακόμη κι αν εκτελέσει 10 σουτ και αστοχήσει σε όλη, ο shooting guard πρέπει να πάρει αυτά τα σουτ. Εγώ, προσωπικά, ένιωθα ακόμη πιο άνετα στο να πάρω πάνω μου αυτές τις προσπάθειες, γιατί ο κόουτς και οι συμπαίκτες μου με πιστεύουν πολύ κι έτσι παίζω πάντα με αυτοπεποίθηση. Σε αυτή την ομάδα, όμως, δεν είμαι ο μοναδικός που μπορεί να κάνει τη διαφορά, υπάρχουν αρκετά παιδιά που μπορούν να παίξουν το ρόλο του ηγέτη.

Βρίσκεσαι ελάχιστο καιρό στην Ελλάδα και παίζεις για πρώτη φορά στο πρωτάθλημά της. Πώς είναι ο πρώτος σου καιρός στην χώρα καταγωγής σου;

Είμαι ευτυχισμένος στην Ελλάδα. Μετά τη θητεία μου στο κολλέγιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήθελα αρχικά να είμαι κοντά στη μητέρα μου και για το λόγο αυτόν, έμεινα για πολλά χρόνια στο γαλλικό πρωτάθλημα. Τώρα, αποφάσισα πως έπρεπε να είμαι στο πλευρό του πατέρα μου και, κάπως έτσι, επέλεξα να φύγω για πρώτη φορά στην επαγγελματική μου καριέρα από τη Γαλλία, για να έρθω στην Ελλάδα. Παράλληλα, τα Τρίκαλα μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία και θεωρώ, ότι με βάση και την ηλικία μου (32 ετών) η στιγμή αυτή, ήταν η πιο σωστή για να έρθω στην χώρα.

Πώς αντιμετώπιζαν στις γαλλικές ομάδες όπου αγωνίστηκες, το γεγονός ότι είχαν και έναν Έλληνα στις τάξεις τους;

Κατά βάση είμαι Γάλλος. Έχω ζήσει σχεδόν όλη μου τη ζωή εκεί, παίζοντας στις μικρές εθνικές ομάδες και την εθνική 3Χ3. Όλοι, όμως, γνώριζαν ότι είμαι μισός Έλληνας και ήταν κάτι που εκτιμούσαν ιδιαίτερα. Στο παρκέ, άλλωστε, είμαι περισσότερο… Έλληνας και η καρδιά που καταθέτω στο παρκέ είναι ελληνική.

Αν το δούμε αντίστροφα, στην Ελλάδα πώς αντιμετωπίζεσαι;

Για να σου πω την αλήθεια, στην Ελλάδα επίσης θεωρούμαι Γάλλος, δε βρίσκομαι ακόμη στην φάση όπου μπορώ να θεωρηθώ πλήρως Έλληνας. Είναι κάτι που καταλαβαίνω ο ίδιος, με βασικό μου θέμα τη γλώσσα. Μιλάω ελληνικά, φυσικά, αλλά προσπαθώ καθημερινά να τα βελτιώνω. Είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρω γιατί η αγάπη μου για την Ελλάδα είναι μεγάλη.

Θα ήθελες να μείνεις για αρκετά χρόνια στην Ελλάδα, ή ακόμη και να κλείσεις την καριέρα σου εδώ;

Είναι το ιδανικό σενάριο για την καριέρα μου. Έπαιξα 6 χρόνια στις ΗΠΑ και άλλα 8 στη Γαλλία ως μπασκετμπολίστας και, όπως ανέφερα νωρίτερα, ήρθα στην Ελλάδα στα 32 μου χρόνια. Θέλω να παίζω μέχρι να με εγκαταλείψει το κορμί μου και ένα όμορφο κλείσιμο στην καριέρα μου, θα ήταν σίγουρα σε κάποια ελληνική ομάδα.

Φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε πιο υψηλό επίπεδο στο ελληνικό πρωτάθλημα;

Ασφαλώς μπορώ να πάω πιο ψηλά, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που με απασχολεί άμεσα. Αυτό που με ενδιαφέρει, είναι να βοηθήσω τα Τρίκαλα να παραμείνουν στην κατηγορία και με τη μεγαλύτερη δυνατή άνεση, κάτι που αποτελεί και το στόχο της ομάδας. Αν σκεφτόμαστε πολύ το μέλλον, άλλωστε, χάνουμε το παρόν.

Πώς αντέδρασαν οι γονείς σου στην απόφαση να έρθεις επιτέλους στην χώρα, από την οποία προέρχεται ο πατέρας σου;

Και οι δύο ήταν ιδιαίτερα χαρούμενοι στο άκουσμα αυτής της είδησης. Ακόμη και η μητέρα μου, κατάλαβε ότι μετά από 14 χρόνια συνολικά σε ΗΠΑ και Γαλλία, ήταν καιρός για να αποδεχθώ μία καινούργια πρόκληση στην καριέρα μου. Παίζω σε μία καλή ομάδα, όπως τα Τρίκαλα και στο ελληνικό πρωτάθλημα, ένα από τα πιο ποιοτικά πανευρωπαϊκά, δε θα μπορούσα να βρω καλύτερο μέρος για την νέα αυτή πρόκληση.

Στην εξέδρα ήταν ο πατέρας σου στο ματς με τον Απόλλωνα. Θα περιμένουμε και τη μητέρα σου;

Ναι, θα έρθει σε ένα μήνα στην Ελλάδα για να με δει, λίγο πριν τις 17 Νοεμβρίου. Δεν φαντάζεσαι πόσο περιμένω τη στιγμή, όπου θα την αντικρύσω να με παρακολουθεί σε αγώνα μου με τα Τρίκαλα.